26/09/15

Fazer cun denidade




La spriéncia agarrada al lhargo de ls anhos - puis yá nun sou nuobo – diç-me que l’anteligéncia i hounestidade son caratelísticas que stan çtribuidas armanamiente.

Cuido que l pobo pertués nisto nun somos melhores nien piores que l restro de ls outros pobos. Mas l que acuntece ye que, la malbadeç cochineira, la zounestidade para culs que stan a pie, l eiguismo de nun aceitar l melhor de ls outros, la ganáncia de querer l que ye de sous amigos i bezinos, tamien stá an todo l lado.

L pior ye quando a pie de nós toda esta buosta stá scarranchada, gobernando ls nuossos çtinos. Quando ls farizeus tóman cuonta de todo, i se nun fur cumo eilhes quieren nun se fai. Nun acéitan l trabalho feito puls outros, nien céitan que outros gobérnen.

Inda po riba, isto nun se passa solo cun quien stá ne l poder central, tamien acuntece nas pequeinhas anstituiçones, aqueilhas que l pobo conhece melhor. Porque de ls mandones, que son tius sien cara nien palabra todo l mundo sabe, mas squécen-se que na hora de botar, ou nun l fázen ou nun demúdan. Soutordie squéssen-se que nun botórun que ye l mesmo que dezir nun s’ampórtan quien i cumo gobérnan, se tornórun a botar ne ls falsos, corruptos i sien palabra nun son bítimas, porque quien da cunsentimiento ye armano a eilhes.

Yá dezie l outro, balhamos ua albarda, mas só deixa poner ua albada quien quier, hai que spertar, que mesmo ls bielhos por bien poucos que séian ls dies que sóbran, que séan bibidos cun denidade. Morrirmos-mos, cun la cuncéncia de que nun fui culpa nuossa que l die de manhana nun ye melhor.

Sem comentários: