Berdades a búltio (un)

–  La sola lhuita que se perde ye aqueilha an que se ziste.

– Nun fagas pormessas ne ls momienos d’alegrie. Nun respundas an tiempo de rábia.

– Na bida eisisten aqueilhas pessonas que nun sáben aceitar la felcidade de ls outros.

– Somos l’alegrie de quien mos ama, la tristeza de quien mos oudeia i la preocupaçon de quien mos ambeija.

– Ua pessona demuda por trés rezones: daprendiu de mais, sufriu l bastante ou se cansou de la repetiçon…..

– Quien nun sabe l que busca…. Nun se aquemoda cul que ancuntra. Se nun suoltas l passado cun que manos agarras l feturo???
 

– Nun zistas, por fabor nun cedas, inda que l friu queime, inda que l miedo muorda, inda que l sol se sconda, i l aire se calhe, inda nun eisiste fuogo an tue alma, inda hai bida ne ls tous suonhos. Porque la bida ye tue i tamien ye l tou deseio, porque cada die ye nuobo ampeço, porque esta ye la hora i l melhor momiento”.

– L lhado buono de ls tempos çfíceles ye que spanta las falsas 

amizades.