21/03/15

Uossos çcarnados

Ne l Die de la Poesie, outra poesie m´agradarie muito mais…
Neste ampeço de Primabera que l Eimbierno nun le deixa campo para meter reilho, sinto un friu de perro, daqueilhes perros que nun bísten jaqueta, daqueilhes de pelo curto i cun repelones de tanto tenéren drumido a la gelada, ou pulas poucas bezes que tebírun l stómado acunchegado.
An buona berdade nien sei l que sinto, anque la ameixoeira stéia branca i l jasmin tenga punticas cerradas mas yá quelor de rosa. Si, quelor de rosa, apuis que ábren, las flores son brancas i de tan cheirosas até tóldian.
Toldiados yá nós andamos mesmo antes de l oulor de ls jasmin!...

Stou farta! Nien ye de l friu que stou farta. L friu fui só un modo de ampeçar cumbersa… Ua comparança, cumo quando un moço querie falar a ua moça i puxaba ua palaçuola para picar un palo.
Stou farta de tanta cousa, mas l que me ten deixado mais que anrezinada ye aqueilha cumbersa de lhobo manso,un home mais friu que çanceinho, cun çcurso porparado por buonos abogados que outros yá pagórun, para probar que nun tubo culpa naqueilhas zounestidades i crimes, ne l Grupo Espírito Santo. Anton aquel banqueiro se fura pobre nun starie yá bien encarcerado!?
Gente cumpetente que se bai, gente ancumpetente que queda, grifos, cuorbos, hienas, abutres, liones, leopardos i panteras deixando uossos çcarnados por todo quanto ye sítio, morticos para nun s´ir i morticos para antrar...
I tu Primabera que nun hai modo de seres manta, para quien outra manta nun ten!?...

Sem comentários: