14/06/07

L miu die de folga



Hoije, die 13 de Júnio para quien trabalha, cumo you, an Lisboua i mora ne l Seixal, ten die de folga mas arranja sue bida para tratar de pequeinhas cousas.
Yá culas cousas acertadas, a las dieç i meia, alhá staba you cul miu carro na oufecina para amanhar un pequeinho problema, pus inda stá an tiempo de garantie. L bendedor, un porfissional, fui a falar cul responsable, nun gabinete, mas you tube-lo siempre debaixo de uolho. Saliu d’alhá, dezindo-me: “já falei com o engenheiro. Espere um bocadinho que ele já vem ter consigo. Sabe, eu tenho de ir para o stand”.
Eilhi quedei, de pie, mirando pa l home angenheiro. Cinco minutos apuis, sal de l gabinete, aceinha-me cula mano para asperar i bai para outro gabinete. Nuoba salida, nuobo sinal, i bai a falar cun funcionairo i apuis ye que ben a tener cumigo. I nesto passórun-se dieç a quinze minutos. Nun ye muito tiempo mas a las bezes l pouco porfissionalismo amostra-se an pequeinhas cousas i las ampresas pouco fórman no “apuis benda”. L problema de l carro nun quedou resolbido. Ten que benir ua pieça de fuora i solo pa la sumana ye que se resuuolbe l porblema.
Sali. Próssima paraige, Caixa Geral de Depósitos. Muita giente mas…alhá tenie que ser! Passórun-se quinze minutos, binte minutos, i... quien aspera zaspera. L zunzun de fondo, “isto nun pode ser…”. Tamien ajudo al portesto. Yá se habien passado quaije quarenta minutos. Chegala hora de almuorço, i mais ua caixa fechada. Eiqui l portesto ampeça a ser mais fuorte, l zunzun streforma-se an anxame de zingarrinos, abeilhas…. Cuido que serie la girente, ben para ua caixa i ye la mie beç de ser atendido i siempre l digo: ls que admenístran an Lisboua ténen culpa, mas la giréncia eiqui ten que fazer algue cousa…. Nien repuosta, nien calabaça, calhada staba, calhada quedou. Resolbi l miu porblema, agarrei l carro, ligo l rádio, la
Antena Um, i l ampresairo, Henrique Neto, dezie: “ o Estado continua a gastar mais que devia e a economizar da pior forma, congelando os salários de todos os funcionários…”. Troquei para outra staçon i bin até casa scuitando música. Zlhiguei l rádio i chuubindo las scaleiras de mie casa, iba pensando pa ls mius botones: ls malos porfissionales son muitos i an todas las porfissones. Ne l setor público i ne l pribado. L goberno nun faç bien. I nós?.. I iba fazendo cuontas, doze pessonas bezes quarenta minutos, son trezientos i sessenta minutos, debedindo por sessenta bai a dar seis horas, pus se multiplicar por seis horas que l banco stá abierto al publico yá tenemos 36 horas de trabalho, ye ua sumana de trabalho dua pessona. Na fin de l anho, quando cérran las cuontas, milhones de lucros.., i se tubíssen mais ampregados…Nun tenerien tantos lucros i haberie menos zampregados... Buono nun serie assi tan fácil, mas…
Chegou la mie hora de almuorço…



Sem comentários: