20/08/09

Lhebarei alas i la mie anquietude

Biaijo sien malas,
solo ua troixa lhebe
adonde lhiebe las alas
cun que bolo ne ls mius suonhos
para un mundo çfrente,
adonde las pingas eiternas d'ourbalheira
séian pérlas que me oufreces,
adonde l respeito seia la bandeira,
adonde la paç se amponga,
trazida por branca palomba,
sue mensageira.

Carrego ne ls bolsos la mie sperança,
la mie sede de mudança,
la mie streilha para acender,
para que, nas nuites scuras
eilha puoda alhumbrar,
guiar l mundo, las mentes.

Nó,
nun me digas que nun chego!
You sei que quando quiero,
quaije que siempre me supero.

Nó,
nun me digas que nun baia!
Eirei cumo la formiga
que sigue l sou carreiron,
carregada de oupenion,
cuntornando, arrodiando,
seguindo,
ne las pretençones persistindo.

Nun lhebarei ruodas, esso nó!
Nun quiero apatulhos,
lhiebo las mies alas
para nun ferir a naide pul camino
i seguirei l miu çtino.

Ye cun eilhas que biajo,
praino subre l mar,
na auga miro-me al speilho,
falo cun las gaibotas
i cun eilhas canto i beilo.

Ye cun eilhas
que subrebolo l miu praino,
pare te ber tierra caliente,
a sudar de canseira,
a morrer de sede,
a arder an chamas de pormessas,
d'antençones.
Beio-te tierra caliente,
beio-te a arder an febre,
delariante, crédula
i manipulada nas tues oupeniones.

Nó, nun quiero ruodas
i tamien nun quiero pies,
nun me pidas pa ls lhebar.
Pus tu nun bés
que cun las ruodas you puodo ferir
i cun ls pies you puodo pisar?

Na mie bagaige lhebarei las mies alas,
anrebulhadas na mie anquietude!...

2 comentários:

Carmo disse...

"Nó, nun quiero ruodas i tamien nó quiero pies!
Nun me pidas pa ls lhebar.
Pus tu nun bés
que cun las ruodas you puodo ferir
i cun ls pies you puodo pisar?

Na mie bagaige lhebarei las mies alas,
enrebulhadas na mie inquietude!..."
Adorei o poema
Um abraço
Carmo

Adelaide Monteiro disse...

inda bien que gosteste Carmo.Las alas nun pisan i por esso gosto deilhas...
Un abraço arrochado
Delaide