Chego a ser atelundrado pulas dúbedas se este planeta tierra ye tamien l planeta tierra d’alguns.
I digo todo esto cun muita mauga, puis ne ls tiempos que cuorren yá nun debie haber dúbedas para naide que l planeta adonde bibimos ye de todos nós, i só hai este. Tenemos que tomar cuonta del, i bien, tenemos que stimá-lo i tratá-lo cumo quien trata un nino quando nace, ye salagre, singelico i mui delicado, bai-se nun sfregante.
Mas, i hai siempre un mas, inda anda por ende tanta giente que nun tomou cuncéncia desso, i nun me stou só a lhembrar de ls gananciosos por esse mundo afuora lhebados pul lucros de l petrolio nun tóman las debidas prebençones i cuidados, stou a falar tamien de l que beio quando ando pulas rues, abenidas, jardins, ne l campo i nas praias. Un se nun s’aporcata anda solo subre plásticos, papeles, trapos, amporcalha-se an cagalhones de perros, scarros ou ye ferido an cachos de garrafas de bidro. Todo un stierco deixado ou botado fuora pulas pessonas, que se stan cagando pa ls outros, seian nuobos ou bielhos, bezinos ou de fuora, que se squécen que este planeta nun ye solo deilhes, i mesmo que l fusse nun tenien l dreito a stragar-lo.
Dá-me raiba ber ne l chano todo aqueilho que nun ye de l chano, todo aqueilho que sobra i yá nun fai mais falta, tamien sei que hai muita giente que por bien que le lháben ls çofinos nunca quedáran brancos, que esta cousa d’apartar l lixo para reciclar nun le diç nada, mas nun tiempo que yá nun hai çculpas, porque l’anformaçon de ls peligros que cuorre l planeta se nun cuidarmos del son tantos, l ampeinho de las scuolas, l ansino an giral i mobimientos pula deféncia de la salude de l ambiente ye tanto, inda haba pessonas que l amporcálhan.
You quedo tan reboltado que chego a pensar que esses pessonas debien tener un planeta solo para eilhes, anton si, ende podien rebolcar-se i bibir subre todo l stierco que fázen, mas anfeliçmente nun hai, eilhes bibien ne l miu, acerca de mi, biben naquel que cuidamos i lhimpamos.
Puode-se pensar que estas cousas lhíban l sou tiempo a séren antendidas, mas l tiempo yá ye scasso, nun podemos quedar parados i serenos, esta ye daqueilhas cousas que se toma cuncéncia yá i se passa als atos ou apuis yá ye tarde.
I son muitas las cousas que inda se puoden fazer para que tengamos un planeta lhimpo i adonde deia gusto bibie, ua deilhas ye denunciar ls que l fázen, nun deixar que a pie de nós s’amporcálhen aqueilho que tenemos l’oubrigaçon de deixar cumo l ancuntremos ou melhor, que la bassura seia cada beç menos.
Scribo esta crónica, por un planeta sano i mais lhimpo i porque ye un tema que tenemos que tener siempre an die
Sem comentários:
Enviar um comentário