Todo ye miu i puodo ousar
Naide me puode proibir
De l cheirar i de l sintir
Naquele jardin de sunho
Sien naide m´anquemodar
Todo ye miu, i puodo ousar
L Sol, i l bento a soprar
Puis alguien ouse dezier
Que la chuba me bai refrescar
Alguien me la puode tirar
Na nuite relhuzen streilhas
Que me stan a almiar
Cul relhuzir i ls tremeliques
Puis quien ousa pensar
Que alguien me las puode tirar
Todo ye miu, i puodo ousar
Ber la lhuna cun cunfiança
Ne l home de l cunto antigo
Que d´aprendi ne l miu lhibro
L lhibro de la mie anfancia
Todo ye miu, i puodo ousar
L azul de l cielo i de l mar
L cheiro a maresie
I la urze na serranie
Dun perfume tan ampar!
Todo ye miu, i puodo ousar
Ls sunhos a ressonar
De anjos que cantan hinos
Son fofos, tiernos ninos
Ye un nunca mais acabar…
José António Esteves
Sem comentários:
Enviar um comentário