03/07/12

L camino que tenemos que andar


Gonçalo staba nua staçon de serbício nua autostrada. Tenie parado eili para çcançar i staba a dar uas buoltas para zantorpeçer las piernas.


Chegou un bun carro i zumba, stacionou no lhugar çtinado a pessonas nun moblidade reduzida.

Gonçalo nun fui capaç de se calhar, i dixo l duonho de l carro.

L senhor nun biu que esse lhugar ye para pessonas cun moblidade reduzida?

BI!...bi. Respundiu l´outro.... Gonçalo nun se contube.

Nun ye bisiblidade reduzida, mas si moblidade reduzida.

I nada mais acunteciu.



Valter Deusdado

5 comentários:

  1. Buonas nuites Valter,

    A propósito de “l camino que tenemos qu'andar” relhembrei-me desta: “caminante, nun hai camino, fai-se camino al caminar”.

    Un abraço,
    Leonardo

    ResponderEliminar
  2. Olá Caro Leonardo

    Ye berdade. Mas quando nun respeitamos ls outros i talbeç ls mais fracos, la cousa bai mala. Anton l camino a percorrer inda ye lhargo.

    Un abraço
    Valter deusdado

    ResponderEliminar
  3. Olá Caro Leonardo

    Ye berdade. Mas quando nun respeitamos ls outros i talbeç ls mais fracos, la cousa bai mala. Anton l camino a percorrer inda ye lhargo.

    Un abraço
    Valter deusdado

    ResponderEliminar
  4. Este comentário foi removido pelo autor.

    ResponderEliminar
  5. Buonas nuites Valter,

    Pegando na tua eicelente eideia, atrebo-me a dezir-te que la nuossa bida ye ua caminada “lharga” i cuntínua, an que l mais amportante debie ser “respeitamos (i ausseliarmos) ls outros … ls mais fracos”, para caminarmos nun camino cun menos anjustiças.

    Un abraço,
    Leonardo

    ResponderEliminar