Ua beç un rapaç de nible académico
eicelente, candidatou-se a la posiçon de gerente dua grande ampresa.
Passou la purmeira anterbista i l
diretor fizo-le la redadeira, tomando la redadeira decison.
L diretor çcubriu, atrabeç de l
curriclo, que las sues rializaçones académicas éran eicelentes an to l
percurso, zde l secundairo até a la pesquisa de la pós-graduaçon i nun habie un
só anho an que nun tubisse sido classeficado cula nota mássima.
L diretor percurou: "Tubiste
algua upa eiquenómica (bolsa de studo) na scuola?"
L rapaç respundiu: "Nanhue".
— Fui l tou pai quien pagou las çpesas
de ls studos?
— L miu pai morriu-se quando you tenie un
anho d’eidade, fui mie mai quien pagou las mensalidades.
— Adonde trabalha la tue mai?
—La mie mai ye lhabadeira, ganha la bida
lhabando trapos to ls dies.
L diretor pediu que l rapaç le amostrasse
las manos. L rapaç amostrou las manos, que éran purfeitas i stában amerosas.
— Algua beç ajudes-te la tue mai a lhabar?
— Nunca, la mie mai siempre quijo que
you studasse i lhesse mais lhibros.
Para alhá desso, la mie mai lhaba mais
depriessa que you.
— You tengo un pedido. Hoije, quando tornares
para casa, lhaba las manos a tue mai i
çpuis ben ber-me manhana a la purmanhana.
L rapaç sentiu que l'heipótese de quedar
apreitado era buona.
Quando chegou a casa pediu, feliç, a sue
mai que le deixasse lhabar las sues manos.
La mai sentiu l pedido stranho, mas
quedou feliç, cua chisca de sentimientos i amostrou las manos al filho.
L rapaç bien debagarico lhabou las manos
de sue mai.
Mas ua lhágrima scorreu-le anquanto l fazie.
Era la
purmeira beç que reparaba que las manos de sue mai stában mui angurriadas i que
tenien cuntusones. Alguas éran tan dolorosas que la mai se queixaba quando las
lhimpaba.
Esta era la
purmeira beç que l rapaç antendie qu'estas manos que lhabában trapos todos ls
dies le tenien pago las propinas.
Las
cuntusones nas manos de la mai éran l précio a pagar pula sue graduaçon, exceléncia
académica i l sou feturo.
Soutordie a la purmanhana l rapaç fui-se
al gabinete de l diretor.
L diretor antendiu las lhágrimas de la
rapaç i perguntou: "Diç-me, l que faziste i que daprendiste onte an tue
casa?"
— You lhabei las manos a mie mai i inda
acabei de lhabar la roupa que faltaba.
— Por fabor, diç-me l que sentiste.
— Purmeiro, agora sei l que ye dar
balor. Sien las
upas de mie mai nunca you habie tenido éxito ne ls studos.
Segundo, al
lhabar las manos de mie mai i trabalhar dei-me cunta de las çficuldades i la dureza
que ye tener algo pronto.
Sem comentários:
Enviar um comentário