La Bouba de La Tenerie

Ye nua lhéngua amerosa, l mirandés, que you acabo de ler La Bouba de la Tenerie,

delantre de l mar, al çponer de l sol, a camino de Santorini, ua ilha an que ls homes

acendírun casas albas de niebe anriba de canhones negros cumo tiçon.

Porqui nacírun ls diuses i Apolo gusta de chiçpar fuogo ne l cielo ne ls redadeiros

sfergantes de l die.

Tamien este lhibro chiçpa puls caminos scuros de l’anquesiçon i pul modo cumo

eilha barriu l praino mirandés antre ls seclos XVI i XVII.

Si ye berdade que la lhéngua tanto puode ser ousada cumo remédio para sanar cumo arma para sembrar males (pg.141).

Assi i todo beio eiqui la magie, l sonido i la fuorça de la palabra znuda acontra la eignorança, l miedo i l´antolerança.

Brabo Fracisco Niebro