
Abriu-se l culo al bicho, tembra l coraçón.
Ambaixo ua nubre cuorre al para trás, cembas de algodón
Ganchadas foficas prenhadas d’auga an goticas a dezafiar:
Antón? Poula an mi nun esperes más.
Mergulhamos no bazio, ganhamos alas
Son eimoçones a ls trambolhones
Quedou l miedo para trás.
Arrefucen-se las queixadas cul aire que atrabessamos
Nun minuto, escassos sigundos a plainar
Cousa de pouca dura
Nesta magie pura: bolar.
Ambaixo ua nubre cuorre al para trás, cembas de algodón
Ganchadas foficas prenhadas d’auga an goticas a dezafiar:
Antón? Poula an mi nun esperes más.
Mergulhamos no bazio, ganhamos alas
Son eimoçones a ls trambolhones
Quedou l miedo para trás.
Arrefucen-se las queixadas cul aire que atrabessamos
Nun minuto, escassos sigundos a plainar
Cousa de pouca dura
Nesta magie pura: bolar.
Debe ser ua cousa fantástica. Nunca me dou para essa abintura; tube amigas que si fazien. Pena nun me tener abinturado.
ResponderEliminarBeisico
Que "bolar" marabelhoso:)
ResponderEliminarBien haias!
l'eimaginaçon ye ua cousa marabilhosa
ResponderEliminarQue cuntento quedo an ber-te escrebir na nuossa lhéngua DD :)
ResponderEliminarL tou mal (quiero dezir, t tou bien) fui ampeçar. agora amolas-te, yá nun tenes çculpa, ou pensas que ye solo rambóia?
Abraço