Molinos de Mar

*

Ne l retrato se bei la tolba, la canaleira, l tarabielho i la andadeira, ou piedra de riba

Ls molinos que andában cula fuorça d’auga de l mar éran melhores, pus tenien la bantaige de l’auga chubir i abaixar dues bezes al die, l que fazie cun que habisse la garantie deilhes moléren arrimado a quatro horas por die.
Éran custruídos bien arrimados al mar i an tierras baixas que alhagonában, adonde se podie represar ua buona porçon d’auga, la çuda.
Subre eilhes la nobidade que se ten diç que aparcírun al pie de l Mar Adriático ne l anho 1044 de la nuossa era, i ne l sul de Fráncia ne l seclo XII, benindo al lhargo de ls tiempos a nacer por to l’Europa.
An Pertual la nacéncia diç que fui an “Castro Marim” ne l anho 1290 i çpuis por to ls sítios cun tierras baixas i arrimados al mar.
Alguns deilhes tubírun muita outelidade i bários usos, chegando mesmo als nuossos dies cun zampeinhos amportantes drento de la sue funçon, que ye moler.
Queda eiqui l eisemplo de l molino de Corroios (Seixal), que cunta la sue stória, que naciu ne l anho de 1403 pul mando de Don Nuno Álvares Perreira, porque era quaije duonho i senhor de to las tierras que quédan ne l lhado squierdo de l riu Teijo, hoije cunceilhos de Seixal i Almada.
Al lhargo de sue lhaboraçon zambolbiu estas tierras, a el chegában i s’íban muitos barcos traiendo grano i lhebando farina. Sítio adonde homes balientes i sabedores s’antregában de die i nuite a esta arte, cun dedicaçon i grande ampeinho. Ls molineiros ajudórun a cuntar i screbir la bida dun pobo i de l paíç.
Este molino bieno fazendo funçon anté bien poucos anhos atrás, armanado a muitos que porqui inda hai teçtemunhos.
Hoije ye un munton de stória biba i un fincon para muitas geraçones.
An buona hora ls repunsables tubírun la feliç eideia de le botar mano para que assi el puoda quedar por muitos i muitos anhos.
Besitá-lo ye bibir un cachico la Stória doutros tiempos.