Magusto (Nialdelaboubielha)

Purparaçon pa l magusto

L assador culas castanhas

Quemendo bubendo i poner la cumbersa an die

Ne l purmeiro die deste més, ou seia de Nobembre, die de to ls Santos, l’Associaçon Cultural i Recreatiba Nial de la Boubielha fizo l sou magusto tradecional. Nua de tradiçon de l’Associaçon i de l questume, cumo diç l dito que “an Nobembre, pul San Martino, assador, castanhas i bino”. Assi ls Zenízienses fazírun quando s’ajuntórun, mais ua beç dando cuntinidade a ua de las sues atebidades i questumes de las gientes de l’aldé que, cumo benediços an Lisboua i alredores, porqui se quedórun a bibir.
Estes juntouros tubírun l sou ampeço hai mais de trinta anhos, nun tiempo an que la çtánçia que los apartaba de ls sous i de sue tierra era muita i, l mais de las bezes, bien lharga. Cumbibir, cumbersar, cuntar las nuobas, zanferrujando la lhéngua an quemunhon suolta i lhibre dun cun todos, fui i cuido cuntina a ser l melhor modo d’atamar las saludades. Que a las bezes anfernízan un mais que mordisqueira, solo quien s’aparta l sabe. Estes cachicos joldeiros son cumo ua frincha pa l’alma abandonada, adonde antrar cunfuorto, ánimo i bien star.
Tamien estes cumbíbios cuntínan a ser la berdadeira proba de que ls zenízienses siempre fúrun ounidos i armanados nua cultura de paç, bien rebelatiba de las gientes stramuntanas, i siempre quejírun que a eilhes todos beníssen. Cumo siempre ls zenízienses fazírun, nun ye perciso dezir quien ye, bonda bater ne l postigo que la puorta stá solo cula aldaba, pronta a abrir-se para todos ls que beníren por bien i na gráçia de Dius.
Cada un de nós ye un munton de cultura, que nesse die ende s’ajunta, partilha i s’armana a la de ls cunterráneos, cumo se fússen rachones pa l mesmo lhume que se quier cua chamarielha grande que caleça l coraçon de todos.
Anho apuis anho, al redror de las castanhas assadas, cada un queda cun mais ganas de bolber para nun deixar morrer esta tradiçon. Ye tamien un modo de respeitar la mimória de todos aqueilhes que por muorte mos deixórun, puis essa era la buntade deilhes anquanto stubírun na nuossa cumpanha.
Nun quedarie bien antes de fechar este testo, nun tener ua palabra pa la Junta de Fraguesie de Corroios porque sien miedo nien cobrar nada, deixa al nuosso çponer l terreiro i demais bienes (W.C. mesas, auga). Tamien a todos aqueilhes i aqueilhas que traiendo las castanhas, l assador, la rama, assa i purpara las castanhas para todos quemermos. Todos eilhes stan de parabienes l l oubrigado de ls demais.
Que Dius bos l pague.