(Foto de Eduardo Domingues)

Aires poéticos assopran a nordeste.

Ásparos cheiros, modas de siempre …

I ye quando la flor de l die mais se abre

que l berso se lhebanta

i la scoba arde.

De l'abe l'abraço i la dança.

Pura rebeldie.

De l riu l spanto la mauga i l deseio.

I un campo d'amisade

sabe a cereijas maduras de fin de tarde.

Teresa Almeida Subtil