31/07/07

Gritos


Scondes-te para nun gritares, ls tiempos qu´ambenteste
São bénias que negueste
São bientos frius zacunchegados.
Grita qu'inda nun te morriste
L suonho que te sperta, ne l amor nun cumprido
Ye eifémero l passado, ne l persente fugidiu
Nega-te a zistir, que l sol amanhece, ne l tou regaço
Palabras brebes!... dun grito sustenido


2 comentários:

"Scacição" disse...

Walter,mui guapos estes gritos i mui profundos!tamien tén alma de poeta...Bien,cumo you a las bezes digo:"de doutores,de boubos i poetas todos tenemos algo..."

bien haija home:))

adeusdado disse...

"scacição"
Stou d´acuordo cuntigo, mas nun me cunfuormo, nun poneres mais poesie tue no blogue. Bá, fai-me la buntade, nin que seia só ua.
Fico a spera