Porquei gusta de la tierra que l biu nacer?
Eiqui bien acerquita hai praia, hai mar, hai muita giente que la percura i l'outra nun le diç nada!
L que le diç mesmo, lo que l deixa feliç ye la hourtica, aqueilha que tantas bezes la biu poner a sue mai. Ten ganas de pula altura de poner las patatas, cebolhas, bóbidas, melones i uns frajonicos para facer l caldo ou cozer cun patatas i ua postica de scabalhau pa l almuorço. Son eimaiges que nun se scápan de la eideia a ningun que tal como you por eilhi no Praino passórun buonos i malos anhos alredor de ls burricos, canhonas ou bacas.
Dá-le gusto passar l tiempo a ber la hourtica a crecer, arrincar ls cherinchos, la carriola, las berdulagas, las serralhas, la yerba moura, la trigueira i las demais daninas.
Buono, berdade seia dita, l tiu gusta mesmo de tener las cousas guapas, i anton quando recibe un agabon de ls que pássan acerca, fica todo cheno de proua.
Faç dues sumanas i l tiu arrincou las patatas i solo querie que bós bissades l tamanho de las patatas, mui eiguales quaije todas. You nunca tenie bisto patatas tan guapas i tan eiguales. Nun tenien pequeinhas, aqueilhas que ye costumbre arrecadar pa la semiente.
Bie-se nos oulhos la felcidade de l tiu, que ancarrapitado nua scaleira tamien scochaba ls frajones de ls frajoneiros que tenien sien eisagero ls trés metros de altura, i cumo eilhes stában carregados de frajones!
L tiu arrenega la praia i l mar, mas stou cierto que se arregala quando stá en la sue huorta falando culs frajones, cebolhas i patatas.
Son bibenças que se anraizórun nas antranhas daquel que, an garotico, maçcou l pan que l diabo amassou. Son cousas que acumpánhan cada un por toda la bida, cousas que nun squécen, cousas que l tiempo nun ye capaç de apagar, i que la lhambrança dá bida para mantener tradiçones quaije perdidas. Assi, i para partilhar la felcidade de l tiu que antendi poner nesta “hourtica de froles mirandesas” esta stória que fura tambien bibida por tantos outros que pula anfáncia la bibírun.
Eiqui bien acerquita hai praia, hai mar, hai muita giente que la percura i l'outra nun le diç nada!
L que le diç mesmo, lo que l deixa feliç ye la hourtica, aqueilha que tantas bezes la biu poner a sue mai. Ten ganas de pula altura de poner las patatas, cebolhas, bóbidas, melones i uns frajonicos para facer l caldo ou cozer cun patatas i ua postica de scabalhau pa l almuorço. Son eimaiges que nun se scápan de la eideia a ningun que tal como you por eilhi no Praino passórun buonos i malos anhos alredor de ls burricos, canhonas ou bacas.
Dá-le gusto passar l tiempo a ber la hourtica a crecer, arrincar ls cherinchos, la carriola, las berdulagas, las serralhas, la yerba moura, la trigueira i las demais daninas.
Buono, berdade seia dita, l tiu gusta mesmo de tener las cousas guapas, i anton quando recibe un agabon de ls que pássan acerca, fica todo cheno de proua.
Faç dues sumanas i l tiu arrincou las patatas i solo querie que bós bissades l tamanho de las patatas, mui eiguales quaije todas. You nunca tenie bisto patatas tan guapas i tan eiguales. Nun tenien pequeinhas, aqueilhas que ye costumbre arrecadar pa la semiente.
Bie-se nos oulhos la felcidade de l tiu, que ancarrapitado nua scaleira tamien scochaba ls frajones de ls frajoneiros que tenien sien eisagero ls trés metros de altura, i cumo eilhes stában carregados de frajones!
L tiu arrenega la praia i l mar, mas stou cierto que se arregala quando stá en la sue huorta falando culs frajones, cebolhas i patatas.
Son bibenças que se anraizórun nas antranhas daquel que, an garotico, maçcou l pan que l diabo amassou. Son cousas que acumpánhan cada un por toda la bida, cousas que nun squécen, cousas que l tiempo nun ye capaç de apagar, i que la lhambrança dá bida para mantener tradiçones quaije perdidas. Assi, i para partilhar la felcidade de l tiu que antendi poner nesta “hourtica de froles mirandesas” esta stória que fura tambien bibida por tantos outros que pula anfáncia la bibírun.
1 comentário:
Buonas nuites, amigo Ventura,
Bien suidades que yá tenie de l cheiro a Caçareilhos! Tornai siempre, cun essas lhembráncias tan guapas.
Un abraço arrochado,
Amadeu
Enviar um comentário