02/10/13
Cuitado de San Pedro!
Assustado cun l truono, l die cerrou ls uolhos antes de la sue hora.
Cuitado de San Pedro eiqui na Speciosa!
Ui que falta mos fai auga, oubie-se porqui an cada sintalho, na cada casa i caminho, an cada zgranadura de milho ou de freijones, por todo l més d´Agosto i Setembre. Nun hai quien farte la tierra d´auga, quanto mais se rega parece que mais dientes ten! Nisto si tenien rezon. Parece que quanto mais se regaba mais la tierra staba caliente, ferbendo l´auga de l´ougueira
Agora chuobe bai para uns dies, ua auga mesmo bien chobida i, cuitado de San Pedro, yá nun páran de le spechucar la pacéncia porque l´auga yá chega.
Diç mie mai que cumequiera yá bai a parar que atronou a fin de tarde. A las bezes ye assi i será assi porque calha a ser!
Las sementes buírun l´auga dun trago i quedórun anchadas que nien botos. Agora las yerbicas stán tan guichas a nacer que parécen paixaricos a abrir l bico para recebir l bicho.
Até parece ampossíble cumo an dous dies yá se bei berdegar l cerrado adonde l burro stubo l berano todo, yerba seca i pisada por aquel zgraciado que nada alhá achaba anque fura duonho i senhor de todos ls cerrados de l caminho de San Lhourenço. Nun hai pormanhanica que nun rozne para me spertar, aquestumado que stá al dezeiuno que le lhiebo assi que me lhebanto: Melones i balancias xebres ou maduras de mais, cascas de batatas i todas las barreduras de berdes que se fázen na cozina de quien ten berduras cun fartura. Ye un cunsolo bé-lo. Assi que me bei bota-se lhougo a scatrapolhar caras a mi.
Stan agora ls cerrados anfeitados cun uas floricas roixas, mesmo agarradiças a la yerba seca qu´até parece ampossible cumo ye que haberien de tener abrolhado quanto mais florido. La tierra staba caliente i fui cumo se le botasse furmiento al pan, cumo diç mie mai, daquel furmiento de recentadura dua semana.
L Praino stá fresco, mas l Outonho ancomeça a cumprí-se i camas de fuolhas yá se arrecuolhen a la borda de las paredes cun miedo de bolos mais altos. Nun há-de tardar que l Praino se bista de amarielhos i burmeilhos de çfrentes fuorças de quelor, nua nostalgie i al mesmo tiempo alegrie de quien yá cumpriu l sou deber an mais ua ruoda de tiempo.
Apuis, assi que l sol torne, aranheiras rente al chano a relhuzir, chenicas d´ourbalho a la pormanhana, dezindo-mos que ye tiempo de bendimas i de mosto a ferber an lhagares i de fazer colgadeiros de ubas i maçanas nas bigas de l sobrado.
Ye tiempo de colheitas. Ten suorte la natureza nun tener uossos an renda i assi ye capaç de poner ua mesa de fruitos, apuis çcansar, apuis tornar florir i a dar fruto.
Tamien you stou na eidade de ajuntar fuolhas ne l rugaço, bien acobelhadicas, nun báian ls uossos an renda, bien própios de páixaros, deixar alhebantar bolo las mies colheitas…
Buonos dies Delaide,
ResponderEliminarguapo texto!
Ye bien berdade que las pessonas nunca quedan satisfeitas i San Pedro ye que las paga. Se chobe ou straga l fruito ou nun deixa fazir las semeaduras, se fai muita calor seca todo, las pessonas a regar i las huortas a secar i bai de se anrezinar cun l santo cada beç mais.
mim parece-me que a las bezes l ponan cun la cabeça andar a la ruoda.
Suorte tien l tou amigo burro, ai muitas pessonas que nun son tan mimadas.
Bjs
Mira que si Francica! Até fiesta le fago no çufino...
ResponderEliminarCuitado, nun bundou habéren-lo capado, que lo ancérran todo l tiempo nuns cerrados secos, cun un fardo de palha i ua pubela d´auga.
A quien ye que nun le gusta un mimico?!
Agora San Pedro yá s´assustou un cachico i la auga bai als poucos a scapá-se.
Stá-se tan bien porqui, agora que l termo yá berdega i la casa yá cheira a maçanas golde!!!
Beisicos
Un beisico