10/10/11

Pessoa an mirandés.

LITERATURA. La purmeira obra de Fernando Pessoa publicada an mirandés, “Mensaige”, de Fernando Pessoa, cun traduçon de Fracisco Niebro (pseudónimo de Amadeu Ferreira), será lhançada a 14 de Outubre na Casa Fernando Pessona, an Lisboua.

(Jornal l Metro de la Grande Lisboa, 7 Outubre 2011)

(Em Português)

Pessoa em mirandês.

LITERATURA. A primeira obra de Fernando Pessoa publicada em mirandês, “Mensagem”, de Fernando Pessoa, com tradução de Fracisco Niebro (pseudónimo de Amadeu Ferreira), será lançada a 14 de Outubro na Casa Fernando Pessoa, em Lisboa.
(Jornal o Metro da Grande Lisboa, 7 Outubro 2011)

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
De Fernando Pessoa lhembro-me dua frase que guardo cumigo hai bários anhos:~

- “l melhor de l mundo son ls ninos”. - “o melhor do mundo são as crianças”.

Que buono serie, nós ls adultos, tenermos un coraçon simples, houmilde i ábido de daprender cumo l de las ninos.

Leonardo

RUE LHÉNGUA MIRANDESA




Einaugurada cun muita prou,
L nome de la lhéngua, que ye mie i tue
Que alhá pals meios de Palmela
La lhéngua Mirandesa ten ua rue.

Ua rue que mos angrandece
I amostra toda la nuossa grandeza
I l dá a cunhecer a quien passa
Que eisiste ua lhéngua Mirandesa.

Deziemos-le oubrigado cun firmeza
A quien tube ua eideia tan brilhante
Puis agora la lhéngua Mirandesa
Debe seguir muito mais cunfiante.

Ls uobos ban sendo chucados
I ls paixaricos ban nacendo
Puis cun eideias tan brilhantes
La lhéngua Mirandesa bai crecendo.

Bai crecendo, i anriquecendo
I nun bai a parar de caminar
Que als poucos eilha bai indo
Para adonde eilha ten que star.

I alhá chegará de certeza
A todas las ounebercidades
Será un ourgulho pals Mirandeses
Por séran recunhecidas riadades.

Muitas i muitas felicidades
Tamien a quien ten stado calhado
Cumo l gobierno de Pertual
Que neilha pouco ten falado.

Queda-le eiqui este recado
I que nun me lhieben a mal
Que esta lhéngua Mirandesa
Ye la segunda de l nuosso Pertual.

José António Esteves
Lar de San Jesé Bumioso

L NUOBO BISPO DE LA DIOCESE BRAGANÇA-MIRANDA

.
D. JOSÉ CORDEIRO

L nuobo bispo, tamien falou an mirandés na sue purmeira missa, na Sé de Miranda, cumo bispo de la diocese. Ye un marco stórico para la lhéngua mirandesa.
.
Caros Armanos i Armanas


Para acabar, deixai que bos fale na buossa lhéngua mirandesa; perdonai-me se nun la sei falar tan bien cumo bós.
La nobidade de l’Eibangeilho renuoba l nuosso coraçon pa ls zafios que siempre la bida mos pon.
L Papa Bento XVI lhembrou-lo hai mui pouco tiempo: «Todos mos damos de cuonta de cumo ye tan perciso que la lhuç de Cristo alhumbre cada rincon de l’houmanidade: la família, la scuola, la cultura, l trabalho, l tiempo lhibre i ls outros campos de la bida social. Nun se trata d’anunciar ua palabra que mos pon a drumir, mas que mos spechuca, que chama a la cumberson, que torna possible l’ancuontro cun El, por quien renace ua nuoba houmanidade».
Santa Maria Maior, a quien ye dedicada esta tan guapa casa de Dius, anterceda por todos i mos amostre l camino pa l Mistério de Cristo; que sou Nino, l de la Cartolica, seia l defensor de las populaçones an todas las oucasiones defíceles; que El, cun sue Santíssema Mai, mos ancoraije a todos para sermos buonos guardianos i teçtemunhas de la fé crestiana que nuossos pais mos trasmitírun i que muito cuntribui pa l porgresso de la nuossa tierra, de las sues gientes i de la sue cultura.
.
D. José Manuel Cordeiro, Bispo de Bragança - Miranda

09/10/11

Bejita a un amigo




Ye siempre buono bejitar un amigo! Quando la bejita ye para partilhar de sue alegrie de ser pai i la purmeira beç, ye sentir que hai sfregantes mágicos que son simpresmente...buonos! Mas, pegar-le al colo, sentir aqueilha "cousica" tan pequeinha nos braços, ye rebibir sfregantes eimocionantes que se passórun ya un buono par d'anhos, puis yá tengo eidade para ser abó...Buono, para miu amigo, sue Tie i seu rebento, muita salude.



Mas las abós tenen siempre muita sabedorie i oubi l seguinte i foi la purmeira beç. Se calha, hai pessonas que ya lo houbíran mas ende bai:


"Se nun queres deixar nada a tous hardeiros faç casa de pinho i planta morquetoneiros"


Abó de Miguel- Lurdes Abrantes - Cabanas de Viriato-Viseu

08/10/11

Steve Jobs



Al deixar eiqui l retrato del, solo le quiero prestar ua hounesta houmenaige. Sien el la nuossa biba serie outra an algues cousas. I tamien l mirandés muito ganhou culas çcubiertas de homes cumo Steve Jobs. Dízen que tenie mal génio, mas esso nun ampide que seia un eisemplo por aqueilho que fizo. An 1993 tube la honra de assistir a ua cunferéncia de l an Chicago. Zdende nunca mais l poderie squecer. Bien haias Steve por haber ajudado a lhebar l mundo un cachico mais palantre.




Para Ema

Tengo fame de ti, Ema
L miu coraçon chama
Ye tal i qual un poema
Sabes bien que te ama !

Tengo fame, si, Ema !
Mas l que bai a ser de mi
se por bies deste poema
inda mais pensarei an ti ?!

La bida ten cada dilema !
Mas nun ye triste este tema !
Gusto de ti, querida Ema,
Manda-me tamien un poema !

Talbeç inda seia pior que l tfff



Lhebei tiempo a decedir-me se bos falaba desta ourrenda falta d’eiducaçon.

Mas, i hai siempre un mas, quien diç l que le bai n’alma, nun peca i ye l que acuntece comigo, tamien sei que nun stou a dezir nabidade nanhua que nun seia conhecida de la maiorie de bós, nien tan pouco bou a demudar las cousas, mas se nun mos fazir mal a bós, yá quedo cuntento, porque para mi estes zabafos, son cumo spirros, até peç que quedo culs bofos mais anchos.

You tengo l questume de buolber a ler cuontas passado muito tiempo, até porque hai cachos an lhibros, puis alguns antrórun na mie bida cumo anciclopedias de la scrita i da la fala, que me son tan queridos i m’agarrórun dun modo que nun ten cunta las bezes que releio ciertas passaiges dessas cuontas.

Ua dessas cuontas que reli i reli fui “Jerónimo carteiro” de l lhibro de Alfredo Cameirão “TORTULHAS; Cuontas deste Mundo i de l Outro” adonde l ancansable carteiro ten que antregar ua carta a tiu Calabaças – Biúdo, mala sarna, a bibir solo, feitiu squemungado, assi i todo, arrecebiu-me cun buonas palabras ……… i cun aqueilha sue manha de cada cachico soltar ua cuçpenhadica – tfff – cumo se stubira a cuçpir tabaco manginairo que le tubira quedado ne ls beiços– (sitaçon de outror)

Ora, you até cierto tiempo cuidei que esta serie la manha pior de l mundo, nun gusto de ber, assi cumo cuçpir ou scarrar pa la rue adonde todos andamos, porque neilhas tenemos que andar, i s’un nun s’aporcata até las lhieba para casa agarras als pies.

Mas puro anganho l miu se esta ye la pior manha, outras hai que nun se quédan atrás,cumo falar pul telmoble ne ls trasportes ou outros lhugares públicos. Stá-se rebelando ua falta de respeito, ye de boziar al cielo, tenemos que saber la nuossa bida i la de ls demais, hai giente que l fai dun modo alto i tanto tiempo, stá-se rebelando ua falta d’eiducaçon. Ye causo para percurar adonde páran ls percípios de respeito puls outros que mos arrodéian, que quieren ler, seguir biaige an paç i assossego, que le gusta aporbeitar este tiempo fuora de l trabalho para matutar noutras canceiras de sue bida. Respeito, eiducaçon ye l pouco que podemos dar l mais de las bezes a quien anda a pie de nós, mas nó, hai proua de sobra i cuncéncia sana de menos. I todo esto por giente que ten buona cara i peç que arráman anhos de scuola, giente fina i fidalga.

Puode ser i ye berdade que cada un debe fazer l que le dir na gana, i esso you nun questiono, mas que l faga, neste causo loinge de mi, sien que you tenga que tapar ls oubidos. Nun se trata de proibir nada, trata-se d’eiducaçon, de balores. Hai-los que se perderán bien debrebe se nun ls zmascararmos, se nun dezirmos que mos anquemódan, se nun furmus atibos. La lhibardade de fazer cumo i quando quiero acaba quando ampeça la de ls outros.

Pronto, porqui me quedo, i las mies çculpas.

Ua buona manhana para todos.

06/10/11

Palmela - Rue de Lhéngua Mirandesa










































































Ne l die 5 de Outube de 1910 foi porclamada la República an Pertual. Hoije, die 5 de Outubre de 2011, an Palmela, foi çtapada ua placa que diç: Rua La Lhéngua Mirandesa (2ª lingua oficial portuguesa).
A las dieç de la manhana l juntouro ampeça a crecer i ls amigos de la lhéngua mirandesa ban se arrimando no lhargo de la eigreija de Palmela, inda le dei ua mirada i ye bien guapa. L castielho cun sues muralhas, eilhi acerquita, mas mais no cabeço, cumo quaije todos ls castielhos, faç la guarda i aquel juntouro zanferruja la lhéngua falando mirandés i pertués cunsante l falante i assi se bai sperando i ponendo la cumbersa an die.
Einougurar ua rue cun nome de Lhéngua Mirandesa ye ua proua mui grande mas para chegar eiqui muita auga chobiu an Palmela i ne l Praino i Tierras de Miranda, puis todo ampeçou yá an 2005. Hai un home que se chama José Augusto Monteiro, de Dues Eigreijas, que fala, teima i lhabuta para tenermos nomes de rues "Lhéngua Mirandesa", puis yá tenemos outra rue, an San Deimingos de Rana, cunceilho de Cascais, de que tamien fui el l antuante. Yá stou a botar ls carros a frente de ls buis. Tengo que ampeçar de l ampeço.
Buono, anton assi que l juntouro se fizo, arrimado las onze, ls gaiteiros ampéçan a tocar i alhá bamos nua arruada pulas rues de Palmela. Las pessonas nun stan afeitas a oubir gaita de foles i ende bénen a la jinela a mirar ou sálen a la rue i ye buono ber l pobo salir de sues casas para mirar ls gaiteiros i ls pauliteiros. Apuis de dar uas buoltas hai ua paraige ne l lhargo de S. Juan i ende ls pauliteiros dánçan alguns lhaços. Cuntinamos pulas rues i l pobo bai saludando i gusta de ber i oubir la gaita.
Adilo Costa, l bereador de la cultura diç ser ua grande honra tener ua rue an Palmela cun l nome de Lhéngua Mirandesa, puis tener outra lhéngua l nosso paíç sien debisones nien lhuitas, solo por esso debe de ser apoiada por todos, puis representa l pobo que somos i ua lhéngua defrente, mas cun lhugar própio, ye la multiculturalidade que debe siempre ser apoiada.
L home de la gaita alhá bai soltando sues gaitadas, la caixa i l bombo las sues troniadas i assi chegamos a la Sociedade Filarmónica Loureiros. Tiempo de çcanso. Apuis de pequeinhas combersas ye tiempo de mos ancaminar-mos pa la rue a einougurar.
Meidie, chegamos a la rue. Quaije se parece cun la Trindade (Fuonte l'Aldé). Solo dues casas, ls sobreiros i pinheiros inda compónen la naturaleza i fázen selombra neste die de muita calma. Por esso se antende l nome de l’ourbanizaçon: "Palmela Verde".
Para fazer l’antrada I dar orde a la cerimonha, Amadeu Ferreira, diç que l Sr. Prejidente de la Junta dá las buonas benidas; l prejidente de la Associaçon de la Lhéngua Mirandesa dezirá la rezon i sentido de l nome de la rue; an nome de l prejidente de la Câmara, l bereador de la cultura, Adilo Costa ancerra la cerimonha i apuis çtaba-se la placa. Apuis desto, ls pauliteiros de la Associaçon de Lhéngua Mirandesa dánçan mais lhaços: "25 de ruodra"; "ls oufícios" i fechórun cun outra.
Fui la beç de l perjidente de la junta dezir la rezon de l nome de rue. Anho de 2005 entra l pedido feito por José Maria Monteiro, an nome de la Associaçon de Lhéngua Mirandesa, para nome de rue cun telifonemas i pressones para ber quando esso se íba a dar. Ls anhos pássan, la cousa nun staba squecida mas tenie pouca amportança, politico a falar, diç el. Anho de 2007, almuorço de los "Filhos da Escola", ye assi que se tratan ls militares de la Marina que fazírun tropa ne l mesmo anho. L prejidente de la Junta tenie sido marineiro i l home que fizo l pedido marineiro tenie sido tamien i dá-se l almuorço de ls "Filhos da Escola". Tiu Jesé Monteiro aporbeita l’oucasion, sabendo que l perjidente de la Junta tamien staba alhá, bai le a falar i ende ampeça l cumpermisso maior. Hai que dar cuorda als sapatos i ende bai l assunto a l Assemblé de Cámara i assi sal l nome de la rue.
Amadeu Ferreira, fala an nome de la Associaçon de la Lhéngua Mirandesa, ampeça por agradecer al Prejidente de la Junta de Freguesie i a Jesé Monteiro que presistiu na lhuita. Diç que a la purmeira bista nome de rue nun quier dezir nada. Miranda queda longe mas la lhéngua queda bien repersentada. Agradece la perséncia de l Bareador de la Cultura.
L senificado i l sentido, ser anteressante que Jesé Monteiro lhança. Esta semiente de zambolber la eideia, puis yá tenemos outra rue an S. Demingos de Rana, an Cascais. Son semientes que quédan cumo tenemos eisemplos de la Abenida 5 de Outubre, Abenida de la Republica, ou de la Lhibardade, son las cousas que tenemos i gostamos de perpetuar.
Pertual nace cun dues lhénguas i ye un milagre quedar la fala mirandesa biba. Ye l pobo que la mantube i la placa ye ua houmenage a esso pobo. La fala ye bibir. I, mesmo que nun houbira lhibros a registrar la lhéngua ye ua proua mantené-la. La lhéngua mirandesa ye ua lhéngua de Pertual cun ua cultura pertuesa. La dibersidade ye mui amportante i tamien la riqueza. Falar an lhiberdade i dezir que la lhéngua ten la mesma denidade que la pessona que la fala. Quando se fala an denidade ye l mesmo que falar de multiculturalidade houmana que ye la eisséncia de las pessonas i de la paç antre eilhas.
Quando la outarquie, la Junta de Freguesie pon esta semiente ye cumo un pequeinho riu. Estes rius nácen de pouca auga mas l ampeço ye bibir i la corriente bai anchindo... ye ua proua mui grande tener un nome de rue "Lhéngua Mirandesa" an Palmela.
Adilo Costa, l bereador de la Cultura ampeça por dezir que Palmela ye ua tierra de cultura i Palmela queda anriquecida por tener este nome de rue. La dibersidade lhenguistica nun forçada, mas natural anriquece l paíç. Nun fiu milagre mas fui la buossa preserberança apuis consolidade na scrita, bien reconhecida ouficialmente. L spácio adonde queda l nome de la rue ye consolidado i porgramado i bai quedar bien mais guapo. L próssimo anho ls nuossos ninos na scuola ban a saber l porquei de l nome desta rue cumo sáben l nome de outras rues. Muitas felcidades para la Lhéngua Mirandesa.
Meidie i quarenta i cinco, tiempo de çtapar la placa i quedar a la bista de todo l mundo i ende queda: Rua La Lhéngua Mirandesa (2ª Língua oficial Portuguesa)




António Cangueiro

Ampecei a oubir l biento

Ampecei a oubir l biento
l purmeiro biento deste Outonho
i pula purmeira beç
las purmeiras fuolhas de l anho
bi bolar

Todo esto tenie de acuntecer un die,
mas quien ye que querie acraditar ?
Era siempre cedo demais
anque todo yá steia talbeç screbido
nua fuolha…

Cumo todas las que un die nácen
agarradas a mil i ua arble
brílhan de mil quelores
son berdes
burmeilhas
amarielhas
i até azules
mas que depuis
un die
ampéçan a bolar
secas i lhibres
cumo páixaros que se pónen a sonhar
i a tener suidades
dun tiempo ido
i siempre curto
curto demais...

porque finalmente chegou l Outonho
i cun el este biento
este biento que sopra agora sien parar.


La puonte



Grano a grano bai la pita anchindo sou papo.

Assi diç l pobo de l alto de la sue sabedorie, quando quer dezir que als poucos, seia ne l que fur se bai andando palantre, tamien diç, se bai lhebando l’auga al molino, cumo tamien nun ten peijo an dezir que passada a passada se bai fazendo camino.

I tamien ye assi cula cultura, i muito cula lhéngua mirandesa que ye de l que quiero falar. Ye culas muitas i bariadas einiciatibas i eibentos que por ende afuora se ban fazendo, se fai camino .

Son las palhestras, ls cursos, las publicaçones de lhibros i traduçones, l sou salimiento quier an Lisboua ou nas aldés dadonde son ls sous outores, l acolhimiento de las eiditoras que cada beç ye maior, las einiciatibas nas scuolas de Miranda de l Douro i por esse paiç afuora cun anterbeçon de porsores de mirandés, las perpuostas que todos ls dies son ouferecidas na área de la música, l que se dibulga na anternete, cumo ls blogues, sites d’associaçones culturales i de las aldés, nas redes sociales i muitas outras fuorma tal qual cumo fui onte cul batizo de ua rua cul nome de “Lhéngua Mirandesa” an Palmela (Sétubal)

Muitas bezes ancuontro pessonas que falando destes eibeitos s’anterrógan que nun ténen porjeçon i son sumenos, mas nun ye assi, todo ye cumpuosto de pequeinhas i grandes cousas, quantas bezes aqueilhas que se mos asparécen sien amportánçia son las que mais se fala. Son atrabeç dessas que las gientes tóman conhecimiento dun fato, dun património, dua causa, ye atrabeç dessas einiciatibas que se puode dezir cun que lhinhas se remenda l que stá mal i ye neilhas que se rebélan las buntades de mantener biba ua cultura de l pobo i sue stória. Estas einiciatibas acúrtian la çtáncia que muitas bezes l nuosso termo aparta.

Quando un pobo, nun ten meios de chegar al conhecimiento, porque ls caminos nun stan zbrabados, ye la cultura que ten que ser lhebada a eilhas, ye nesse sentido que siempre cuidei i cuntino a cuidar que todas las einiciatibas son buonas, béngan eilhas donde béngan seian eilha de que carátele fur.

Todo l mundo ganha, ambora tenga siempre que se dar balor a quien trabalhar, mas l grande bencedor ye la lhéngua mirandesa, i ye nessa que debemos poner ls uolhos, ye por essa que nunca debemos questionar l précio dua einiciatiba ou eibento. Eilha merece que cada beç mais cun eilha i deilha se fale.

Inda hai muito camino para andar, i siempre habera, mas esse nun debe ser la rezon para zmoralizar, bien l rebeç debe ser rezon para nunca adrumecer, ls pertueses i an special ls mirandeses yá dórun probas de que nun s’amedróncan culs porblemas nien çficuldades, bien al robeç gusta-le agarrar ls grandes zafios, nun fussen eilhes nacidos nua tierra que alguien un die dixo, que alhá hai trés meses de ambierno i nuobe d’anfierno. I fui esso que los temprou cua çúrcia que nada ls fai parar até que l stado ponga esta lhéngua al nible i de manos dado cula outra.

Que a eilha deia l que debe dar cumo património de pertual i de l mundo.

Mas se hai berdades, ua deilha ye que nós tenemos que fazer la puonte.

05/10/11

Ls mius poemas

Ls mius poemas nunca seran grandes
porque ye curta, mui curta la bida !
I mesmo que seia un cachico mais lharga
- cousa siempre defícele de eimaginar ! -
puode acabar esta mie bida
ne l momento perciso
an que stou a screbir
i quaije a acabar este poema...

Para que sirbe anton un poema ?

Talbeç ounicamente
para medir l tiempo que passa
i chegar a la cuncluson
- se de cuncluson se trata -
que talbeç inda puoda
i até deba de cuntinuar
a ser screbido
este nuosso Poema !

Este poema...
Este pequeinho poema...

Scapou-se !

Scapou-se la poesie !
Scapou-se i fui pra loinge
sien you ser capaç de l agarrar...

I a mi parece-me assi i todo
que fui capaç de l agarrar
ciertas bezes...

Dezi-me !
Splicai-me outra beç !
Para adonde fui ?
Adonde stará, la poesie ?

I l aire responde:

Stá adonde las pessonas nunca acradítan que stá
Ye un sfregante
Un suonho
Un oulhar
L coraçon que bate
L ampossible que se torna possible
Hoije
Manhana
Agora
Mas subretodo antes...

Antes que seia tarde !

LHAGOAÇA, TIERRA DE MIRANDa



Abaixaran-te las augas, l bigor
ua cuorda triste i sbranquenhada
apérta-te agora ls cunhos
i tu scuorres debagarico
nun Outonho que nun çcola de l berano

Anda triste l riu

Yá nun oubo l tou sereno cantar
que m´arrolha la lhembráncia
Mesmo al loinge
ne l assomadeiro de la cruç
beio un abismo de belheza que ye nuosso
que mos assigura an faias de sprança

Inda onte a la nuite, mesmo de lhoinge
te fui a bejitar
i nun siléncio que m’sdmirou
reparei qu'an remansos te deitabas
i, cula lhuna abraçada a ti,
relhuzies

Anda triste l riu

Lhágrimas arramadas an rumiacos de tristeza
muolen-mos la suidade
dun riu datrás altaneiro i atrebido
que cantaba i galgaba peinhas
nun sabido cantar d'amigo

Falta-te l'abundáncia que mana de l cielo
tarda l’auga que te lhieba l'amargura
i las cuordas de la tortura

Para adonde lhebórun la tua fuorça i alegrie
Qu'an abraços se fazie?

Nunca scabaran l tou suolo
porque an Lhagoaça i an Miranda
sós tu que scabas fondo
i ancho te fazes baliente

Por mais que de tristeza quergas screbir
hás-d' ir al renhon de l Ambierno
a saber de la fuorça i la zamboltura
i un cheiro de flor de laranjeira
chubirá las arribas
an Lhagoaça, miu bentre materno

I ls uolhos miraran
l berde azeituna de las oulibeiras
i la suabidade relhamposa de las lharanjeiras

De l fondo de tue cama cuntinará a rumper
la fuorça i l'oudácia dun riu D´ouro
para siempre an ti
lhuç i seiba de bida poder nacer

Teresa Almeida, 05-10-2011

MENSAIGE, de Fernando Pessoa, an mirandés


Yá stá çponible ne l blogue de la Casa Fernando Pessoa l cumbite pa l salimiento de la MENSAIGE de Fernando Pessoa em mirandês. Quien quejir ir alhá a spreitar, ye eiqui.




04/10/11

I porque nó un pouco de publicidade tamien ?


L ciclista de madeira que ponírun anriba dua ruoda (eilha tamien de madeira) i que só se pon a pedalar se houbir quien le dir mobimiento, fuolgo i até bida (cumo parece que tamien quijo fazer Foustino nesse testo que mos dou a ler a todos), este i mais outros brinquedos* de madeira (Se ye assi que se diç an mirandés), cumo aqueilhes que un puode ber ne l bídeo que aparece ne l site que bos andico lhougo a seguir, son fabricados pula Artecri, situada na freguesie de San Mamede de l Coronado que queda puls bistos a poucos quilómetros a Norte de la cidade de l Porto, acerca de la A3.

http://www.onoticiasdatrofa.pt/nt/index.php?Itemid=200002&catid=550:edicao-287&id=6454:o-cantinho-dos-brinquedos&option=com_content&view=article

« Esta fábrica de San Mamede de l Coronado fabrica ls antigos brinquedos de madeira (que ampeçórun a ser fabricados i comercializados ne ls finales de l seclo XIX) i muito debe al mercado de la suidade que recentemente tomou cuonta de Pertual », Notícias Magazine, 24 de Julho de 2011, p.42. Esta rebista que merquei este berano, ende an Pertual, era i cuntina a ser prometedora ! Lhougo na capa, apresenta este títalo relacionado cul facto de l’eidiçon dessa rebista ser percisamente la milésima: «1000 motibos de l nuosso orgulho»; i cumo subtítalo, esta antroduçon : « Na eidiçon 1000, mostramos-le mil cousas, eideias, projetos, marcas i ampresas pertuesas que son motibo de orgulho nacional. Esta rebista bai a fazer-le muito bien al ego. »

I bien tamien a nós Pertueses que bibimos ne l Strangeiro.

*La palabra "brinquedo" nun aparece ne ls dicionairos ou "Pequeinhos Bocabulários" de Mirandés/Pertués que eisísten. Ye essa antretanto la palabra que mos dá l Tradutor an linha quando un pide la traduçon dessa mesma palabra que eisiste an Pertués.



Qu'à cela ne tienne! Au plaisir de vous lire, vous aussi, chers amis amoureux du Mirandais !

03/10/11

Medrai felizes



Ua de las muitas modas que amostro al miu nieto reza assi:

…Boubicas ándan las pitas para poner l uobo alhá ne l buraquito, sgarabátan, sgarabátan para alisar la tierra, çpenhícan, çpenhícan para fazer l buraquito

-Arrebita la crista l galho todo prouista

-Có-có-ró-có-có canta l galho refilon i todo amprouado cun aire fanfarron ye l xefe de l batalhon.

Passadas que son tantas bezes, i l’outelidade desta modas tan amportante pa l sou crecimiento, todas eilhas na Tv, discos i bídeos, ls meios çponibles desta era, porque ténen sonidos, géstios, palabras, mobimientos, todo un munton de cousas úteles para ls ninos daprenderen.

Yá you, ne l rescaldo de ls mius sentidos, porque stou na outra punta de l rosairo de ls anhos, matuto un cacho. Será que las piticas que stan ne ls bídeos, chenas de buona fé stan assi tan pimponas i bien bestidas, será que percísan assi tanto de sgarabatar la tierra para ancuntrar l buraquito i poner l sou oubico?

Hun, çcunfio que nó

Que l galho cuntina todo refilon, amprouado i xefe de l batalhon, cun aire amportante que nien un palico le antra ne l culo ye berdade.

Peç que rei daquel reino i de to las pitas deste i de l outro mundo tamien ye berdade, mas puodie al menos ua beç dezir adonde stá l buraco a las probes piticas, puis nun íba a tener grande çficuldade a apuntar-lo, nien serie mui çficele a eilhas ber-lo porque ye taludo.

Mas isso sou you a falar i quedai çcansados que estas cousas inda nun fázen parte de las cumbersas que tengo cun el, que medre feliç, que estes cobradeiros de cabeça son para i de la repunsablidade de ls crecidos.

Cumo tamien, i el inda nun sabe ler mirandés, nun cuorro l peligro de stragar l mundo de fantasie quel bei i bibe, outra cousa serie eirrado, alhá benirá l tiempo, se Dius quejir çpertará pa la realidade.

Agora para el i todos ls ninos deste mundo l amportante ye bibíren i medráren felizes, l fai de cuonta que seia taludo, cun muita fantasie a la mistura que ye tan buono cumo la papa, un mundo cheno de cousas guapas i saborosas, muitos jogos para brincar, pais i abós pa ls amparar, eiducadores i porsores pa ls ansinar i yá agora alguns gobernantes hounestos i sérios tamien nun fazie mal nanhun tener.

