Ua lhuita sin fin

Ua lhuita sien fin... Bálha-mos Marie!
Cun algua sastifaçon, mas anquemudados talbeç un pouco cun la naturalidade i l’alegrie apuis de l sfuorço d’alguas pessonas, solo podemos dezir qu’alguas batalhas ban sendo cunquistadas, mas la bitória inda nun ye pra manhana. Mui pertico de nós bamos bendo que l’antegraçon de las pessonas tulheitas- sufrendo todas las formas d’anfermidade, física ou de la cabeça- nun ye un feito que steia ganhado, stamos bien longe disso. Que se trate de la scola, de l trabalho, de ls transportes ou de ls lhugares públicos, nun podemos dezir que nun s’abança, la temada de cuncéncia tamien bai seguindo, mas ls resultados nun chégan a l’altura de las antançones. Este quadro, pra me serbir duma eimage de la scola, cuntina bien scuro i hai siléncios que nun se cumprénden. Nun bale la pena bandar ls uolhos, bemos quaije todos ls dies qu’inda ye un mundo a la parte l de ls tulheitos.

Adriano Valadar