15/06/10

Merecemos melhor





La maiorie de las pessonas, assi cumo you, passa muito tiempo nua lhuita acontra ls eilemientos que le stan mais acerca.

Quiero you dezir que se muitas bezes las cousas lhebássen outro sentido, mos sobraba mais tiempo pa la criatibidade pa las causas quemuns i sociales, cumo l boluntariado i associatibo, teniemos mais pacéncia cun las nuossas cousas i culs outros, stábamos mais abiertos i çponibles.

Que sei you, até se calha screbiemos mais i l que screbiemos tenie mais culidade, quendo l sprito nun ten assossego las eideias nun zlhúmbran tan bien.

You dou-me cuonta muitas bezes que ando nas nubres, bai nun bai l pensamiento dá arrodeones i yá nun sou capaç de l agarrar, ando cumo perro fugido, cula cabeça nas índias, al dius te me dou, nun sei se será guapo i hounesto dezir-lo mas cuido que tamien cun muita giente assi se passa.

Toda aqueilha fuorça i anspiraçon pa l criatibo, ne l mundo de las artes i de la scrita queda mais fraca, un peçque queda meiboubo, i las cousas nun scángan. Salbo, cumo todo na bida, hai pessonas que até quédan mais guichas quando son açumadas, mas dében ser poucas que quando las cousas stan malas, cumo agora se dán bien.

You cunfesso que mesmo que querga, nun sou capaç de quedar andeferente als dies que se bíben, nun sou capaç de nun pensar nas pessonas que stan sien trabalho para sustentar i eiducar ls sous filhos, nun sou capaç de deixar de pensar an to ls jobes que sálen de las scuolas porfissionales i de las ounibersidades i nun ancuntrán forma de realizar ls sous suonhos cumo homes i mulhieres nua arte que tanto quejírun i deseórun quando queimórun las pestanhas, nun sou capaç de deixar de me cunsumir quando beio tantas pessonas que dórun l sou melhor ne l campo, nas andústrias i fábricas, ne l comércio i serbícios i na fin de la linha de sues bidas quédan cun sustento miserable, tiempo que la mais deilhes i de las bezes mais percisa para sarar las fridas i las malinas agarradas nas lhidas.

Quédan esses tius i ties que na buona de las fés custituírun família de manos atadas, sien trabalho nien cundiçones de dar l sou melhor, cul ourgulho ferido, quédan ls jobes chenos d’angústia i rebuolta, quédan ls bielhos cun delor i tristeza de nun séren capazes de tener un fin de bida dino i porteçon social .

Ye berdade que hai siempre giente que delantre de tamanhas frustraçones, inda ye capaç de dezir que nunca se debe perder la fé, que ye nestes momientos que se debe ser fuorte, que hai que ser outimista i que dies melhores beníran, stá todo mui bien mas dígan esto a un zempregado de meia eidade a bater a to las puortas i nanhua s’abrir, dezi esto a un rapaç ou rapaza que quier trabalhar ser lhibre i realizado mas nun ten salida porfissional, dezi esto a un tiu ou a ua tie reformados que téngan ua reforma de miséria, que gántan quaije todo an remédios, i sabe que nun ten sequiera un lar para se muorrir cun denidade.

Isso solo puode ser dezido por alguien que nun sabe a quantos l Maio pariu.

1 comentário:

Moisés. disse...

Por eso nun debemos parar na lluita.