20/11/11

"La mulhier adúltera" segundo San Juan (2: un testo para analizar)

Tomo you anton la lhiberdade de ampeçar a analizar esse testo sacado de l Eibangeilho segundo San Juan (screbido antre 50 i 95 ou até 100 depuis de Cristo) cun esse títalo que mos andica tamien Antonho: « La mulhier adúltera » (Digo esto porque na Bíblia de las eidiçones Gallimard que tengo i noutras tamien que cunsultei ls capitlos aparécen mas sien títalo)


1. L oubjetibo deste relato ye amostrar i tamien cumbencer cun este eisemplo de cena que acuntece nun sítio tan amportante, sagrado até, cumo l templo de Jerusalén que l Cristianismo ye ua religion mais próssima de Dius i finalmente mais protetora i superior até al Judaísmo (La relegion que habie sido rebelada bien antes, al profeta Moisés, cumo daprendemos quando lemos l Antigo Testamiento). Esta relegion mais primitiba que yá eisistie na altura outorizaba, « mandaba » até, cumo podemos ler neste capitlo, que fussen «apedreadas estas mulhieres até la muorte », quier dezir las mulhieres adúlteras. L Cristianismo, pul cuntrairo, an testos cumo este, bai tentar fazer passar l’eideia que rejeita ciertas práticas cumo essa aceites antretanto pul Judaísmo porque cunsideradas, i cun rezon, bárbaras i crueles (cumo se fússen doutros tiempos mas que inda hoije eisisten por mais ancrible que pareça, nun ye demais lhembrá-lo !, an ciertos países de relegion muçulmana por eisemplo, cumo l’Arábia Saudita ou l’Afganiston para solo citar estes dous). La personaige percipal que ye Jasus, neste cumo an todos ls Eibangeilhos, puode dar anton l’ampresson dun ser capaç dua grande misericórdia, un ser anticunfurmista até, corajoso (sabemos que yá stá an peligro de muorte por bies de las sues oupeniones) , piadoso, protetor de ls mais fracos, cheno de houmanidade, sansible a la crueldade de que son bítimas ls homes (i nó solamente las mulhieres anque aqui l eisemplo dado diga respeito diretamente a ua mulhier). Poderiemos até tener la tentaçon de dezir, al chegar quaije al fin desse testo, que nun hai dúbeda ningua que fui ua suorte que las cousas se téngan passado assi para essa mulhier i que fui Dius, porque nun acraditar nós tamien afinal?, na pessona de Jasus, que salbou la pobre criatura, inda porriba « pecadora » cumo tamien bamos a ber depuis, de la muorte, de la crueldade i de la cegueira de ls homes…





2. Si, mas só até un cierto punto, na realidade ! Nós leitores, se somos eisigentes i nun queremos que nada mos scape tenemos todo antresse an quedar inda bien atentos até al fin i cuntinar a analizar la maneira cumo acaba afinal esta purmeira parte deste capitlo VIII que depuis inda cuntina mas sien amentar outra beç diretamente nesta cena cun esta mulher que habie sido « agarrada a fazer adultério ». « Nun tornes a PECAR » diç-le anton, para acabar, Jasus a la mulhier. I esta frase, aqui cun este berbo ne l amperatibo, mostra claramiente que l Cristianismo nun só cundena tamien afinal l adultério cumo bai cuntinar a lo cundenar até hoije; mas ye tamien ua religion an que l poder (poder spiritual, poder de decison, etc) ye antes de mais nada un poder masculino, un poder eixercido eissencialmente por homes. Quien ye que dá ordens por acaso, afinal, senó EL ? I EL quien? Dius, Jasus, l Senhor todo poderoso a quien la mulhier responde, pula cierta ampressionada mas talbeç inda chena de miedo, cun respeito mas probablemente tamien por bies de l stado de submisson i de culpabilidade an que fui afinal colocada…





3. Ye esta posiçon de mulhier maltratada, fragilizada, culpabilizada i finalmente oubrigada a aceitar l que le ampónen ls homes, a aceitar eideias, procedimientos i maneiras de ser sien que tenga habido un berdadeiro diálogo cun eilha, cumo podemos cunstatar finalmente (Ye eibidente que la mulhier pouco diç na realidade : quaije nada!), que cuntribuiu, cun este testo tamien afinal, para fazer de la mulhier, i de las mulhieres an giral, durante inda muitos seclos, un ser de segunda catadorie, anferiorizado i anfantilizado.




4. Ye normal que las feministas, yá ne l seclo atrasado, téngan reagido i se téngan rebuoltado contra muitos precunceitos, alguns bielhos de 2000 anhos afinal i até mais. Mas fúrun neçairas lutas, reibindicaçones, tomadas de cunciéncia para que só ne ls anhos 70 (1975 nun paíç cumo la França) l adultério por eisemplo deixasse de ser cunsiderado cumo un ato punido pula lei, quaije cumo se fusse un crime. Mas l’Eigreija, eilha, se furmos a ber, eilha pouco eiboluiu ! Cuntina cumo sabemos, inda hoije, a nun recunhecer até l dibórcio i cunsidera que mesmo depuis de la Justiça outorizar l rumpimento de ua ounion, an caso dua nuoba relaçon cun outro(s) cumpanheiro(s), hai assi i todo tamien adultério !




