San Miguel de l sou altar
Stá siempre a reparar
Haber quando chega l die
De l quereren afuogar
Alhá d´anriba de l sou andor
Bai el siempre bien atento
Para se puoder defender
Se ye chegado l mumento
Mas nels dies que cuorren
Nun ye preciso tener miedo
Yá antupírun la lhagona
Acabou-se l sou degredo
Anté l chafariç
Fui mudado de l lhugar
I ne l sitio qu´agora stá
San Miguel nun puode antrar
Puoder antrar el puodie
Ó nun fusse el santo,
Mas you digo la sue eimage
Nun fagas essa cara de spanto
Puis fui essa que s´afogou
Ne l meio daqueilha tormienta
Que S. Miguel, cun auga
Só s´afoga cun auga benta
Deixou-se botar na lhagona
Sien na altura reclamar
Para dezier que nun gustou
Quedou-se alhá a refufunhegar
Ls garotos cun miedo
Quel se puodi-se lhebantar
Cun uas baras cumpridas
L staban a spetuchar
Hoije l Santo stá ne l Cielo
I la eimage stá ne l altar
I aquilho que you nun digo, agora
Quedou-se na lhagona a nadar
I tu cumo listo que sós
I se quejires caçoar
Ye aquilho que you nun dixe
Que debes tu ir alhá a sacar
Esta tela fui ourdida
L Pobo la teciu ne l telar
San Miguel, yá nun s´amporta
I la giente nun stá para s´anquemodar
Biba l nuosso San Miguel
Biba tamien la nuossa giente
Que toda aqueilha stória
Hoije ten un gusto çfrente
I neste uito de Maio
La stória quiero rebibier
Cun muitos beisos i abraços
Para toda la giente que ls quijier.
José António Esteves
Sem comentários:
Enviar um comentário