
Era un home que tenie muito miedo al lhobo. Un die abriu la barriga dun, metiu-se alhá drento, apuis cosiu-lo i deixou cabeça i manos de fuora. Çpuis agarrou an dous xeixos i ampeçou a bater até botáren chiçpas. Assi que l lhobo biu las chiçpas, ah patas! Si que s’agarrou a correr! I botou-se a correr cheno de miedo i l tiu esse nunca mais tubo miedo a lhobos.
Oubi esta cuonta a un tiu de Fuonte Aldé este berano durante l passeio de " L burro i l gaiteiro", que todos als anhos se bai fazendo pul termo de Miranda. Gostei deilha por ser tan simpres i al mesmo tiempo diç-mos tanta cousa. Cumo scamugir ls nuossos miedos? La melhor maneira de todas nun será ir a tener cun eilhes, ponermos-mos an drento deilhes? I apuis? Cun algua listeza i sabedorie a la mistura ampuntá-los, caçuando deilhes, neste caso cun chiçpas, lhuç... Mas ls miedos parécen fazer parte de la nuossa natureza i nós siempre a metermos-mos an drento deilhes...para çpuis ls ampuntar para bien loinge, nien que para isso un tenga de ir an drento deilhes...
Bien benido D.M.M.M. al blogue Froles Mirandesas. Assi bai crecendo La Quadrilha.
ResponderEliminarI si ampeceste cun ua cuonta bien antressante. Que mos traias equi muita cuonta, i se fúren cuontas que seia l que te dir la gana.