L quemido pa l'alma

Tamien fai bien dar ua salida (ua scapadela cumo ye questume dezir-se hoije) por esse pertual perfundo, por sítios i tierras çtantes dadonde moramos, tierras que quédan nas antranhas de las muntanhas ou mesmo ne l scampado dun praino.

Fui esso que you fiç, i dei-me bien. Porque, peçque ye ende que stan las cundiçones de m’ancuntrar cumigo mesmo, culs mius pensamientos, culas mies alhembráncias, culs mius pecados i faltas, porque ls lhugares adonde stou l tiempo todo yá nun ténen la magie de me çtrair de las barulheiras i fandangos.

Este lhugar adonde moro, (ua grande bila, ne ls alredores de Lisboua) perdiu la fuorça d'ouperar milagros, de s’ouponer a la ferozidade de las amboras çpejadas a biendas pulas telbisones i rádios, ne ls noticiarios i nas fuolhas de ls jornales.

Que mesmo que nun querga deixar-me ambudar pul paleio, l modo astuto i lhodoso cumo son fabricadas, la mecha i la fuorça son dua grandura que ye perciso muito treino para un nun se quedar doliente, nun amboubar.

I se esso que tanto se fala, l pertual perfundo, ye assossego i paç pa l sprito, anton inda hai por ende muito sítio, i ne ls tiempos que cuórren ye d’aporbeitar .

Porque ende inda s’ancuntra assossego que bonde para dar sentido a las cousas, un puode botar-se al monte, i ne l meio de l siléncio fazer las percuras ciertas, botar uns bózioas ou arrecolher-se sien arrecelos nien atelundros de nada nien de naide i quedar na paç.

L cuorpo renuoba-se por bias de ls bofes s’anchíren d’aire lhimpo i puro, l’alma al robés peçque se zbazia, quedando cun mais spácio cumo se fusse la mimória dun cumputador, las ganas de bibir, perdonar i lhuitar pássan a ser outras, la grima d’ancuntrar l camino cierto de l die de manhana até peçque queda mais a la bista.

Botei-me até esse florido, zberdiado, guapo, marabilhoso, ancantador, spitaleiro alantejo, puode nun resolber ls mius porblemas, nien tan pouco ls de ls outros, mas ua cousa ye cierta, nesse rato de tiempo pensei menos na foia adonde l nuosso pertual stá metido.

Nas reflexones que fiç, nun ancuntrei muitas rezones para fazer grandes atos de cuntriçon, mas que sei you, nun debe haber naide que nun tenga pecado, you tamien debo tener culpas no cartório.

Botai-bos por ende, nien que seia pul parque, jardin que steia mais a mano, ye ende que stá l que ls sentidos percísan, l’alma i l coraçon agrádecen.