Stimados cunterráneos q’andais pul mundo, quiero dezir-bos
que trés (3) moradores, nacidos i criados an Zenízio se purpáran para se scapar,
para deixar de beç sue casa.
A mirar pa l queilhes stan fazendo nun se ban a quedar alhá
ne l alto muito tiempo. A fazer fé, eilhes ye solo brincos i sboleceios an riba
de l nial, seinhas de que quieren eimitar sous pais i fazer de l cielo l sou
domínio, cumo ye natural de l mundo de todas las abes.
Eilhes nacírun nun nial que fui puosto de perpósito eili an pie
d’alquedute i la fuonte de la bielha scuola (hoije casa de l’Associaçon “Sol Nascente”), porque
adonde sous pais fazírun de morada ne ls redadeiros anhos era na crona d’un
choupo mais arriba q’anho apuis ano ateimou an botar galhos i de nada serbindo zgalhá-lo.
A nun ser assi, nun ponendo i nun criando cundiçones, se
calha tenien ido de beç para fuora de la nuossa pobaçon, nun se sabendo para adonde
Son eilhes trés cegonhicos, pimpones i felizes, puis que se
saba naide ls querie mal.
Quédamos la spránçia de que béngan todos ls anhos
çpuis de passáren ua temporada fuora, noutras tierras.
Por esso stimados cunterráneos se nun bos aporcatais, talbeç solo ls podeis ber nalgua beiga, lhameiro ou lhagona pul termo
i mesmo esso nun será por muito tiempo.
Nós siempre mos afeiçonemos a abes, bonda ber la stima que
tenemos pula “Boubielha”, mas tamien las ciguonhas mos lhíban ua buona fatila d’aceitaçon.
Siempre por eilhas i ls uolmos adonde críaban tubimos respeito.
Quantas cuontas nun stáran agarradas a eilhas i a eilhes?
Talbeç un die essas
cuonta séian cuntadas.
Agora deixo-bos ls retraticos.
Sem comentários:
Enviar um comentário