01/03/11

"a rasca"



Quien de nós ne ls redadeiros tiempos nun ten oubiu la spresson “a rasca” ou “a la rasca" , spresson lhigada a las geraçones mais nuobas, que e a miu ber, puis nun sou antendido nestas cousas ye defrente de geraçon rasca.

Estas spressones, son muito ousadas i bien conhecida puls mirandeses, rebélan stados d’alma, situaçones an que un se biu, amentando agora muito neilhes i sendo por bias de las nuobas geraçones, tamien mos diç qual ye stado queilha s’ancuntra.

Ancuntra-se zanimada, a cuntas cun porblemas grabes, porque la maiorie studou para un die dar l melhor a sou paiç i quemunidade i agora bei-se peada de pies i manos, ne l atolhadeiro de l zamprego.

Tenemos oubido nuobas to ls die puls mais bariados ourganos d’anformaçon para un fuorte ajuntouro (manisfestação) adonde se puoda amostrar als gobernantes deste Stado, l zanimo i l mal stado a que las cousas chegórun.

Puis you digo que onte yá era tarde, porque sou daqueilhes que pénsan que calhar nun resolbe, zmascarar, apuntar ls males i dar seluçones debe ser un dreito que debemos fazer uso, cun orde i respeitando ls dreitos de ls outros, ls dreitos stabelecidos debemos boziar alto todo l que mos bai andrento, fazer desse dreito un camino de lhuita para demudar todo l que steia mal i zbrabar camino para un mundo adonde nun tengamos só frustraçones mas si possiblidades de realizaçon de ls nuossos sunhos i deseios.

Pena ye que estas geraçones mais nuobas, que recebírun de la mie (tengo sessenta i un anhos) todas las cundiçones para studar i l mais deilhes fazírun-lo, só agora téngan spertado. Estas geraçones al lhargo de muitos anhos tubírun i inda bien que assi fui, antrada nas scuolas porfissionales, nas ounibersidas adonde daprendírun muita cousa, son hoije pessonas letradas, sabidas, tubírun lhibardade de spresson, un paiç an paç, mas squecírun-se, a miu ber, de que para alhá de ls studos hai todo un mundo que nun perdona se acauso un adrumecir.
Squecírun-se que an sociadade cumo la nuossa hai que partecipar, seia nas eileiçones, botando naqueilhes que mos dan garanties de fazer melhor, an anstituiçones cibicas, nas einiciatibas çportibas, associatibas i culturales, nas lhuitas a pie de sous pais i mais quando lhuítan para que nun acáben ls cuidados de salude, lhuitar i trabalhar por ua sociadade mais armana i justa, acabar dua beç por todas cun este noijo duns tener todo i outros nien ua códia nien ua manta.

Onte yá era tarde dezir bien alto que este camino nun ye buono, até porque lhuitar i star a pie de las nuobas geraçones i trabalhar pa la sue realizaçon porfessional ye star cul feturo. Quanto melhor fur l feturo de ls jobes melhor será ls demais.

Botei-me a screbir subre este tema, i digo que l fago cun todo l respeito puis cumo todo na bida, nien todos pensamos de l mesmo modo, you daprendi muito cedo que para se chegar a las cousas un nun se puode aquemodar, ralas son las cousas que mos bénen a las manos, hai que fazer por eilhas, la mie geraçon pode nun tener sido l melhor eisemplo, mas fui aqueilha que dixo nó a la ditadura, que s’ampuso quatro dezenas d’anos sien dreitos.

La lhibardade stá ende, mas tenemos todos que trabalhar para que seia plena i justa, se nó ye só para alguns, para outros ye l mesmo que ditadura.

4 comentários:

Fir disse...

Buonas nuites amigo Faustino.

Parabienes por este testo. Yá eiqui screbi bárias beces neste blogue que la situaçon de l paiç ye grabe i nun stamos ne l buon camino.

Pul menos, parece-me que hai muita giente a acordar. Assí seia i que naide se acomode!

Abraço arrochado,

Fir

leonardo antao disse...
Este comentário foi removido pelo autor.
leonardo antao disse...
Este comentário foi removido pelo autor.
leonardo antao disse...

Buonas nuites Faustino,

Deste antressante tou testo, çtaco este cachico “Squecírun-se que an sociadade cumo la nuossa hai que partecipar, …, lhuitar i trabalhar por ua sociadade mais armana i justa, acabar dua beç por todas cun este noijo duns tener todo i outros nien ua códia nien ua manta”

Balerá la pena lhuitar para corregir la tremenda anjustiça de ls scandalosos bencimientos, ( regalias i mordomies) de ls gestores de las ampresas públicas de l Stado, que son ua afronta a milhones de pertueses que se debaten cun bencimientos miserables i cun muitas deficuldades para subrebibir, (para nun falar ne ls milhares de “sin abrigo” qu'andan por ende nas rues de Lisboua)?

L mal de Pertual nun stará na forma cun ten sido gobernado por aqueilhes que criórun enormíssemas zeigualdades sociales?

An Países ricos cumo la Dinamarca, Suécia, Noruega, Finlándia, por eisemplo un gestor público recibe cerca de 50% menos de salairo que ls gestores pertueses, al cuntrairo, l salairo mínimo nesses mesmos países ye l dobro ó l triplo de l que ye praticado an Pertual.


Esta tremenda anjustiça social nun deberie ambergonhar a todos ls gobiernos que criórun la lhegislaçon que permite estas scandalosas remuneraçones?

Parabienes Faustino por este antressante testo.

Un abraço,
Leonardo