1º decénio

L ato i l passo alantre dado ne l die 13 de l més d’Agosto de anho 1999, que fui la criaçon de ls statutos (an Mirandés)i l registro na cunserbatória de Miranda de l Douro i la formaçon de ls Uorganos de l’Associaçon Cultural i Recreatiba Nial de la Boubielha, nun fui mais que poner an die ua rialidade.

Loinge staba l die que pula purmeira beç alguns Zeniziense (bien poucos) se habien ajuntado nun cumbíbio i donde saliu l’eideia i deseio d’alhargar i fazer un magosto, tradiçon bien própia de la nuossa tierra, a to ls Zenizienses a bibir an Lisboua i alredores, era la era de 1975.

I assi acunteciu, botou-se palabra a to l mundo i ne l anho apuis yá muitos fúrun ls Zenízienses que de cerron i fardela chena se apersentórun a la chamada, las castanhas stában anquemendadas, l almuorço fui ua partilha nunca dantes bista, la buona pinga ajudou a abeixar ls bilhós que pula tarde afuora se quemírun.

Estes magostos ne l die de To ls Santos (1º de Nobembre) nunca mais parórun, até se rebelórun ser pouco pa las buntades que habie an to l mundo an rebibir ls jogos i las tradiçones que mos quedórun de las nuossa criaçon i ourige. Assi aparecírun l die “1º de Maio” die de ls jogos populares (fito, reilha, ranhuola, ….) l die “Dous de Febreiro” cun missa an mirandés i un almuorço (na cunsagraçon a la fiesta de l Senhora de las Candeias an Zenízio). Cumo an quaije todo na bida, tamien ls Zenízienses tubírun de acumpanhar las demudas i l porgresso, l camino fui formar ua Associaçon deseio yá amostrado por muitos i porque assi las cousas tenien mais sentido i melhor aceitaçon.

Buona fui la hora, i bien debrebe se sentiu la culidade, l’associaçon apersentaba-se cumo parceira an cursos de mirandés cula Associaçon Lhéngua Mirandesa (ALM), na dibulgaçon de palhestras i Cultura Mirandesa.
Pormobiu la cena ne la fin de estas atebidades culturales, sendo la repunsable pul quarto ambento al lhargo de l anho.

Dieç anhos de la sue oufecializaçon puode nun ser ua era mui grande, mas grande ye l sentido cumo todo ampeçou, nun tiempo an que quando s’íba para loinge de la nuossa tierra nun era fácele besitar, las pessonas quedában temporadas arredadas, ls ancuontros atamában las sauidades i rebelában-se berdadeiros sustitutos de l zamparo i zanimon, éran un atar de lhaços als nuossos. Grande ye tamien l’amizade i cunfraternizaçon andrentro de l’Associaçon, armanados ne l bien, na partilhar i balorizando ls nuossos questumes i tradiçones durante todos estes anhos.
Assi comemorar este 1º decénio an cunjunto cula outra associaçon de Zenízio i na nuossa tierra ye un deber ye algue que todos cremos que quede na nuossa mimória para siempre.

Eiqui queda mais ua beç l chamamiento a to ls associados.

Nun fálten.



(Para saber mais calque ne l link que stá abaixo)