11/06/10

Die de Pertual

Tengo, cunfesso, ua relaçon de amor i ódio cul miu paiç. Por un lhado, ten cousas absolutamente marabilhosas, por outro, ten cousas absolutamente esecrables. Hai momentos an la Stória de Pertual que deben ser de grande proua para todos nós, mas tamien hai outros absolutamente bergonhosos.
Comemorou-se onte l Die de Pertual i podemos preguntar: faç sentido? Si hai dies para tanta cousa, faç sentido haber un Die de Pertual. Cuntudo, la data scolhida ye anfeliç i demunstra un mau gosto andescritible.
An 10 de Junho de 1580, morriu-se Luíz Vaz de Camões, l maior scritor pertués de todos ls tiempos. Apuis de tanto haber lhuitado pul sou paíç, apuis de tanto l haber analtecido cun la sue eipopeia (que tamien yá podemos ler an mirandés, graças al porsor Amadeu), que le acunteciu? Morriu-se an la misérie, çprezado puls pertueses. Este abandono deberie ser un motibo de bergonha para qualquier pertués; cuntudo, foi esta la data scolhida para assinalar L Die de Pertual. Se calhar, até faç sentido. Inda hoije tenemos ua grande deficuldade an balorizar ls grandes, se calhar ye algo que stá an l DNA de l nuosso paiç. Ye pena.
Se quieren scolher l Die de Pertual an la data de la muorte de alguien, scolhan giente reles cumo Olibeira Salazar ó l Cardial Cerejeira. O anton scuolhan datas que séian motibos de proua para todos nós, cumo l purmeiro de Dezembre, por eisemplo. Yá que abandonámos Camões quando él mais percisou de nós, al menos deberiemos tener bergonha de comemorar tal fato.
Para terminar, deixo-bos un poema de ua grande pertuesa, Sophia de Mello Breyner Andresen (quando leio testos de Sophia, beio que eilha criou cousas sublimes; quando leio testos de MST, beio que eilha criou cousas eisecrables; mas deixo-bos cun las sublimes).

Camões i la tença

Eirás al Paço. Eirás pedir que la tença
Seia paga na data cumbinada
Este paíç te mata lhentamente
Paíç que tu chameste i nun respunde
Paíç que tu nomeias i nó nace

An tua perdiçon se cunjurórun
Calúnias zamor ambeija ardiente
I siempre ls enimigos sobejórun
La quien ousou sou ser anteiramente

I aqueilhes qu'amboceste nó te biran
Porque stában curbados i dobrados
Pula pacéncia cuja mano de cinza
Tenie apagado ls uolhos ne l sou rostro

Eirás al Paço eirás pacientemente
Pus nó te peden canto mas pacéncia

Este paíç te mata lhentamente

Sophia de Mello Breyner Andresen

[An pertués:

Camões e a tença

Irás ao Paço. Irás pedir que a tença
Seja paga na data combinada
Este país te mata lentamente
País que tu chamaste e não responde
País que tu nomeias e não nasce
Camões e a tença

Em tua perdição se conjuraram
Calúnias desamor inveja ardente
E sempre os inimigos sobejaram
A quem ousou seu ser inteiramente

E aqueles que invocaste não te viram

Sophia de Mello Breyner Andresen
]

Sem comentários: