15/08/14

Cumo la Ciguonha


Testo de João Eduardo Ferreira sobre “Norteando” de Amadeu Ferreira (testo) i Luís Borges (fotografie), Âncora 2014.

Saber de que tierra somos nun ye queston que se puossa fazer de ánimo lhiebe. Nun solo por ser defícele, nestes tiempos, andar culs pies bien assentados nessa tierra mas, sobretodo, sabiendo que las curdenadas, las geográficas i las afetibas, eimigran, migran, muoben-se, lhebando l piensamiento i l coraçon para un lhugar debedido. An permanéncia. 

Mas, Amadeu Ferreira [scritor de l Norte, Trás-ls-Muontes i alhén, buono cultibador de la tierra i de la destinta lhéngua de Miranda] i Luís Borges [fotógrafo de madrugadas, carambelos, rius, raposas, rebanhos, pastores, solidon i reancuontro] pónen l chano rial i granítico sob l nuosso passo. Dan l azimute a la bússola i precórren cula mirada la Sierra de la Peneda ó la Tierra de l Bouro, nua linha que ajunta l' eideia de Montalegre a Miranda, cun Spanha al fondo. 

Eiqui, la verdade de l' ética i de la stética (i l amor) pónen-mos ne l lhugar cierto, a l' hora cierta, retocando ua frase repetida até a la nausia pu ls quementadores que quieren hoije tirar-mos l sabor de la biaije, l suonho de l regresso, cumo mos ansinórun Miguel Torga ó Oulisses.
 

Porque nó podemos fazer cumo la ciguonha?
 
 «talbeç un die puoda ser
cumo la ciguonha:
repartir
l anho antre dues pátrias
i bolar antre eilhas siempre
nun sereno bolber a casa.» (pp. 16)

jef, agosto 2014


[An pertués:

Como a cegonha.
 

Saber de que terra somos não é questão que possamos colocar de ânimo leve. Não só por ser difícil, nestes tempos, andar com os pés bem assentes nessa terra mas, sobretudo, sabendo que as coordenadas, as geográficas e as afectivas, emigram, migram, movem-se, levando o pensamento e o coração para um lugar dividido. Em permanência. 

Porém, Amadeu Ferreira [escritor do Norte, Trás-os-Montes e além, bom cultor da terra e da língua diversa de Miranda], e Luís Borges [fotógrafo de madrugadas, gelos, rios, raposas, rebanhos, pastores, solidão e reencontro] colocam o solo real e granítico sob o nosso passo. Dão o azimute à bússola e percorrem com o olhar a Serra da Peneda ou a Terra do Bouro, numa linha que unifica a ideia de Montalegre a Miranda, com Espanha ao fundo. 

Aqui, a verdade da ética e da estética (e o amor) colocam-nos no lugar certo, à hora certa, retocando uma frase repetida até à náusea pelos comentadores que pretendem hoje tirar-nos o sabor da viagem, o sonho do regresso, como nos ensinaram Miguel Torga ou Ulisses.
 

Porque não podemos fazer como a cegonha?

«talbeç un die puoda ser
cumo la ciguonha:
repartir
l anho antre dues pátrias
i bolar antre eilhas siempre
nun sereno bolber a casa.» (pp. 16)

jef, agosto 2014]

2 comentários:

ACangueiro disse...

Firmino, nun sei quien ye l'home que screbiu l testo (João Eduardo Ferreria) mas fizo la biaije, NORTEANDO pul lhibro i assi mos deu ua bison de ls retratos i de ls testos subre outro puonto de bista.

Bienhaides ls dous.

Un abraço arrochado para ti Firmino que siempre atento stás a las cousas de la lhéngua i cultura mirandesa.

antónio cangueiro

Fir disse...

Buonas tardes, Antonho.

João Eduardo Ferreira ye un amigo miu i un scritor que inda bai dar que falar.

El screbiu l' oupenion sobre «Norteando» i you decidi traduzi-la. Ye cierto que el merecie un tradutor melhor que you, mas fui l que se puode arranjar.

Abraço arrochado.