Miranda ye ua cidade musical

Era die de la cidade i l pobo saliu a la rue

Ne l salon nobre lhoubórun-se mirandeses

Q'honrórun la sue raiç

I la cidade quijo einaltecer

Aqueilhes que dórun a coincer

L brício, tierra mai, matriç gloriosa

Houmenaiges merecidas que quédan bien

A quien le sabe recoincer

I ua sposiçon de cachicos de la nuossa tierra

Pintados por quien l'ama

You staba alhá i oubi cun agrado

An cada cachico ua tela

I an cada tela un grito d'alma

Ua cançon, un poema

La bida ye multifacetada

I quando todo se rebuolbe an alegrie andrento de la giente

Ye que se sente este afago i esta proua

De ser pobo an ounion.

Pula tarde Chubimos al Museu Tierra de Miranda

Abraçámos ls Galandun Galundaina,

Lhoubámos 20 anhos de guapa musicalidade

La padronizaçon de la gaita-de-fuoles

La balorizaçon de la lhéngua mirandesa 

I, an paralelo, an íntema dessertaçon

Lhoubo la neçaira cumbençon.

Miranda ye ua cidade musical

Sin raça nien credo

I cun música ancerrou l die

La nuossa banda staba de prontidon

I, pulas rues, fizo-mos música i eimoçon

Todos fumos coraçon, coraçon sien eidade

Cula seleçon sofriu i bibrou

Era l die de la cidade i somos bencedores

cun buntade sien eigual de gritar bien alto

Adelantre Pertual!

Teresa Almeida Subtil