03/04/10

Páscoa


Trasdonte, quinta, fui l die de l último ancontro. Hoije dezimos “reunion”. Eilhes inda stában ende, al sou redor, buendo las sues palabras. Ou, pra un deilhes, a fazer cumo se fura berdade. Seguírun-lo zde hai muito tiempo, sin cumprender, muitas bezes, l que dezie. Por bezes falaba ua linguage algo “simulada” mas que amportaba, cunfiában nel. Poníran-se todos a mesa. El botou-se nua cumbersa stranha i cumprida suobre l que eirie acuntecer.

Bino, pan, El, eilhes, i la muorte stranhamente selumbrando…

I pul meio de ls doze habie un treidor, “cuntrato” an mano. Cheno de miedo por causo de sue própia treiçon. Mais amargurado i einerbado que Aquel que era traído. Nada ourgulhoso. zeminuido. Rubido por drento.

I l que fui atreiçoado salbarie-ls a todos, até l traidor…

Sesta... Die de de la multidon. Spurmantai a lhebar a la razon ua multidon, de l falar al oubido. Eilha quiere sangre, suor, lágrimas. Eilha ten sede, eilha ten fome, la multidon... Eilha quiere un sacrifício, ua bítema.

Un einocente sirbe…

Sábado, cumo siléncio. Nada. Mais nada. Nin palabra. Nin un aceno de bida. I nós cumo abandonados a la nuossa triste suorte. Siléncio…

Sem comentários: