-L’aprendizaige,
melhor dezindo, l coincimiento que tengo agora de la scrita, fui feito al lhargo de l tiempo, cun ampeinho,
muita sastisfaçon i agrado.
-Daprendi-lo lendo, lendo
muito l que screbírun i scríben ls scritores nesta área - testos, lhiendas, cuontas,
poesie - l que ls porsores, mestres, ambestigadores íban publicando i inda cun
classes de lhéngua i cultura mirandesa.
-Porque yá hai muito trabalho lhiterairo çponible.
Reconhecida que stá cumo lhéngua oufecial pul Dec. Lhei 7/99 de 29
de Janeiro pul’Assemblé de la República Pertuesa, i feita la Cumbénçon Ourtográfica
de la Lhéngua Mirandesa, decumiento i testo purparados por eilustres i
reconhecidas porsoras i porsores de formaçon lhénguistica.
-Bibindo you an cuntato cula quemunidade mirandesa, ua quemunidade
spriente i conhecedora, que zde lhougo antendiu que l mirandés par’alhá de ser
ua hardança de ls nuossos antepassados ye tamien un patrimonho cultural dua
region, que habie i hai que perserbar para un bien giral, un bien nacional, outro modo nun tenie de parteciar senó screbir i publicar.
-Assi sendo este lhibro - Meia Ambuça de Cuontas - i ls outros publicados son l modo de
houmenagear l pobo que siempre l falou, cunserbou cumo modo de comunicaçon, zde
siempre cumo fala anté ls dies d’hoije, ye l’houmenaige a todas i todos
aqueilhes que acraditórun, ambestigórun, ansinórun i ansínan, steian antre nós
ou yá mos deixórun.
-Son cuontas cun oujetibo, cumo todo l que scribo an mirandés,
registrar usos i questumes, tradiçones i lhiendas, bibéncias, palabras i
chamadeiros, para qu’assi atrabeç de la scrita haba cuntinidade, que quede
algue que sirba de teçtemunho i studo ne l feturo.
-Son tamien registros que pula bia de la magie de
la scrita, an lhibro puoden ser admirados ne ls dies d’hoije.
Parabienes Faustino por mais este eicelente lhibro! Mmui anriquecedor de l'escrita mirandesa subre bibéncias, questumes i tradiçones de l praino mirandés! Un arrochado abraço,
ResponderEliminarLeonardo