14/06/11

Antemidades

Todos las tenemos.

Uas son mais arrematantes que outras, cumo nun podie deixar de ser, you tengo alguas que quaije se puodie dezir que nunca parqui debien ser chamadas, nunca las debie rebelar a naide, mas deixai alhá, la outra parte nun se bai a anraibar.

Tengo antemidades cul miu termo (de Zenízio), que yá son cumo oubrigaçones, seia por muito tiempo ou pouco, nun puodo andar por alhá sien que faga uas besitas, porque el nunca me perdonarie, aqueilhes cabeçicos, ancuostas, balhes, lhagonas, caminos, caleijas, ancruzilhadas ténen que tener la mie besita siempre.

Se nun l fazisse, bien puodie purparar las oureilhas, porque bien calientes quedarien. Nun faltarie chamadeiro, abrigada ou squina de lhameira ou suorte, que nun me percurasse se era assi que se tratában ls amigos. Nun faltarien bózios de arremedos para me lhembrar se yá habie squecidos todos aqueilhes momientos i cachos que por ende passei quando era garoto. Nun faltarien arreparos a las lhembráncias doutros tiempos.

I you a buono de la berdade nunca ls squeci, nunca squeci adonde fui feliç, adonde medrei, ambersei i namorei, nun squeci aqueilhes sítios mágicos que grabórun na mie mimória tantas abenturas, bibéncias i arrecadórun ls suonhos dua anfáncia.

I se alguas bezes até quedei de mala cara cun el, porque se deixou çfigurar, asparcendo-se agora mais a ua manta de trapos, cun plantaçones d’arbles, botado al abandono, an adiles silbedos i touçones, porque quando l deixei era todo un lhençol d’ouro cubierto de panes de trigo i centeno.

Mas desta beç, até peçque se bestiu para me recebir, stube alhá (trasdonte) nua cúrtia besita i staba tan guapo.

Squecir-lo nunca, el sabe bien que las mies amonadelas, nun pássan disso mesmo, nunca fui capaç de cortei relaçones cun naide, nun era agora que lo íba a fazer cun el.

El si se puode agabar porque ten segredos que mais naide ten, nun fusse el por bentura quien me biu çpertar pa la bida cumo home.




(retratos sacados no termo de Zenízio)

2 comentários:

leonardo antao disse...
Este comentário foi removido pelo autor.
leonardo antao disse...

Buonas tardes Faustino,

Este testo scancórun-mos las puortas de l passado, an que caminabamos por todo l termo de Zenízio, adonde tenimos tierras, lhameiros, tapadas, hortas,…

Estes retratos mostran que la quelor predominante an Zenízio, na Primabera, ye l lilás.

Estes testos i retratos ban cuntribuindo para que Zenízio nun se apague de la memória de ls bibos i “de la lhei de la muorte se baia lhibertando”, parafraseando Camões.

Parabienes Faustino, por este antressante testo.

Un abraço.
Leonardo