L eisemplo ten que benir de riba

Siempre assi oubi dezir, ou seia assi dezien aqueilhes a quien you debo la mais baliosa hardança que ye l’eiducaçon i formaçon que tengo. Fúrun estas i outras cousas que me quedórun para siempre, nun apochórun cul tiempo, nien quedórun sien balidade, percurei siempre fazer uso an to la mie bida, por esso me dá duolo ber que nien toda la giente l fai.

Que l eisemplo ten que benir de riba, nun quier dezir que benga a l’ancuosta a baixo, mas si de quien ye mais bielho, de ls pais, de ls porsores de quien acupa lhugar nas outarquies, xefes que stan ne ls serbícios públicos, de ls deputados, de ls persidentes i demais governantes.

Un pai se quier que ls filhos téngan buns modos, que le téngan respeito ten que se dar al respeito, dar l eisemplo, alhá diç l outro, se quieres que l tou filho nun chegue borracho i a malas horas a casa, nun l fagas tu nunca. Se quieres que l tou filho tenga tino i seia aforrado, nun puodes tu fazer ua bida a ringalheira, stragando i jogando, se quieres que l tou filho seia trabalhador nun puode tu cumo pai ser un mandrion, andar a assobiar als cucos.

Na scuola, tamien assi ye, l porsor ten que se fazer oubir i respeitar, puis ye el la purmeira referéncia, apuis ls pais cumo eiducador, cumo sábio, cumo eisemplo a tener an cuonta pula bida a fuora. N'outarquie l home ou mulhuier que recebiu la cunfiança de ls moradores i bezinos, ten que ser sério, hounesto, de buonas falas i cierto nas cuntas. Nun puode aporbeitar-se de l cargo para que l pobo l eilegiu i guiar l’augueira para la sue suorte, serbir ls sous, ls parientes i afilhados.

Ne ls governantes, quier deputados cumo uorgano anstituicionl, persidente i de l gobierno de la nacion ténen que ser eilhes ls purmeiros a dar l eisemplo, se se quier que l pobo trabalhe, que sei aforrado (poupado), que faga sascrefícios, ténen que ber que ls de riba tamien l fázen. Nun bonda mandar ls outros, l pobo apertar l cinto i eilhes a fazer ua bida a ringalheira, mantener ua bida cumo se la crise nun eisistisse, mantener ua semba de serbientes i mordomies, a botar leis que déixan de fuora ls sous cumpadres i perbeligiados. Nun quérgan que l pobo se deia al respeito, que faga de las tripas coraçon quando eilhes, ls governantes i la sue quadrilha, cuntínan a arrotar de la muita fartura que inda le sobra.

Çpuis, ai que grande admiraçon que nun hai modos d’eiducaçon, que se trate ua figura de l stado, un persidente, un ministro cumo se trata un perro. Cumo puode haber respeito i ganas de fazer l queilhes quieren, cumo puode un cidadano acreditar, oubedecer se l que bei ye ua pouca bergonha.