Cuntino i cuido que la cunsumison ye para nós (crecidos), nós ye que tenemos que rober las códias, se mos sultórun ls perros anton nós ye que tenemos l’oubrigaçon de afilar ls caneiros i rober ls uossos destas áfricas.

TURISMO

.

ZAMBUOLBIMIENTO RURAL

.

La nuossa region percisa arriba de todo que ls nuossos recursos séian aporbeirados, nó, solo para pormoçon de uns poucos, mas para acrecentáren riqueza a la nuossa tierra i para que las nuossas aldés síntan la calor de ls sous filhos i nó la saludade. Por esso todas las einiciatibas que tráien gente al Praino i que fázen ls sous tornar, inda que solo ua beç ne l anho, son eicencales para haber zambuolbomiente. De nada bale pormober la cultura pula cultura i muito menos querer meté-la nua cadena adonde solo ls que se lémbran deilha, quanda yá nun ténen mais an que pensar, la poderan bejitar.
Un grupo de la USEIA (Universidade Sénior), bejitou Atanor i de la sue bejita hai bários bideos de que yá demos cunta noutros sítios, mas este ye antressante porque amostra bien l que debe ser, poner la cultura al serbício de l turismo. La bejita ancluiu tamien tenéren ua aula subre anstrumientos musicales i quien melhor que Paulo Meirinhos para la dar?

02/10/11

Bamos a Palmela l die 5 de outubre


Cumo yá eiqui se dixo, die 5 de outubre bamos todos a einougurar la RUE DE LA LHÉNGUA MIRANDESA, an Palmela. Todos ls mirandeses que podíren nun puoden faltar, puis tenemos de fazer ua fiesta baliente.
L ancuontro dará-se delantre la Cámara Munecipal de Palmela, a las 10 de la manhana de l die 5 de outubre.
Apuis eiremos pa l sítio de la Rue de la Lhéngua Mirandesa i l porgrama será l seguinte:

10:00 ...................... alborada
11:00 ..................... arruada, rue abaixo e rue arriba, cun La Dança (Pauliteiros).
12:00 ..................... Çtapar de la placa cul nome de la rue.
12h30 ..................... Çcurso subre la lhéngua i la cultura mirandesas.
13:30 ...................... Almuorço.

Staran persentes gaiteiros mirandeses e Dançadores de la Associaçon de Lhéngua Mirandesa.
Nun faltes i dibulga esta ambora.






L DIE DE L EIDOSO



Ante fui l die anternacional de l eidoso.
Nós eiqui ne l miu lhar faziemos ua festica
an cunjunto cul lhar de Algoso.
Ne l meio de muita animaçon, inda hoube tiempo pa la poesie.
I you fiç-le estes bersos, que agora cumpartilho cun bós.

DIE ANTERNACIONAL
DE L EIDOSO

Hoije ye die anternacional de l eidoso
Porque ambelhecer ye normal
I ye nesta fase de la nuossa bida
Que bibier la bida, ye l principal

Puis bibi-la ye l principal
Depuis desta bida passada
Ye que nós quedamos a pensar
Porquei mos dou tanta marrada

Porquei mos dou tanta marrada
I alguas sien nós las querer
Que quando mos demos de cônta
Nos yá stabamos a ambelhecer

Nós yá stabamos a ambelhecer
Sien tenermos tiempo de la gozar
Eilha mos atirou a este tiempo
Para nós na bida puder pensar

Para nós na bida puder pensar
De cumo eilha poderie tener sido
Se nun fusse aquel malo mumento
Adonde tu stubies-te perdido

Adonde tu stubes-te perdido
Cun bacatelas de nada
Pensando que esta bida
Para nós nunca passaba

I para nós nunca passaba
Aqueilha grande euforie
Que nun mos deixaba pensar
Senó naquel próprio die

Mas naquel próprio die
Nun éramos capazes de ber
Que aqueilha marabelhosa bida
Era para nós bien la biber

Puis fui isso que nós fazimos
Bibimos de eiluson an eiluson
Por isso na bida tubimos
Tanta, i tanta cumplicaçon

Tanta, i tanta cumplicaçon
Sien ne l mumento nós reparar
Que las maravilhas de la bida
Eilhas se mos stában a scapar

I porque nun mos demos de cônta
Nun la pudimos assegurar
I ye por isso que nós agora
Nós mos stamos a lhamentar

Nós mos stamos a lhamentar
Pensando naqueilhes porqueis
Que agora mos lhieban a dezier
Aquilho que bós yá sabeis

L que fui aquilho que you fiç
Sien naqueilha altura reparar
Que la bida me staba atirando
Para este próprio lhugar

I só agora ye stou reparando
Que a este lhugar yá cheguei
Mais depressa que l que querie
Ye que aqueilha bida yá deixei

I porque aqueilha bida yá deixei
Agora tiro las cunclusones
I bou bibiendo la belhice
Ne l meio de las lhamentaçones

Ne l meio de las lhamentaçones
I cun muita delor a la mistura
Que me lhieban a perguntar
Porquei quei la bida ye tan dura

Puis ye agora la, tal altura
De pararmos para pensar
Que ne l tiempo que mos falta biber
Nós inda puodemos gozar

Nós inda puodemos gozar
I tener un fin marabelhoso
Por isso bamos a festejar hoije
L die anternacional de l eidoso

José António Esteves
Lar de San Jesé Bumioso









29/09/11

Ye por isso


Ye l ampeço de l outonho

i l miu outonho,
quando las fuolhas
se me ban acobelhando ne l rugaço,
la piel se bai fazendo más fina,
i yá bai quedando assucada
sien spráncia de sacar pan ó bendima.

Fui neste outonho soalheiro
que te coinci,
tu que fuste la princesa
que you nun pude ser,
por bias dua eimensidon de mar
i dun barco
adonde nun me deixórun ambarcar.

I assi creci
cumo pude crecer,
al modo que ls trabalhos de nina
me deixórun ser,
talbeç menos nina.

Tanta beç me percuso
que pessona serie you ende,
an balhes çfrentes de l Molinico
molhado cun lhágrimas
ancarceradas antre dous montes
i sien aire que me bundasse.

Sabes?
Senti un cachico de ciúme i ambeija,
quando me deziste que l adorabas,
por ser doce i guapo
i te chamaba princepica.

Que si gustarie you de haber sido princesa,
tamien you princesa,
naqueilhes uolhos quelor de café!

Las lhágrimas ban-me caindo peito abaixo

i mólhan l colchon amarielho
que se deita ne l miu rugaço.

Agora

yá nun puodo oubi-lo
i ye por isso que las lhágrimas
me son más salgadas
i las fuolhas más secas...




28/09/11

Bien benido!!!

Acarineste-me l rostro cun un airico, assi que sali. You beisei ls dedos i mandei-te beisos cun un assopro.

La manhana era caliente cumo qualquiera manhana de Berano. L sol saliu relhamposo i, anque cedo, l mar tenie burdascadas de lhuç anriba de las óndias. Las gaibotas sbolaciában i al miesmo tiempo dában chafurgos cun la cabeça andrento l´auga, para pescar algun peixe inda drumenhuco.