5. Cuncluson : L’Eigreija católica, ne ls nuossos países, cuntina a adoptar posiçones muito arcaicas ! Cuntina agarrada praticamente als mesmos preceitos (i tamien precunceitos) que aqueilhes que uns quantos « eiluminados » ampeçórun a difundir hai dous mil anhos… Cumo se todo cuntinasse eigual, cumo hai 2000 anhos !

6. I you nesto todo ? You, naci bai a fazer este anho metade dun seclo, nun paíç eibidentemente mui católico adonde alguns por outro lhado habien cunseguido amponer (yá alhá iban trinta anhos) un regime totalitairo, ua ditadura facista, antressada an mantener la mulhier nua situaçon de dependéncia económica i moral i tamien de oubediéncia an relaçon al pai ou al marido quando nun era tamien an relaçon al padre ou al ditador afinal que dirigie l Paíç. Mas inda nun tenie you cinco anhos quando mius pais me lhebórun para outras tierras, outro paiç, adonde yá habie ampeçado um mobimiento de eideias que iba a culminar culs acuntecimientos de Maio de 1968. I yá nessa altura, nesse paíç, ciertas mulhieres habien feito ou habien ampeçado a fazer ciertas scuolhas na bida deilhas que representában ua berdadeira reboluçon nas mentalidades . Para se sentíren lhibres, anteiramente lhibres, cumo poucas habien cunseguido antes, habien tomado ciertas decisones. De recusar l ato religioso i até cebil que representaba l casamento, por eisemplo. I antre essas mulhieres, mulhieres eimancipadas, libres-pensadoras i tamien militantes pula lhibertaçon i ls dreitos de las mulhieres, denunciadoras de l peso arcaizante de l’Eigreija zde hai 2000 anhos, assi cumo de muitas outras religiones, ua dessas mulheres, ua dessas feministas percisamente, era Simone de Beauvoir ! Ua mulhier que assumie lhibremente las sues scuolhas, ua mulhier resistente.

2 comentários:

ACangueiro disse...

Ana, bós quaije que scebistes un tratato. Parabinés.
"...mulhieres eimancipadas, libres-pensadoras i tamien militantes pula lhibertaçon i ls dreitos de las mulhieres."

Carai ana, até parece que homes i mulhieres nun se fazíran para se amar cun respeito i lhiberdade.

La lhiberdade i l respeito antre homes i mulhieres ten que ser de todos i para todos. Claro que si que las mulhieres tubíran que lhuitar para defender la sue lhiberdade. Cumo tamien hoube muitas lhuitas para acabar cun la scrabatura.
Hoije tenemos la scrabatura de muitas anfluenças que moldan l pensamiento de todos nós, l denheiro. Apuis, se homes i mulhieres se senten bien professando ua relegion i esso ls pacifica yé buono para eilhes.
Quantos homes i mulhieres tenen que ir al psiquiatra, se la relegion ten maior poder que esses cientificos, anton quien se siente bien que la pratique.

You tamien nun bou a missa mas las mies rapazas son scuteiras, ban a missa i senten-se bien i nun sou you que le digo para nun ir.

Ana, you tamien cuncordo cun bós, nien todo l que stá na biblia yé respeitador de la cundiçon houmana. I, ls Cristianos fazíran bien maldades por muitos lhados.

Agora, se furdes ler a anterbençon de Amadeu que puso no froles die 16/11/2011, antes de l buosso testo. Podeis ber clicando no "eiqui" que stá alhá i ten las anterbençones. Mas se nun tubírdes tiempo eiqui queda ua parte de la anterbençon de Amadeu adonde diç adonde foi buer para fazer la traduçon.

"Ye sabido que l mirandés, assi cumo las lhénguas de la familha stur-lhionesa, ten la sue ourige ne l lhatin, habendo-se formado zde ls remanses que se fúrun acamando al lhargo de seclos na zona acupada puls pobos stures, nun purmeiro tiempo agarrando l bielho reino de Lhion, se ende nun cuntarmos la zona galhega. Ls Quatro Eibangeilhos habien de haber sido traduzidos zde l oureginal griego, mas l miu saber de griego nun dá para tan lhargo tranco. Por esso se me pareciu natural agarrar cumo punto de salida l testo lhatino de la VULGATA, dado cumo sendo de San Jerónimo que, por pedido de l papa Dámaso I, haberá feito la traduçon ou al menos parte deilha, antre la fin de l seclo IV i ls ampeços de l seclo V. Esta traduçon lhatina fui oufecializada pul Cuncílio de Trento (1546), la chamada Uulgata Clementina. L Papa Paulo VI, apuis de l Cuncílio Baticano II, mandou reber esse testo, quedando la nuoba bersion acabada an 1979, que zdende quedou coincida cumo Noua Uulgata. Fui nesse testo que assentou esta mie traduçon, feita antre 2002 i 2004, bárias bezes rebista até al die an que passou a l’ampresson."

Ana, saludos.

Antonho

Ana disse...

Bien háiades, Antonho, por todas estas anformaçones que mos dais. Inda hemos de pensar nestas cousas.

Un abraço