Poesie ye fuorça
 que mos sal de las
antranhas 
cumo se fusse an pariçon
i l nuosso bientre
mar brabo
an rebentaçon.
Poesie ye coraçon spartiçado, 
ye alma ferida, 
ye zancanto
traiçon.
Poesie ye amerosura,
 nobielho de seda,
 manelo de amisade,
 filo trocido an
denidade:
 nun se parte nien
çfila,
 nun se rinde nien se
anuola,
 panho tecido que mima,
eiternidade.
Poesie ye
amor, 
ye paixon que splude i fire,
ye risa, ye pranto
milagre de la natureza 
nua flor que stá a abrir.
Poesie somos nós todos 
quando spargimos bundade. 
Poesie habie de ser l mundo
se nun le dolisse tanto…


 
Sem comentários:
Enviar um comentário