31/07/07
Gritos
Scondes-te para nun gritares, ls tiempos qu´ambenteste
São bénias que negueste
São bientos frius zacunchegados.
Grita qu'inda nun te morriste
L suonho que te sperta, ne l amor nun cumprido
Ye eifémero l passado, ne l persente fugidiu
Nega-te a zistir, que l sol amanhece, ne l tou regaço
Palabras brebes!... dun grito sustenido
Subscrever:
Enviar feedback (Atom)
2 comentários:
Walter,mui guapos estes gritos i mui profundos!tamien tén alma de poeta...Bien,cumo you a las bezes digo:"de doutores,de boubos i poetas todos tenemos algo..."
bien haija home:))
"scacição"
Stou d´acuordo cuntigo, mas nun me cunfuormo, nun poneres mais poesie tue no blogue. Bá, fai-me la buntade, nin que seia só ua.
Fico a spera
Enviar um comentário