Mar de nubrina (Die de la poesie)

Mar de nubrina (die de la poesie) S' hai un mar de nubrina an que me sinto arrolhada, s' an secreta harmonie me prendo i suspendo, se la pregunta repetida ten arressaios de chegada i de partida, se na bida nun sei se bou ou se bengo, se sou riu a tembrar d'ancanto i nubrina q' amboubece, se sou pura eimaginaçon, se sou palabra, flor purmeiriça cun bocaçon de streilha, se sou alegrie i pranto, se sou çlumbramiento sin rezon, se nun ancuontro la puorta de salida, deixo la pregunta mil bezes repetida, deixo la palabra, andeble, toldada i perdida, deixo l beiso i l coraçon.

Teresa Almeida Subtil