(Par’andar botei-le la baraça i tirei-la par’andar, el
sien la baraça nun andaba i nien cula baraça podie andar)
Esto ye ua adabina, que cuido you que ls
mais bielhos, aqueilhes que nacírun puls anhos cinquenta sessenta de l seclo
datrás, ye fácele çcubrir.
Puis se
calha tubírun un ouferecido pul anibersairo ou ne l Natal quando éran rapazes.
Oufierta
guapa, baliosa para quienquiera, daba muito regalo, a demás quando era feito
pul pai. Porque nun podendo mercar, que la bida staba mala, çfícil. Fazie-los
culas sues própias manos dun palo. Dun palo seco i de perferéncia que fusse
duro, la nabalhica i ua grosa, botando ampeinho i albelidade.
Quando me criei nun habie nanhun de l miu
tiempo que nun tubiesse, que andaba siempre cun el ne l bolso.
Inda you nun sabie – nien tal cousa me
passaba pula cabeça – que las prainadas, cabeços, lhagonas, carreirones,
caminos, terreiros adonde stan – ne l planeta tierra – i que la tierra ye
redonda. Redonda cumo ua bóbida, ua barrila, ua bexiga dun cochino
quando stá chena d’aire.
Soube-lo bien çpuis quando fui a scuola.
Delantre dun eimisfério de l mundo que
alhá habie, me fui apersentado i splicado cumo todo se passaba i tamien que las
nuites, ls dies, ls eimbiernos, las primaberas, ls beranos i ls outonhos éran
fruito de la tierra andar a las buoltas.
Queilha era redonda, rodraba cun muita
mecha, fui fácele antender, çfícele fui antender porque you nun daba por eilha,
porque todo staba de pie, nada se chimpaba.
I ende l miu
pion dou uas upas par’antender porquei nun se chimpaba.
Porque tamien l pion anquanto ten mecha se
manten de pie.
Ruodra
bota fuora
- Jogo do pião dentro de um círculo ficando retidos
os que não saem a girar, sendo depois objecto de ferroadas para sair.
Sem comentários:
Enviar um comentário