Habie giente na arena i, las splanadas ancomeçaban a quedar cumpuostas: uns a buer l café de la manhana, outros a deseiunar-se, outros inda, a ler l jornal anquanto ls farrapos d´ir a banho se íban secando.

Sintei-me acerca ua mesa i atei la riata de la perra a ua pata de la cadeira d´alumínio. Botei ls uolhos cumo quien nun quier l cousa pal jornal dun bezino i fui lendo al menos las lhetras gordas. Lhougo arriba, “ la Grécia bai a tener muita deficuldade an cumprir l treminado, " por bias disso, Pertual scálha bai a tener que pedir outro çambon d´oussílio”. Malas amboras, pensei you. Buí l café sien açúcre, nó por bias de la crise mas por modo de questume a l´amargoso.

Un pouco mais parriba abistei un jardin, pulmonico de la cidade. A las bezes nien sei cumo amánhan fuorça aqueilhas árboles para resfolgar i fazer sue fotossíntese, de tanto fumo andar ne l aire!

Alguas árboles inda sigúran la quelor berde, eiqui i acolhá ua folhica yá amarielha. Outras stan  quelor de laranja, aqueilha quelor que fai chiçpas de lhuç quando l sol l bate. Las fuolhas lhuitan para se mantenéren agarradas al cherume de ls galhos, retardando todo quanto puoden, la sue caída. Apuis que caíren, la manga chupa-las i, cuitadas, alhá quédan sien denidade naquel foio scuro. Siempre ls bardeiros éran mais amigos de las fuolhas quando l barredor las miraba i dezie: folhicas, bós sodes l miu modo de bida; que serie de mi se nunca bós caírades? Morrie-me de fome, sien outro modo de bida… Beni eiqui!, you nun bos amarfanho.

Cun la manga a chupar son smagadas i anrebulhadas i, ye un çcanso quando se béian na muntuneira a fazéren-se an stierco.

Las roseiras inda ténen rosas, nien parecendo que l berano acubriu la Primabera.

La mie perra mete cumbersa cun todomundo: Alhebanta-se i meneia-se para ber se alguien l fai festicas.
You yá acabei l café, l miu bício, un beneno pa la tençon alta. Mas que se bai a fazer… Un bício pouco ye, neste mundo crabiado de antulhos.

L sol yá caldiou las piedras de l ampedriado. Ls surfistas yá chúben las óndias an remissacos, outros nun abántan la fuorça de l mar i barímban, outros ban de cachafun pa l´auga.

Abro le lhibro na paigena marcada pul papel, relheio la redadeira para agarrar baláncio a la stória i cuntino la lheitura de Berano, neste die que dei las buonas benidas al Outonho.

Por sfregantes fui a la binha adonde colhi las ubas de rei, cheirei ls doces de cereijas i moras na çpensa, comi moras nas silbeiras, chacualhei l´augardiente i bieno-me l oulor a poeijos i a fuolha de figueira, de molho para apuis fazer l licor pal tiempo friu. L diospireiro cargado, cun diospiros a quedáren cun quelor de maduros. Apuis que la calor se báia, nien eilhes amadúran de tan atrecidos ne ls galhos znudos.

Quedei a mirar l nada, persumindo este pormeiro die d´Outonho cun benas por adonde cuorre l sangre de Berano.


26/09/11

La taxa Buffett i la taxa Amorin


Traduçon de l artigo de Nicolau Santos, Expresso 24Set2011
l negrito ye miu

"A 14 d'agosto, nun artigo publicado ne l "The New York Times", l norte-amaricano Warren Buffet, terceiro home mais rico de l mundo, pediu als políticos para deixáren de "mimar" ls ricos cun isençones fiscales, oumentando ls ampuostos subre melionairos cumo el própio. "Alguns de nós somos gestores de fondos d'ambestimiento i ganhamos milhones de dólares por die, mas ye-mos permitido classeficar ls ganhos cumo rendimientos de juros", que son taxados cun solo 15%, dixe, quando la generalidade de ls trabalhadores por cunta d'outra pessona paga bastante mais. L'anterbençon probocou óndias de choque an to l mundo i l Persidente Obama apersentou recentemente ua perpuosta que bai eisatamente nesse sentido, mas que yá cunta cula feroç ouposiçon de ls republicanos.
An Pertual, l'assunto fui afastado cumo quien anxota ua mosca.
Oumentar ampuostos subre juros i debedendos nin pensar porque esso afasta ls ambestidores i, supostamente, ls ricos. Mas oumentar fuortemente la carga fiscal subre la classe média que trabalha por cunta d'outra pessona, esso si, dixe i fizo l Gobierno, a cabalho d'acuordo cula troika. Nun houbo, claro un melionairo pertués que pedisse l mesmo que Buffet. Pul cuntrairo, Américo Amorin, l'home mais rico de Pertual zde que tomou ua participaçon na Galp, cujos debedendos son taxados an menos 20 puntos de l que ls dous radadeiros scalones de IRS que quilhan la classe média que trabalha por cunta d'outra pessona, bieno sclarecer que nun se cunsidraba rico mas si un trabalhador. Pus an berdade le digo que, se fusse un trabalhador, pagaba ua taxa de IRS bien superior àquela que paga puls debedendos de la Galp.




La stória, anfelizmente, nun acaba eiqui. L'ourientaçon eideológica deste Gobierno, a cubierto de l'acuordo cula troika, bisa retirar dreitos als trabalhadores, fragelizar las relaçones laborales. flexibelizar ls çpedimientos i reduzir las andemnizaçones, an fabor de ls ampregadores i, latu senso, de l capital. An paralelo segue ua reduçon drástica de ls apoios sociales públicos na salude, na belheç, no zamprego, na eiducaçon, no çporto, na cultura i todo l mais, l que cunduzirá no final a ua caricatura de l Stado social qu'hoije eisiste; i pretende la pribatizaçon sin qualquiera stratégia d'ampresas públicas ó participaçones statales, l que deixará l paíç sin qualquiera centro de decison nacional, ó seia, cumpletamente andefeso de l punto de bista eiquenómico. Ye l modelo tatcheriano cun 30 anhos d'atraso, aplicado sin nanhue cuncéncia de la zestruturaçon que porbocará na sociadade pertuesa i assente unicamente na fé eirracional (i nun probada cientificamente) de que quando todo l que fur público stubir arrasado, l paíç ressurgirá de las cinzas, cunduzido por ua eniciatiba pribada moderna, dinámica i einobadora.
La perpuosta de l Gobierno als parceiros sociales para acrecentar nuobas justificaçones al çpedimiento andebidual (ancumprimiento d'oubjetibos i quebra de pordutebidade) ye einíqua mas custitui mais ua piedra ne l camino pul qual l Eisecutibo seguiu ne l sentido de, cumo dirie Thatcher, "partir la spina" als sindicatos i als trabalhadores.
PS-Cuosta Pina era secretairo de Stado de l Tesouro de l Gobierno Sócrates i tutelaba l setor financeiro. An solo dous meses, passou para CFO de la Ongoing. I la sumana passada fui a la CGD negociar financiamientos pa l sou grupo. Cuosta Pina drumirá bien?"



Ende bai an pertués



Expresso, 24Set2011, Nicolau Santos





A taxa Buffett e a taxa Amorim


A 14 de agosto, num artigo publicado no "The New York Times", o norte-americano Warren Buffet, terceiro homem mais rico do mundo, pediu aos políticos para deixarem de "mimar" os ricos com isenções fiscais, aumentando os impostos sobre milionários como ele próprio. "Alguns de nós somos gestores de fundos de investimento e ganhamos milhões de dólares por dia, mas é-nos permitido classificar os ganhos como rendimentos de juros", que são taxados com apenas 15%, disse, quando a generalidade dos trabalhadores por conta de outrem paga bastante mais. A intervenção provocou ondas de choque em todo o mundo e o Presidente Obama apresentou recentemente uma proposta que vai exatamente nesse sentido, mas que já conta com a feroz oposição dos republicanos.
Em Portugal, o assunto foi afastado como quem enxota uma mosca. Aumentar impostos sobre juros e dividendos nem pensar porque isso afasta os investidores e, supostamente, os ricos. Mas aumentar fortemente a carga fiscal sobre a classe média que trabalha por conta de outrem, isso sim, disse e fez o Governo, a cavalo de acordo com a troika. Não houve, claro um milionário português que pedisse o mesmo que Buffet. Pelo contrário, Américo Amorim, o homem mais rico de Portugal desde que tomou uma participação na Galp, cujos dividendos são taxados em menos 20 pontos do que os dois últimos escalões de IRS que flagelam a classe média que trabalha por conta de outrem, veio esclarecer que não se considerava rico mas sim um trabalhador. Pois em verdade lhe digo que, se fosse um trabalhador, pagava uma taxa de IRS bem superior àquela que paga pelos dividendos da Galp.
A história, infelizmente, não acaba aqui. A orientação ideológica deste Governo, a coberto do acordo com a troika, visa retirar direitos aos trabalhadores, fragilizar as relações laborais. flexibilizar os despedimentos e reduzir as indemnizações, em favor dos empregadores e, latu senso, do capital. Em paralelo segue uma redução drástica dos apoios sociais públicos na saúde, na velhice, no desemprego, na educação, no desporto, na cultura e tudo o mais, o que conduzirá no final a uma caricatura do Estado social que hoje existe; e pretende a privatização sem qualquer estratégia de empresas públicas ou participações estatais, o que deixará o país sem qualquer centro de decisão nacional, ou seja, completamente indefeso do ponto de vista económico. É o modelo tatcheriano com 30 anos de atraso, aplicado sem nenhuma consciência da desestruturação que provocará na sociedade portuguesa e assente unicamente na fé irracional (e não provada cientificamente) de que quando tudo o que for público estiver arrasado, o país ressurgirá das cinzas, conduzido por uma iniciativa privada moderna, dinâmica e inovadora.
A proposta do Governo aos parceiros sociais para acrescentar novas justificações ao despedimento individual (incumprimento de objetivos e quebra de produtividade) é iníqua mas constitui mais uma pedra no caminho pelo qual o Executivo optou no sentido de, como diria Thatcher, "partir a espinha" aos sindicatos e aos trabalhadores.
PS-Costa Pina era secretário de Estado do Tesouro do Governo Sócrates e tutelava o sector financeiro. Em apenas dois meses, passou para CFO da Ongoing. E a semana passada foi à CGD negociar financiamentos para o seu grupo. Costa Pina dormirá bem?

25/09/11



Eiqui queda la placa que poderemos ber al bibo die 5 de outubre pula manhana an Palmela.
Spero que yá téngades reserbado l die pa la fiesta.
Para quien inda nun li la ambora, puode fazé-lo eiqui.



24/09/11

LHÉNGUA MIRANDESA

.


SENDINÊS
.


Quando inda se falaba solo sendinés ne l cunseilho (assamblé junto al cruzeiro de la eigreija), l regedor staba a falar pa la gente, esto quando yá ampeçaba a haber por ende ls barraigistas (trabalhadores que benírun a fazer la barraige de Picuote) que se arrimában a oubir.
Habíen zaparcido uas alforjas a un tiu de Ruolos i este habie ido al regedor para ber se çcubrie adonde staríen. L regedor ne l Demingo seguinte, quando fizo l cunseilho, falou assi:
- Faltórun uas alforjas a un tiu de Ruolos, a ber se sabeis quien las tenerá, porque ye ua bergonha para nós sendineses, roubar uas alforjas a un tiu de Ruolos.
Ls barragistas achórun gracia al dito i quedou, cumo amostra de que ls sendineses siempre se cunsiderórun amportantes. Para uns poderá parecer que ye sentimiento de superioridade, mas nun ye mais que querer star na delantreira de las cousas.
Hai miesmo outro dito antre ls sendineses, que amostra bien l sou sprito, l sou andebidualismo, l querer ser mais.
“Sou mais que tu, an teneres, haberes i cungeminéncia, bal mais l culo de la mie mulher, que todo quanto tu tenes”.
Para uns, esto seran anadotas, mas todo na bida ye filosofie pura, mais que maledicéncia ó rábia.

b>L'anedota de la sumana!

Ua senhora fui pa la maternidade para tener dous ninos: 1 rapaç i 1 rapaza gémeos.
An houmenaige a la sue tierra eilha chamou la nina de Madeira i l nino de João Jardin.

L Dr. Alberto João Jardin, al saber de l'ambora, fui bejitar la mai i bebés.
Al chegar, la Sra. staba a dar peito al nino i l Sr. Jardin tenta agradecer pula guapa eideia de ls nomes.

La Sra. anterrompe-lo i diç baixico: Chiiiiuuuu!!!
Se la Madeira acorda l João Jardin nun mama mais...

23/09/11

Salimiento de MENSAIGE, die 14 de outubre




Salimiento




MENSAIGE
de Fernando Pessoa



L poeta ye eiditado pula purmeira beç an lhéngua mirandesa, cun traduçon de Fracisco Niebro


Casa Fernando Pessoa (Rua Coelho da Rocha, 16 – Campo de Ourique, Lisboa)
14 de Outubre (sesta), 18h30



Antrada Lhibre

La Zéfiro, l'Associaçon de Lhéngua Mirandesa i la Casa Fernando Pessoa cumbídan-bos pa l salimiento de l lhibro “Mensaige” de Fernando Pessoa nel die 14 de Outubre, Sesta, a las 18h30.
Staran persentes Amadeu Ferreira i l poeta Fernando Castro Branco, outor de l'Antrada, que apersentará l lhibro, i ls eiditores.
Este ye l purmeiro lhibro de Fernando Pessoa a ser traduzido pa la lhéngua mirandesa i faç parte de la coleçon “An Mirandés” de la Zéfiro.



JÚLIO RESENDE




"Gostaria de ficar na memória como um pintor da paz"

Júlio Resende





Ye ua grande honra pa la nuossa tierra tener paredes cun pinturas tan guapas de l mestre.

L gato bilhingue

L salimiento de l lhibro La Bouba de La Tenerie fizo-me lhembrar esta stória, probabelmente yá buossa coincida, de l'amportancia an sermos bilingues.
Un gato aprossimou-se dua puorta que nun de ls cantos anferiores tenie ua frincha para deixar pasar a un rato que staba de l'outro lhado de la puota i pressentie, pul runrunar de l gato, la sue temible persença que l'ampedía d'atrabesar la puorta i apoderar-se dun apetitoso cachico de queiso.
L que fazer? Asperar pacientemente que l gato fusse ambora.
Passou l tiempo i, de repente acunteciu algo ”amportante” pa l rato. Oubiu l lhadrar dun perro perseguindo l gato que miaba zesperado i, quando calculou que ls dous yá stubíssen bien lhoinge de la puorta ultrapassou la frincha.
Nesse mesmo momiento, para sue surpresa, sentiu a mano fuorte de l gato anriba de l lhombo, que l tentaba smagar.
Admirado preguntou al gato: - Adonde stá l perro?
L gato respundiu: - Que perro?
L rato respundiu: - L que staba a lhadrar?
Repuosta de l gato:
Ah miu amigo, hoije an die, quien nun sabe dues lhénguas stá perdido.

22/09/11

SENDIN

.

IC5


.
.
Yá iba meio zacraçoado de que l IC5 abrie, porque todos ls dies dában amboras de la hora de abrir i nada acuntecie. Inda stube para fazer cumo la giente, que de tanto oubir Horácio gritar que benie l lhobo, sien se ber senha del i que quando l lhobo apareciu nun se fintórun ne ls gritos de Horácio, mas cumo nun querie que la abertura de l IC5 quedasse sien registro, alhá me fui apercatando para star na hora de la abertura.
Esta ye ua ambora amportante para Sendin i para la region, nó solo pur amostrar l acuntecimiento, mas mais porque será un registro stórico para quien, deiqui a cien ó mais anhos, querga saber cumo fui i quien stubo. Tomáramos nós tener l registro de muito de l que fui feito hai cien ó mais anhos.
Agora hai que saber outelizá-lo bien!

DIE MUNDIAL DE LA PAÇ




DIE ANTERNACIONAL DE LA PAÇ



L die anternacional de la paç
Anunciado desta maneira
Quando ua palomba apareciu
Trazendo un ramico d´oulibeira

Muita cousa se ten dito
Subre esta guapa paixarica
Quinda hoije cuntinua sendo
Neste mundo mui guapica

Inda ne ls tiempos que cuorren
Lhembramos l que aconteciu
I quedamos todos cuntentos
Cula alegrie queilhi eisistiu

Bibimos die a die lhembrando
De l que la palomba ye capaç
I pedimos cunstantemente
Que mos buolba a trazer la paç

Puis nestes tiempos que cuorren
I cun tanta cousa que se passa
Nós bemos que neste mundo
La paç anda tan scassa

Bibe l mundo rebuoltado
Cun tanta cousa que se faç
Mei mundo matando outro meio
Nun l deixando tener paç

Neste die tan special
Pedimos desta maneira
Que Dius mos mande ua palomba
C´un ramico d´oulibeira

Que nesta fase de la nossa bida
Que yá todo mos ultrapassa
Ye que queremos ancuntrar paç
Onde eilha ye tan scassa

Spertai senhores de la tierra
Que stais nun siléncio profundo
I pedi-le un pouco de paç
Als grandes senhores de l mundo

Haber s´eilhes inda la tenen
Que de l jeito queilhas stan
A mie yá nada me admira
Queilhes tamien nun la teneran

Amanhamos-mos cumo pudemos
Cula la pouca quinda tenemos
I repartimos-la uns culs outros
Que só assi ye que bibemos

L die anternacional de la paç fui onte, mas onte nun cunsegui antrar
mesmo assi inda bamos a tiempos de fazer la paç.

José António Esteves

"RUE DE LA LHÉNGUA MIRANDESA" an Palmela - Cumbite


La Junta de Fraguesie de Palmela aprovou dar a ua de las rues de la bila de Palmela l nome de RUE DE LA LHÉNGUA MIRANDESA. Esta ye yá la segunda rue que coincemos cun esse nome, sendo la outra an San Domingos de Rana. Ne ls dous causos l antuante fui l mirandés de Dues Eigreijas, grande lhuitador pula lhéngua mirandesa, JOSÉ MONTEIRO, de la Associaçon de Lhéngua Mirandesa, sendo l eibento pormobido por esta Associaçon an cunjunto cula Junta de Fraguesie de Palmela.

Die 5 de outubre que ben bai a ser einougurada oufecialmente essa rue. Será ua oucasion para que alhá márquen ancuontro todos ls mirandeses que podíren, puis se trata dua honra pa la nuossa lhéngua e para todos ls mirandeses. Esse ye un eisemplo que tenemos de cuntinar a sembrar por todas las tierras de Pertual, para que assi la lhéngua mirandesa ganhe inda mais raízes nesta tierra que ye tamien la sue.

L porgrama porbisório ye l seguinte, a cunfirmar deiqui a poucos dies, mas que yá eiqui queda para que todo mundo puoda reservar l die, puis será un bun modo de quememorar l die de la república:

10:00 .................... la alborada
11:00 ..................... la arruada, rue abaixo e rue arriba, cun La Dança.
12:00 ..................... Çtapar de la placa cul nome de la rue.
12h30 ..................... Çcurso subre la lhéngua i la cultura mirandesas.
13:30 ...................... Sardinada para todos.


Eiqui quédan ls parabienes a José Monteiro puls feitos que ten cunseguido para dibulgar la nuossa lhéngua.
Todos seremos poucos para star persentes.
Ne ls próssimos dies nuobas amboras subre l assunto eiqui eiran sendo puostas.

Pido-bos a todos, que l puodades fazer, que dibúlguedes esta ambora ne ls buossos sítios, blogues, facebook, junto de ls amigos, an to l lhado i a todo mundo.






Apersentaçon de "La Bouba de la Tenerie" por Luís Vaz das Neves



Quier stubir antressando an ler l'apersentaçon de l remanse
La Bouba de la Tenerie feita, an mirandés, por Luís Vaz das Neves, natural de Malhadas, juiç zambargador i Persidente de l Tribunal de la Relaçon de Lisboua, puode ir eiqui.






21/09/11

La lhéngua mirandesa i l turismo


L die 19 de septiembre l scritor mirandés Alcides Meirinhos dou ua palhestra ne l Complexo Pedagógico de la Ounibersidade de Abeiro, a cumbite de la porsora Joana Mestre Costa i los sous alunos, suobre la lhéngua mirandesa, la stória i l potencial papel que esta puoderá benir a tener cumo ferramienta de zambuolbimento pa la region de Miranda, subretodo ne l campo de l turismo. Alcides falou de la ourige de la lhéngua, de los personagies más çtacados, de la renacença de l eidioma, de la lhiteratura i de l momento que atualmente está a passar la lhéngua. Çcuituiu-se las potencialidades de la fala mirandesa ne l campo de l turismo. Deixo-bos eiqui un retrato de l ancuontro:







Antre nadas



Tanta beç me percuro
Mas antre nadas
Me scuço.

De tan pequenina ser
Nun sou capaç de me ber.

L que serei
A baler?

Pouco
Ou mesmo nada!
Puis bien pequeinho será
Quien an nadas
Se çfraça.