10/11/11

Apuis nun mos queixemos



You digo apuis nun mos queixemos, porque tamien tengo pula cierta l miu quenhon de culpa.

Até puodie dezir, apuis nun dígan que nun bos abisei, mas esso nun se diç a naide, muito menos an cousas tan sérias cumo ye esta de l nuosso mundo cumo sociadade democrática stubir an perigo. Porque, ou nós fazemos melhor ou un die destes anda por ende muita giente alhebantando l braço i amostrando cruzes, géstios que tanta giente arrenegou i até pagou cula bida porque era cuontra i outro regime tenie an mente. Stado este que lhebou mais de quarenta anhos a ganhar, segou tantas bidas, çfizo tantas famílias ne l campo, nas fabricas i nas cidades ounibersitairas, ancerrando para siempre nos calhabouços.

I até se calha nien son pessonas mui çfrentes de nós nien tan arredadas de nuossa casa, puoden ser filhos, filhas, subrinos, subrinas, filhos d’amigos i de bezinos.

Ou somos capazes de fazer melhor que l que stá a ser feito, ou un die destes oubimos falar mal desta democracie que ls capitães d’abril, ponírun nas nuossas manos.
Porque la culpa nun será nunca deste regime, nien de ls que tombórun, porque esses yá pagórun l précio mais alto, nien de ls melitares, mas si nuossa porque la deixemos zbirtual, nun ansinemos, nun amostremos las çfrenças que bai dun pa l outro. Deixemos zbirtuar tantos balores i poner tantos remendos que mais parece ua manta de trapos, seguir caminos que nun son ls de l’eigualdade, de la fraternidade, de la justícia, l’ouportunidade para todos.

Mas nun bonda dezí-lo, hai que reponer estes balores, i esso nun se fai cun recusas nien quedando parado, nien cun zanimo, fai-se partecipando, zmascarando, lhuitando, fai-se cun atos. Sien fazer nada ye que nó, esso ye l que an qualquiera regime ls mandones i poderosos quíren, an democracie tamien ye l mesmo, nada mos chega sien fazer por eilha.

Porque quaije to l que se bei hoije, i stamos arrodiados d’eisemplos, son eisemplos malos, adonde la repartiçon nun ye justa, quien mal stá pior queda, quien stá farto, arrota mais.

Las mesmas ouportunidades para todos ye l que menos tenemos, a cuntinar assi, nun ye d’admirar que haba muita giente que diga de boca chena i cun rezon que este regime de democrático pouco ten, i se ten ye só para alguns i esso nun será todo menos democracie.

You deseoso de l tiempo dantes nó, bibi ne ls dous regimes i cula eidade que tengo, tengo spriéncia bastante para nun baralhar las cousas, loinge de nós l dantes, sei l que quiero, mas i aqueilhes que nun bibírun l dantes?

Será que spliquemos l bastante para nun caier nalgua tentaçon!

Aporcatemos-mos, porque puode un die benir por ende alguien mal antencionado, cun falicas mansas, i puode mui bien aporbeitar-se de ls anraibados, daqueilhes que nada fazendo para assi star, stan hoije yá eilhes i ls sous familiares passando mal.

Esta situaçon stá muntada, l eisército de çcuntentes, necitados, anraibados ten oumentado.

Hai que fazer melhor que l que até agora fui feito, quando l denheiro goberna, nien siempre l social ye gusto.

1 comentário:

leonardo antao disse...

Buonas nuites Faustino!

Al lher este testo lhembrei-me dua frase qu'oubi na passada sumana “a mi nun me amporta l fin de la democracie, amporta-me l fin de l més”.

Un abraço,
Leonardo