16/01/12

L Ampeço de l Mundo - ressónan sonidos para quien manda




Sexta-feira 13, Janeiro de 2012. Dues horas de la tarde. Antrada de la Aula Magna, Ounibersidade Nuoba de Lisboa. Nunca ls mius pies habían pisado la antrada nien las antranhas. L sigurança, home que you nun sabie eilhi ancuntrar mas que conheci hai un buono par danhos de la marina. Bengo tener cun ls que ban fazer la quelóquio. Mira esta senhora faç parte de la ourganizaçon. Apresento-me: chamo-me Antonho, sou de Bemposta, a bibir hai 30 anhos an Lisboua i bengo tener cun Dabid. Eilhe dixo-me para andar cun ls gaiteiros. Miu nome ye Ana, sou de la Camara de Mogadouro i todas las ayudas son bien benidas. Dabid Stá ne l anfiteatro. Yé seguir pul corredor adelantre apuis birar a la squierda i ye ende.
Mius uolhos quedan ancantados. Que grande palco i anfitiatro. Se pessonas tubísse la sala que l palco haberie de ser capaç de les arrancar las palmas que todos ls que representan le gusta tener. Mius uolhos çtraídos ancantan-se. Oubidos atentos ouben la boç: «caralcho antonho, ainda bien que beníste». Dabid Casemiro anda solico anrriba dun scadote cun agrafador na mano a forrar casicas que ban serbir de cenairos. Sien mais demoras: buono rapaç, l que ye para you fazer. Bai-te a buscar mais casicas haber se las forramos todas. Toca l telemoble: sou a Marie Anilda, bengo apanhar ls bilhetes. Beni a la portarie. Ende stá cun sou Tio, cura, home de sous 86 anhos mas ainda cunserbado. La representante de la Camara de Mogadouro, dra Ana faç las arrumaçones necessairas para cumponer las cousas. Las apresentaçones. La solidariedade transmuntana i la cumbersa bai animada. Bou outra beç ayudar Dabid. Las gentes de Ruolos, las pessonas que ban representar chegórun hai cachico i foran-se almuorçar. Salíran purmanhana cedido de Mogadouro i siempre son cinco ou seis horas até chegar a la capital. Apanhórun çancenho eilhi para ls lhados de Celorico. Passado pouco chegórun: ua fiesta. Anton tamien stais eiqui? Puis tenemos que dar ua mano. La tie, mulhier de Bemposta, de mie tierra, Lúcia tamien beniu cun eilhes, bai fazer de pastora. Un abraço arrochado i un beijico. Ye siempre ua fiesta quando se bei ua pessona de nuossa tierra. Sabes, eilhi fuora stá mais ua de nuossa tierra, Marie Anilda. Mostra-me que la quiero ber. Ende bou cun eilha a la portarie. Cumprimentan-se. La representante de la Camara, assi que me bei i parecendo conhecer-me hai muitos anhos, diç cumo quein dá ua orde: baia yá dezir a Dabid para ir a la carreira apanhar ls zdobrables para çtribuir quando foren cun ls gaiteiros no metropolitano. Nun foi perciso dezir nada, yá tenie ido. Fazimos las drobages ponendo la cunbersa an die. Puis yá Filomena Flores, tamien de Bemposta, casada cun "Abel" do Auto, Fernando Barros de sou nome, de Ruolos, que se bai a morrer a las manos de Caín. Sou armano Artur tamien ayuda na dobrage i apuis fai parte de la quadrilha que bai andar ne l metropolitano.
Todo pronto. Zdrubables an manos i sunrrisos lhargos ban çpejando simpatie pulas gientes que çcunfiadas de toda la publicidade agarran a miedos l papel. Mas siempre le gusta ls sonidos de la gaita. Ls gaiteiros: Henrique i Carlos, Luis na caixa i Filipe ne l bombo çpeijan musica i alegrie por todo. Foi ua tarde mui agradable. Las catacumbas de l metropolitano ressonan bózios de cristianos muito apuis de l Ampeço de l Mundo. Rossio, las gaitas salen a sorber l sol i amostrar-se a todos ls que se passeian pula praça. Paraige na ginginha. Cun eilhas ou sien eilhas quaije toda la quadrilha bebe ua pinguita. Mais ua antrada para ls tuneles. Gusta-le a lisboua oubir la gaita. Sopra l aire, rugen las batecas i l sonido sale de las antranhas de la tierra. Ainda refunfenhegan las bozes de la anterioridade i ressónan sonidos para quien manda. La quadrilha bai bien çpuosta i cumposta. Todo l mundo bai cuntento. L Centro de Tradições Populares Portuguesas na pessona do porssor Fracisco acumpanha l grupo i tamien l Relaçones Publicas do metropolitano, sr. Guilherme Rodrigues que fai las aberturas faceles para antrar i salir. La buolta terminou. Çpedidas cun un até manhana na sprança de sala chena.

3 comentários:

leonardo antao disse...
Este comentário foi removido pelo autor.
leonardo antao disse...

Buonas nuites António Cangueiro,

Parabienes a todas ls atores, a todas las pessonas de Ruolos i a todos ls partecipantes na cuncretizaçon deste eicelente Quelóquio, que fui para mi i pa ls mius amigos que a el assistiran, l mais amportante acuntecimiento que ls mogadourenses i ls strasmuntanos fazirun an Lisboua nestes radadeiros anhos.

La guapa eimaige, ls ancantadores bersos i la guapa música deste Quelóquio son motibo de grande honra i ourgulho pa todas las pessonas de Ruolos i pa ls buossos antepassados, porque muito cuntribuiran pa l’anriquecimiento de l patrimonho teatral pertués i pa l prestígio de toda la giente de Ruolos, de todos ls mogadourenses i de todos ls strasmuntanos.

Un abraço,
Leonardo.

Amadeu disse...

Grande testo Antonho, a l'altura dun grande acuntecimiento cultural. Parabienes por todo.

Abraço arrochado
Amadeu