ANTON INDA STÁ AN PERIGO
1
An perigo ten andado siempre
La probe lhéngua mirandesa
I nun me admira nada
Que agora sei de certeza .
2
Nun será pur nuossa buontade
Que essa inda eisiste
I essas cousas de perigo
Só sirban para me deixar triste.
3
Deixai pensar a quien pensa
Que l perigo siempre eisistiu
Yá lhebou muito ampurrón
I a todos eilha subrebibiu.
4
Pude nun ser cumo deberie ser
I al que eilha tenie dreito
Que ls nuossos gobernantes
Siempre l´ancontran algun defeito.
5
I esses debien mirar para eilha
Cun aqueilhes uolhos de ber
Para béren la ampuortancia
Qu´eilha agora stá a tener.
6
Ajudas serien bien benidas
Isso ye bien berdade
Mas nós yá mos cuntantabamos
C´un cachico de buona buontade.
7
Mas até isso l négan
Haber se la fazen cair
Mas la nuossa buontade ye tanta
Que la ajudará a subrebibir.
8
Claro stá, que custara muito mais
Cu ls ampurrons que l stan dando
Mas lá torna yá stá puosta
Agora ye só seguir arando.
9
Assi ls mirandeses quergan
Que eilha s´aguantará
Yá passou pur muita cousa
I bede bós cumo eilha stá.
10
Siempre oube ls aquemodados
Que l tenen perdido l jeito
Porque julgan que falando mirandés
Perden ampuortancia i respeito.
11
Mas inda hai muitos outros
Que nun se cansan de falar
I ban la ajudando a ir
Adonde eilha ten que chegar.
12
Yá subrebibiu tantos anhos
Na boca desta nobre giente
Que yá nun se pude calhar
Assi tan derrepente.
13
Biba la lhéngua mirandesa
Segui i nun bos ampuorteis
Segui screbendo i falando
Que ye un fabor que bos fazeis.
14
I porque ye fabor que bos fazeis
Falai, i screbei, i yá stá
Bereis cumo la nuossa lhéngua
A mais un ampurron subrebirá.
15
Todas estas cousas que dizen
Cun mintiras ó cun berdades
Só sirben para abibar
Las nuossas grandes buontades.
16
I ye assi que ten que ser
Para anfrentar la queston
Desta maneira l fazemos ber
Que eilhes nun tenen rezon.
17
Bai-se aguantar si senhor
Pur mais que l armen rateiras
Nun séran capazes de fazer cair
Las nuossas buontades certeiras.
18
Rateiras si l ténen armado
Mas squecen la formiga d´ala
Que ye muito ampuortante
Na nuossa querida fala.
19
I isso eilhes nun tenen
Melhor deixar-se de peneiras
Que la nuossa querida fala
Yá nun cai nessas rateiras.
20
Ye melhor juntar-se a nós
I seguir pu la mesma strada
Dando bibas a essa lhéngua
Agora que yá stá oufecializada.
José António Esteves
Lar de San Jesé Bumioso
Este comentário foi removido pelo autor.
ResponderEliminarBuonas nuites amigo José Esteves,
ResponderEliminarSou de ls qu'acraditan qu'esta nuossa lhéngua lhéngua mirandesa, acolhida ó rejeitada, screbida, falada ó çprezada:
“Mas inda hai muitos outros
Que nun se cansan de falar
i ban-a ajudando a ir
Adonde eilha ten que chegar”.
La riqueza i la beleza de ls testos que ne ls radadeiros anhos ténen sido screbidos eiqui ne l Froles, an Lhibros, ne l Jornal Nordeste,…, marcórun de forma andestrutible i inextinguible la lhéngua mirandesa.
Parabienes por este guapo poema i “biba la lhéngua mirandesa”!
Un abraço,
Leonardo