07/05/11

SAN MIGUEL



San Miguel de l sou altar
Stá siempre a reparar
Haber quando chega l die
De l quereren afuogar

Alhá d´anriba de l sou andor
Bai el siempre bien atento
Para se puoder defender
Se ye chegado l mumento

Mas nels dies que cuorren
Nun ye preciso tener miedo
Yá antupírun la lhagona
Acabou-se l sou degredo

Anté l chafariç
Fui mudado de l lhugar
I ne l sitio qu´agora stá
San Miguel nun puode antrar

Puoder antrar el puodie
Ó nun fusse el santo,
Mas you digo la sue eimage
Nun fagas essa cara de spanto

Puis fui essa que s´afogou
Ne l meio daqueilha tormienta
Que S. Miguel, cun auga
Só s´afoga cun auga benta

Deixou-se botar na lhagona
Sien na altura reclamar
Para dezier que nun gustou
Quedou-se alhá a refufunhegar

Ls garotos cun miedo
Quel se puodi-se lhebantar
Cun uas baras cumpridas
L staban a spetuchar

Hoije l Santo stá ne l Cielo
I la eimage stá ne l altar
I aquilho que you nun digo, agora
Quedou-se na lhagona a nadar

I tu cumo listo que sós
I se quejires caçoar
Ye aquilho que you nun dixe
Que debes tu ir alhá a sacar

Esta tela fui ourdida
L Pobo la teciu ne l telar
San Miguel, yá nun s´amporta
I la giente nun stá para s´anquemodar

Biba l nuosso San Miguel
Biba tamien la nuossa giente
Que toda aqueilha stória
Hoije ten un gusto çfrente

I neste uito de Maio
La stória quiero rebibier
Cun muitos beisos i abraços
Para toda la giente que ls quijier.

José António Esteves



Sem comentários: