28/11/08

A la fala cula pintora Alcina Pires







Alcina Pires, colaboradora desta fuolha i natural de Zenízio (1953), acaba de einougurar mais ua sposiçon de pintura Mimórias cun Alma i Stória. Alcina Pires ye porsora de l 1º ciclo de l ansino básico, agora reformada, i bibe an Lisboua, mas la sue pintura stá mui buolta pa l mundo rural an que naciu, deixando-mos telas de paisaiges i cachos dua bida que ou yá se morriu ou stá a camino de se morrer, nua houmenaige a las gientes adonde buiu la sue cultura. Este eisercício de mimória nun quier dezir sauidades de l passado, mas respeito por el i mimória de las raízes que le dórun l ser. Cun un registro naïf, ye antre esse mundo i la repersentaçon de froles que bola l pinzel de Alcina Pires, siempre acupada an agarrar l’alma de las cousas de que eilha mesma saca muita de la sue bida, a cabalho na lhéngua mirandesa, que tan bien fala i scribe..
Zde 1988, anho an que ampeçou a pintar, yá fizo bárias sposiçones andebiduales an Lisboua, an Bergáncia, an Miranda de l Douro, Zenízio i Trabanca, tenendo tamien partecipado an mais dua dúzia de sposiçones coletibas.
Aporbeitando la oucasion desta sue nuoba sposiçon, ne Clube Residencial “São Miguel”, an Lisboua (Antrecampos), Faustino Antão, bien coincido colaborador desta fuolha, fui-se a tener cun Alcina Pires i fizo-le la seguinte anterbista, para ls nuossos lheitores la coincéren un cachico melhor.
A.F.


Jornal Nordeste (JN) - Sabemos que zde pequeinha amostras muito gusto pulas artes, an special pula pintura. Cumo fui que te deste de cunta que queries pintar?
Alcina Pires (AP) - Fui lhougo de pequeinha, na piedra de la scuola, que ampecei a dar a antender la mie bena artística, ardada de miu pai. Al lhargo de la mie bida de studante, las tandéncias artísticas fúrun eibidentes, mas pouco zambolbidas. Yá an Lisboua, siempre que iba a ber ua esposiçon de pintura, sentie que era capaç de pintar l que staba a oubserbar. Aporbeitei essa gana i botei-me al camino. Nessa caminada tengo ancuntrado muito antusiasmo, alegrie i gusto naqueilho que fago.

JN- Ls tous trabalhos, l mais deilhes stan lhiados als oufícios, atebidades i lhidas de l campo. Quando pintas inda tenes bien persente essa mimória que te lhiga als tiempos d’anfáncia?
AP - Essas mimórias i bibéncias d´anfáncia stan siempre persentes i a passar pula mie cabeça. Bolber-las al persente atrabeç de la pintura ye rebibir aqueilhes tiempos defíceles, mas bibidos cun muita alma. Cula tela a la mie frente i pinzel na mano, l miu pensamiento stá alhá ambuolto naqueilhes momientos mais speciales de la mie anfáncia. You sinto que an cada trabalho stá alhá un cachico de la mie anfáncia.

JN - Cumo la tue pintura fai ua eidentificaçon cul mundo rural d’antigamente, cuidas que esse mundo queda ne ls béien ls tous quadros?
AP - You cuido que si. Esse cachico de la mie anfáncia que alhá stá, trasmite bien, cuido you, cumo fui l mundo rural mirandés, hai cinquenta anhos atrás. Aqueilhes que passórun por essas bibéncias, lhémbran cun suidades ua cultura que ye nuossa, cun l deber an perserbá-la i dá-se-la a coincer a outros i a las nuobas giraçones que béngan apuis de nós.

JN -Tenendo tu passado la tue anfáncia nua aldé stramuntana, cuidas qu’esso fui l mais amportante pa la caminada que faziste cumo pintora?
AP - Assi i todo, you tube ua anfáncia feliç, cun bibéncias houmildes, mas mui ricas an spriéncias, an cuntato cun la natureza, culs animales, outensílhos, oufícios i tradiçones. Todas essas spriéncias i recordaçones fúrun l fincon de la mie caminada cumo pintora. Cun la houmildade i simprecidade da la mie pintura, sinto-me feliç i chena de proua por dar a coincer l que staba quaije anterrado.

JN - Ne ls tous quadros las quelores son calientes i las gientes stan serenas. Son estes dous eilemientos i l casamiento deilhes la parte percipal de las tues mensaiges?
AP - Nas noussas tierras mirandesas tenemos trés meses d’anfierno i nuobe d´eimbierno. Quien puli passa, sinte que l’araije de l tiempo ye un uosso duro de rober. Aqueilha giente que alhá bibe nun s’anquemoda cun isso i acuolhe bien las besitas de puorta abierta cun toda la houmildade i simprecidade. Las quelores calientes de ls mius quadros quemúngan dessa bundade, simprecidade i serenidade daqueilha giente. Ambas las dues i muitas outras cousas buonas, fórman un todo, daqueilha guapa i atratiba region.

JN - Son yá muitos ls anhos an que pintas i muitos ls trabalhos. Diç-mos, na tue oupenion, adonde cuidas que las demudas son maiores al lhargo destes anhos?
AP - Al lhargo destes anhos pintei bárias cousas. Quien trabalha ye mercedor de recumpensa i cumigo aconteciu isso, ganhei mais spriéncia i fui demudando, aperfeiçonando, siempre pensando nas gientes i na mie balorizaçon personal.

JN - Son bárias las tues persenças an sposiçones, séian coletibas séian andebiduales. Esso ten sido amportante para ti cumo pintora, i amportante para dar a coincer ls tous trabalhos?
AP - Ten sido mui amportante, mas l mais amportante ye la mie realizaçon personal i dar a coincer a las pessonas, cun la mie pintura, ua cultura mui rica an questumes i tradiçones, an bias de stinçon, que tengo muito gusto an perserbar.

JN – Cumo bibes an Lisboua, an que modo la tue lhigaçon als tous i las tues idas a Zenízio son amportantes pa la tue criaçon?
AP - Tamien son. Ir a las fuontes de las mies ouriges, siempre lhembramos i traiemos algo de nuobo : atebidades, outensílhos, lhugares que me puoden bolber alguas lhambráncias, mas las mimórias que arreculhi na mie anfáncia son mais riales para mi. Hoije son outros tiempos, stá todo demudado, ls oufícios, questumes i tradiçones stan a quedar squecidos, ne l fundo de l’arca. Se nun fur la nuossa giraçon a botar essas cousas acá para fuora, qualquiera die quédan cun mofo, i todo quedará perdido.
Anterbista feita por Faustino Antão

1 comentário:

franciscobelharino disse...

Amigos Alcina i Faustino!

Parabienes por este buono trabalho. La antrebista stá mui buona i diré que nun ambergonha nenhun jornalista digno desse nome.
Alcina cunfirma an palabras l que las sues telas pássan para quien las bei ou seia las bibências de la sue anfância puostas de un modo Naif an todo l sou trabalho. Mais ua beç parabienes.
Um abraço.
Franciscoo