08/01/20

Chichos




“Bun Anho Nuobo de dous mil i binte, i que nun mos fálten ls chichos” 


Fui assi mesmo, que un bielho amigo i cunterráneo quando hai uns dies me dou ls saludos, me dixo. 


Cunterráneo que por fuorça de l çtino fui botado alhá pa l’América de l Norte, tal qual you fui botado pa la capital de l Paiç, mas que tubimos la mesma criaçon, ne l mesmo lhugar, culs mesmos questumes i bibéncias.


Dixo-me tamien que staba por alhá muito friu, cumo era quando éramos garotos, mos criemos. Na temporada de matar ls cochinos, que habien sido cebados durante l anho.


Que habien acupado l lhugar na corteilha de ls que s’habien matado.


Assi cumo habie que mercar outros lharegos para cebar cun bianda, lhabaduras para que tubíssen bun lhombo ne l tiempo de las matáncias, buns chichos, que quando assados nas brasas era quemido que s’armanaba a la puosta de bitela.


Era desses cochinos, cebados, que benie la fartura, benie l unto pa l caldo i pa las batatas, la chicha pa las chouriças, salpicones, botielhos, tabafeias, costielhas, oureilhas, patas, touçinos, persuntos.


L fumeiro.


Que buono fui l miu cunterráneo me lhembrar, puis siempre oubi dezir: “que chichos i buonas lhembráncias nunca fazírun mal a naide”.





Sem comentários: