Hoije nun
poderie de deixar de passar por eiqui, para me çpedir dun grande home i
subretodo dun grande amigo.
Quiero
agradecer-le l'amisade, l'ancentibo que siempre me dou para screbir na nuossa
querida lhéngua materna i me abriu la puorta para, eiqui mesmo, poder fazé-lo.
Na
ampossibelidade de star persente , quier an Lhisboua, quier na sue tierra natal
, Sendin, para le prestar houmenaige, deixo eiqui un poema, que muito ten a ber
cun todos nós.
Francisco
Niebro, un poeta mirandés
DUES
LHÉNGUAS
“Andube
anhos a filo cula lhéngua trocida pula
oubrigar a
salir de l sou camino i tener de
pensar antes
de dezir las palabras ciertas:
ua lhéngua
naciu-me comi-la an merendas bubi-la an fuontes i rigueiros
outra ye
çpoijo dua guerra de muitas batailhas.
Agora tengo
dues lhénguas cumigo
i yá nun
passo sin ambas a dues.
Stou siempre
a trocar de lhéngua meio a miedo
Ua sabe
cousas que la outra nun conhece
(...)
Antre eilhas
debíden l miu mundo
i quando
pássan la frunteira sínten-se meio perdidas
i fártan-se
de roubar palabras ua a la outra.
Ambas a dues
pénsan
mas hai
partes de l coraçon an que ua deilhas nun cunsigue antrar
i quando
s’achega a la puorta pon l sangre a golsiar de las palabras.
Cada ua fui
pursora de la outra:
l mirandés
naciu purmeiro i you afize-me a drumir
arrolhado
puls sous sonidos calhientes cumo lhúrias
i ansinou l
pertués a falar guiando-le la boç;
l pertués
naciu-me an la punta de ls dedos
i ansinou l
mirandés a screbir porque este nunca tube scuola para donde ir.
Tengo dues
lhénguas cumigo
dues
lhénguas que me fazírun
i yá nun
passo nin sou you sin ambas a dues ”
Oubrigada
Amadeu Ferreira,por teneres feito parte de la nuossa caminada, çcansa an paç.
Sem comentários:
Enviar um comentário