Eilhas son eissenciales a la fiesta

Zeladoras, assi se cháman las ties que ténen l ancargo de cuidar de ls serbícios de l’eigreija i capielhas, amanhar ls altares l anho anteiro, anfeitar ls andores que sálen nas porciçones pula rues an dies fiestibos.

Quando las pessonas éntran ou besítan ua eigreija, capielha i beien todo lhimpo i guapo, cumo seia l altar mor i demais altares chenos d’amanhos de froles, de las mais baridas quelores, acumpánhan ua porciçon nun die an que la tradiçon manda salir ls andores pulas ruas de l’aldé, nun ten ua  eideia de l trabalho i dedicaçon que eiqui stá botado.

Todo esto ye obra de las zeladoras, ties que por dedicaçon i amor fáien todo este trabalho, ties que par’alhá de ls sous afazeres inda ténen pacéncia i coraçon para ampimponar estes lhugares i estes puiales sagrados. Cuido que toda la giente dantende que lhugares cumo las eigreijas i capielhas nun percisarien de muitos cuidados nien star mui guapas para que las pessonas ende se sentíssen bien, puis son lhugares que cumbídan quienquiera, tenga muita ou pouca fé, a ancuntrar paç i assossego, aquel assossego que mos inche por andrento, mas quando eilhas stan amanhadas i floridas, inda queda i torna estes lugares mais saboros, porque ye todo amanhado cun froles cuidadas nas huortas i huortos de las própias zeladoras, anton si la fé redroba.

Naide puode negar-me, que ye de las cousas mais zlhumbrantes, mais guapas  que tengo bisto al lhargo de la mie bida, quando n’aldé de  Zenízio, se fai la fiesta an honra de San Burtelameu i Santa Bárbela la purparaçon i amanho que todos ls altares de l’eigreija matiç, i ls andores que ban na porciçon ténen. Mariana, Marie Eimília, Gurmana, Mariegusta, Oulália, Marie Nácia, Marie Teresa, Sara, Teresa, , Ana, Rosa, Sabel, Silbana, Oulinda, Zepa, l nome pouco amporta, l que amporta ye que ls ramicos, ls ramalhetes i amanhos ajúdan a que l aire que ende se respira nesses dies i nesses lhugares arrima mais las pessonas uas a las outras i achega-las mais als deberes de l sprito santo. Quantas bezes esso ye l sal na tierra que cada un de nós percisa para cuntinar i amansiar las braburas de l die a die, quantas bezes son esses oulores frescos que mos chégan de las froles, ls repunsables por bolber al caminho cierto de l antendimiento i de la cumprençon.

Siempre na mie aldé estas mulheres, i cuido por muitos lhugares, fazírun este trabalho, tubírun esta preocupaçon de que ls crentes i debotos gústen, que estes lhugares i momientos séian ls mais felizes, sien proua nun trabalho beluntairo, cun muita dedicaçon i deboçon.

Quaije naide se dá de cuonta, quaije naide amenta neilhas, mas essas balorosas trabalhadoras ténen la mie admiraçon, ye dino l sou serbíbio, cumo todo l que se fai para que ua quemunidade seia mais feliç i steia mais ounida.

 Ua fiesta de berano, cumo la que se fai todos ls anhos an Zenízio, nun serie fiesta, se nun tubisse l’eigreija i ua porciçon cun muitos aldores anfeitados, pulas ruas na porciçon.

Anformaçon: Este testo tamien fui publicado an "LA FUOLHA MIRANDESA" eidiçon nº828 de 18 de setembre de 2012 de l Jornal Nordeste (www.jornalnordeste.com)