Probreza, ye ua probreza..........

Tengo muita deficuldade an cumbibir cula probeza que m’arrodeia (que mos arrodeia).

Mas nun ye essa probreza que se define por nun tener cousas, nó, ye doutra probreza que falo, la falta de cultura, la falta d’eiducaçon, de respeito, de nun saber star an quemunidade, de nun saber defenir l que ye nuosso i l que ye de l nuosso bezino, l que mos pertence, de la pouca bergonha ou nanhua que algua giente nun ten. 

Nun quiero dezir que seia capaç de cumbibir cula probeza rial, la falta de las cousas para quemer, bestir, buer, tamien nun sou capaç, mas essa siempre soube i cuntino a saber dadonde ben i cumo se lhuita pa l’atamar i tamien sei quales son las reglas para que s’acabe.

 Chamo-le probreza, porque fui a este nome que cheguei, porque muitos outros nomes le puodie chamar i nun le quedában mal, bardinaige, sacanaigue, lhadronice, baixeza, lhama social, rabeiras.

Acrecentado a todo esto inda l que mais m’anraiba ye nun saber como lhidar cun quadrilhas que stando nun sociadade sabida nun se cumportan cumo cebilizados, anquemoda-me tamien nun tener respuostas nien saber cumo lhidar cun eilhas, porque nun ls quiero tratar cumo bichos, mas eilhes fázen-lo pa ls demais, querendo eiducar-los eilhes nun se quieren eiducar, calhar i aceitar ye un modo malo porque assi cuídan que las reglas son las deilhes, que ls sous eilemientos son ls maiores i que la bida ye esso mesmo. Quadrilhas, rabeiras dun pobo que chegou eiqui pula defença natural de ls balores de l'eigualdadede, sien percípios ban lhadronando, quemendo bien, bestindo i buendo, porque bótan manos de l alheno, biben sacando de ls outros aqueilho que criórun cun sudor, passeian-se porque la sociadade le dá ua ouportunidade, i nun quier botar manos de modos que lhaben la sujeira que medra nas sues cabeças.

Cruzamos ls braços, porque somo defrentes, porque tenemos eiducaçon, porque pensamos queilhes assi puoden sentir la sue cuncéncia sien guerra, mas ye un anganho, cada beç que mos calhamos perdemos l’ouportunidade de lhimpar las malinas dessas quadrilhas, son sobras de la sociadade,  ténen cumo regla solo eilhes, nós queremos paç, bibir sien porblemas nien dar quemido a guerras, porque tenemos famílias andefesas, porque tenemos balores.

(Onte, staba you a cumbibir cula mie quemunidade, a pie de nós outras famílias assi fazien,  solo que de nada bundou nós querermos que la cumbibéncia fusse saludable, de l almuorço sobrórun dues caixas de febras a cuntar cula merenda, fúrun lhebadas, lhadronórun i nós nun merendemos, éramos arrimado a uitenta pessonas. De buona fé aceitemos l assossedido, quedemos cula rebuolta andrento de nós, porque nun paga la pena ir mais loinje, rírun-se na nuossa cara porque somos pessonas que nun botamos a la frente la çcunfiança para naide, tenemos todas las pessonas por giente de bien, mas nien to l mundo l ye, estes nun mercien la nuossa cumbibéncia nien cunfiança. Quédamos la lhiçon para outras andadas de la bida)

Quédamos la lhiçon, digo you porque ye assi mesmo, siempre daprendendo, na próssima beç nun será assi, cuntra la nuossa buntade bamos a çcunfiar de quien stá a pie de nós.

Quanto a mi, cuntino a percurar qual ye la salida i bou a ber se por ende aparece algua candena que deia ua lhuzica que seia, para alhumbrar esta scorridon que me bai na alma.

Nota: Nun boto retrato neste testo, cumo quaije siempre l fago, mas ye de perposito, porque esta "Probreza" nun merece squiera que le deiamos cara.