Pormessas

Nunca me dei mal cun pormessas, nien tan pouco cun quien las fai.

Dou-me si mal culas promessas nun cumpridas que ye l mesmo que dezir cun quien las fai i nun las cúmpre. Tamien you nun sou mui dado a fazer promessas mas esso tamien nun amporta, l que amporta ye que sou admirador de quien cúmpre.

Bibimos un tiempo muito lhigado a la cultura de pormeter, fázen-se pormessas relegiosas, políticas, familiares, pormessas por todo i por nada, mas se cuidais que nien siempre fui assi anganhais-bos, siempre se pormetiu.

L que stá defrente, l que demudou a miu ber, ye que agora fázen-se muitas mas cúmpren-se mui poucas.

Por esso eiqui a dies, lhembrei-me dua cuonta de promessas que un grande amigo miu me cuntou, i fui berdade, nun le dixe que l’iba a cuntar eiqui, mas cumo l’amisade ye muita i el ye un home d’H grande, nun l bai lhebar a mal, nun bou perder essa amisade.

Anton fui assi, cumo muitos sáben, ls de loinge i que studórun an Bergáncia ne ls anhos setenta de l seclo datrás, fusse rapaç ou rapaza, quedaba an casa d’acolhimiento, i quedaba cumo se fusse de la família, eilhes podien dar-le recados, fazer recomendaçones, se studaba ou nó i até sujeito a pormessas.

Assi acunteciu cul miu amigo, la tie pormetiu qu’el lhebarie a Nuossa Senhora de l Naso un alqueire de trigo s’el quedasse bien ne l quinto anho. I quedou bien, passou l anho, mas nien era preciso, el siempre antrou bien na matéria, tal que pula bida afuora fui un de ls stramuntanos cun sussesso, chegou alto cumo quadro de l eisército.

 Acabado que staba l anho chegou l’hora de cumprir la promessa. Sou abó un die a la purmanhana, dixo-le para meter l alqueire de trigo nun saco, botou l cabalho fuora de las loijas i ende ban, abó dacabalho i l rapaç de saco a las cuostas. Mas, nun fui preciso muito apuis de salir de Caçareilhos i lhougo que passou las Funtásias n’ancuosta l buono de l rapaç yá botaba ls bofes fuora, sou abó mirou-lo i dixo-le:

-Bota acá l saco i chube-te, assi cuntinórun a cara a la Cruç de Bal Molhado, Caleija de la Spadanhas, Cabeça Gorda, Speciosa i yá n’ancuosta cul Santuario Mariano a bista tornou dezir-le:

-Puodes descer de l cabalho i meter l saco a las cuosta i lhebar-lo até l altar.

Staba assi la pormessa cumprida que la tie por afeiçon i dedicaçon habie pormetido.

 Cumo estas cousas d’abós i nietos ne l que toca a remediar sascrafícios fui siempre regla d’ouro, todo quedou bien.

Que you saba Nuossa Senhora de l Naso, la Maizica de l Cielo, la Mai de ls Mirandeses se l soubo nunca dixo nada, l que sei ye que inda hoije ls dous se dan bien i ye ua amizade que stá para durar.

Cumo se cúmpren las pormessas nun cunta, l que cunta ye cumpri-las.