20/06/12

Antre Xaras

ANTRE XARAS

Ua xara de seda branca an muntanha
azul zenhada. Cumo quem alhebanta un eidial
 na lhina de l´ hourizonte. Un xambre berde,
bandeira de çprança. Folgo de bida,
anque znortiada. Caminamos siempre berdes
an madura senara: nunca antendemos nada.
Acraditamos an eidiais que stan sempre mais alhá,
cumo xara branca an lunjuras d´azul - angurriada.

Teresa Almeida

4 comentários:

  1. l branco, l berde, l azul de l cielo, todo se ambolbe an lhuç, quelor i oulor de sprança nesse nuosso praino de lhembrança. Lhembrança para mi, claro.

    Guapo.

    ResponderEliminar
  2. Hai xaras an tou peito
    flores brancas
    cun cinco pintas
    que se rien,
    cumo poçaquitas an tou rostro
    Hai fuolhas berdes
    a colar mirares
    al cielo doce de tous uolhos


    I hai nubres brancas
    cama dóndia
    adonde ls mirares se deténen
    pousados ne ls eidiais
    que te susténtan

    Tan brancos!
    Tan berdes!


    Un beisico, cara amiga

    ResponderEliminar
  3. Si Antonho, dá gusto caminar antre las quelores i oulores de l praino mirandés.
    Bien haias Antonho.
    Buonas nuites.
    Beisicos.

    ResponderEliminar
  4. Até parece que beio las poçaquitas an tou rostro, cara amiga Delaide. :)
    Oubrigada por este tou guapíssemo poema.

    Beisicos.

    ResponderEliminar