Nas rugas de l zaspero

Yá las palabras nabégan

na scuma de la cachoneira

que ne ls peitos nácen

i me mánan puls beneiros
fazendo salir ls sentires
por antre mius xeixos.

L´auga sal clara de lhieberdade feita
i canta l marmúrio
de ls que cada beç menos puoden
acontra las augas trúbias
ls delores de las tripas chenas d´aire,
l badalhar de las horas an stómados
que cada beç mais pequeinhos quédan
por tan tardiegas las malgas le chegáren
al eiderdon cagado
por ambaixo l boucin dua ruga de zalento.

Que senificará la palabra lhiberdade
para quien l percipal oujetibo
an beç de falar
ye subrebibir!?

Hai rostros nuobos an cada die,
manos mimosas,
unhas bien cortadas
i barba qu´inda cheira a after shave
nas caleijas de l zaspero…

Que senificará un crabo burmeilho
nua jaqueta an filarpos
i a que cheirará outro crabo
na boca dua sangressuga!?

Son siempre guapos ls crabos
nunca ye deilhes la culpa...