Era ua beç. Assi se anqueméçan las stórias.
Era muita beç, digo…
Tenien que me dar la argolha de la punta de l baraço. Nun le
chegaba por falta de altura. L braço era
pouco mais gordo que l baraço. (Siempre gustei muito mais de jolda i corridas
do que de quemer, quando era nina).
Botaba-le cun fourça al fol, aquel monstro de cuiro, madeira
i fierro, mas a las bezes quanto mais
fuorça le botaba parecie-me que aqueilha cuorda me puxaba parriba, ls pies alhebantaban
i quaije que quedaba colgada.
L´aire que salie de l fol fazie acender la fornalheira adonde l fierro de
las reilhas de tan burmeilho, se cunfundie cun las brasas de l carbon de piedra, aceso. Ua reilha
salie para ser malhada na çafra, antre porretaços i caralhadas.
Botai-le mais fuorça, caralho!
Botai-le mais fuorça, caralho!
Anque stebisse aquestumada, aqueilhas caralhadas inda me
fazien soltar mais ls pies de l chano, mas assi i todo cuntinaba a dar al fol
para que las outras reilhas que alhá stában pudíssen chiçpar quando las tanazes
lhargas las lhebássen pa la zaba que las speraba.
A las bezes cerraba ls uolhos por bias de ls bózios als
malhadores de pouca fuorça ou falta d´halblidade i pulas chiçpas que l fierro
a ser malhado botaba. Apuis oubie uas
porradas secas i certeiras dadas por miu
abó antes de banhar l fierro n´auga de la pila grande i l cherriç de delor de
la calentura le baixar nun sigundo. Essas yá nun chiçpaban. L fierro yá iba
quelor de cinza. Ls malhadores
çcansában. You nó! Cuntinaba colgada de la cuorda a botar fuorça al braço i a
fazer fuorça nas piernas para nun alhebantar bolo.
Las tanazes sacában outra reilha i mais carbon iba pal
bulcon. Afola cun mais fuorça, garota! L braço yá quantá que me dolie mas nun me queixei…
Estes caralhos nien son capazes de trazer un afulador!
Que caralho quereis? Deixais l trabalho todo para mi, dezie el enquanto metie la reilha outra beç na fornalheira para le dar la peniténcia final cun la sue marra. Era un eicelente ferreiro i mui eisegiente. L que le salie de las manos nun ambergonhaba a naide…
You daba al fol i oubie cumbersas que muita beç ls mius
cinco ou seis anhos nun antendien…
A ber s´ides a saber de quien deia al fol que la garota yá
bai cansada!
Nisto, tubo tiempo de mirar pa l miu bestido todo anciscado
i pa las manos de carboneira.
Sem comentários:
Enviar um comentário