31/10/12



Anformaçon de la direcion de l'Associaçon


Caras/os associadas/os, amigas/os i cunterráneas/os!

Arríma-se l die de l tradecional magosto, que astanho se fai ne l deimingo die 4 de Nobembre, i bai a tener lhugar ne l mesmo lhocal de ls redadeiros anhos, ne l terreiro de las Fiestas de Corroios, Quinta da Marialva, pulas 14 horas.
La direcion de l’Associaçon fai gusto que to ls associados, sous familiares i tamien amigos deian ua amanhadela na sue bida i terminen a star ne l magosto al redror de l assador para quemer uns bilhós, para apertamos las manos, darmos abraços als amigos d’anfáncia, de scuola i zanferrujamos la nuossa lhéngua.

La direcçon de La A.C.R. Nial de la Boubielha cuntina a relhembrar-bos que l maior balor que ten este i ls outros cumbíbios, ye lla amisade que se bai mantenendo i criando antre las pessonas que neilhes partecipan, ye l cumbibir, festejar, consulidar las relaçones d’amisade que siempre ounírun ls cunterráneos.

Al partecipar no magosto, stamos a cuntribuir pa la felcidade de todos ls outros i, pa la nuossa berdadeira felcidade.

Pur esso “ne l die 4 de Nobembre,  béngan todos al magosto, que son bienbenidos”.

Un abraço amigo,
LA DIREÇON DE L’ASSOCIAÇON

--------------------------------------------
Besita l site www.nialdelaboubielha.org

Pul'Admenistraçon de l site
nialdelaboubielha@gmail.com


30/10/12

Que die stapurado!



Carai! Pensei qu´inda nun chubirie de nuite!
You lhougo te dixe que chubie. Staba un albardon mui grande an riba de l sol quando se çpuso!

 Molhou-se-mos la lheinha que deixemos acerca a la puorta de casa esta nuite. Agora hai que poner mais acendalhas, cerilhas i mais cerilhas porque l lhume hoije bai a tener que ser reforçado, mas custará mais a caldiar.
L Praino spertou ambernado. Un aire fuorte i friu alhebanta las einaugas a las árboles i las fuolhas ténen que se agarrar cun la fuorça que inda apedurórun nestes dies relhamposos, uas scápan-se sbolaciando, outras béilan l bira a buoltas, a buoltas, até achar ua brigada.
Stá cargado l cielo cun un chapéu de nubre sola, die çarumbático, un friu chegado cun ua cisca que an qualquiera frincha s´anfunisga. Ls aranhones nos palheiros pratícan eiquelibrismo an sues aranheiras, las portaladas znocadas ábren-se de par an par i, nas casas de morar, ls chupones golséian fumo a parecéren fábricas.
Nas bóbidas uocas i adonde se fizo la carocha de boca i uolhos furados pa l die de las bruxas que habien sido deixadas cun la bela para encantar ninos, remolinou-le l aire andrento i nun seran capazes de spantar bruxa ningua.
Ye assi l Outonho: un dia a fazer sol i souturdie a arregar ls dientes, yá un porfeito Eimbierno.
La lheilha cunfrunhe-se a stalhos ne l lhume i la cozina als poucos apedura outro acunchego. Ye die de fazer cabras nas piernas, de star cun la lhuç acesa, de fazer torradas al lhume stribadas a la faca grande mesmo anriba de l chano, para apuis las untar cun un cachico de toucinho cozido sacado de la mosqueira cumo fui antiempos; manteiga ou doce de temato, nestes tempos.
Un die stapurado, cumo diç mie mai.

26/10/12

Nunca l outro chochar!



Bonda scuitar buosso sunriso. Oubir buossa boç:  sinto-me feliç, stais felizes. Ser feliç nun cai de l cielo a trambolhones. Tene-se que trabalhar para ser-se feliç. Muito l you se squece, tanto you dou, muito nós ganhamos...Outro tanto se pensou: será que l ancaixe un die aparece? Zapacenceia-se…i quando un se spercata, nun se sabe donde nien porquei, l ancaixe ende stá. Outros lo carpinteirórun, assi a modos de pieça quaije purfeita. Ah! Mas nun hai pieças purfeitas. Muito tene que se alisar…trai la pieça muitas stelas agarradas, ariestas hai que lhimar. Gema d’obo. La canga que se carrega. Muito choco i quentura. Granos de trigo ó centeno, papas d’abeia. Saias ó calças de la moda i muito spelho al permeio. La nuossa eidentidade nun bai agarrada al bilhete de eidentidade bai la massa que mos faç i l que de nós fazíran. Agora que alas agarrestes ajustes fazer, muito daprender  i caminar a dous… tantos porjetos, tantas abinturas, tantos suonhos, tanto amor. I, nunca mas nunca squecer: por mais bien l ancaixe, son siempre dues pieças çtintas i sues eidentidades hai que respeitar. Nunca l outro chochar, solo amar, amar, amar perdidamente!
BÉN I TRAI UN AMIGO TAMIEN...&...
 Un multiquelorido an " SONIDOS " naif...

Stará até l prencipio de l nuobo anho!

25/10/12

cartaç de a mie sposiçon, Biblioteca Municipal Miranda de l Douro

cartaç de a mie sposiçon, Biblioteca Municipal Miranda de l Douro abiertura die 9 de Nobembre las 17 horas 30 minutos nun faltes

23/10/12

Cumbite pa l salimiento de ARS VIVENDI ARS MORIENDI


Eiqui queda l cumbite para todo mundo.
Acéitan-se mais scriçones para ler un poema na sesson de salimiento







22/10/12

Cumbersas




La mie bida ne ls redadeiros tiempos ten sido mui rica an ansinamientos.

 Quien dirie, este aposentado de l stado, bibie assossegado cua bida antregue als afazeres de l die a die,  birou un biaijante a caminho de Lisboua quaije to las manhanas, até you m’admiro, nunca me passou pula cabeça tener esta bibéncia.

I fui nua desta biaijes a la purmanhana quando speraba l camboio de la Punte bint’i cinco d’abril,  puis quedo por ende uns minutos assi cumo muita giente que fai l mesmo, i porque stamos todos tan achegados, todo l que se diç ye oubido puls damais.

Óuben-se lhonas, cuontas, stórias, que you sei alhá, antre uns i outros, que nun rejisto a partilhar cun bós lheitores deste sítio.

Son berdadeiras obras primas de la sabedorie, un die dixo un morcon - “hai quien le guste trabalhar an quadrilha, puis ten siempre la possiblidade d’apuntar las culpas als outros quando las cousas nun le cuorren bien” i ten lhougo repuosta, essa ye buona.  Acrecentando “ne ls dies que cuorren yá nun hai baliente nien heirois”, i “se ls hai ye porque nun tubírun tiempo de scapar-se”.

Mas naide se queda atrás i ua rapaza dezie para l’outra, “sabes que l mais bielho i melhor anticonceptibo ye la delor de cabeça”, nun ye preciso ír-se a la farmácia, ye de graça, i stá siempre a mano.

Quanta sabedorie, miu Dius!

Cumo dixo ua beç l mestre Padre António Vieira « l sábio que nun diç l que sabe ye cumo la nubre que passa i nun trai chuiba »

De la mama



mama -s.f. - Emprego lucrativo e sem grande esforço. = CONEZIA, SINECURA, TACHO, TETA, VENIAGA
    andar à mama -  parasitar, viver à custa alheia.

cumo nun ancuntrei las definiçones an mirandés, deixo-las an pertués, cuido que nun seran mi çfrentes. eiqui:http://www.priberam.pt/dlpo/default.aspx?pal=mamar




Bieno ne ls jornales i naide zmintiu que l Menistério de l'Eiducaçon, an 2012, cunta gastar 16 melhones de ouros an studos i pareceres - 16 277 778 - 16 melhones i uas forfalhas, bah, más ó menos 3 melhones i picos de contos, para mos antendermos bien.

Stá buono de ber que you nun antendo nada de studos nien de pareceres i talbeç inda menos d'eiducaçon, mas, assi i todo, i cumo bun pertués, mesmo nun antendendo nada, gustaba-me deixar eiqui un quemantairo a esta ambora tan antressante:

será que l tiu que anquemenda estes studos i pareceres todos ye l mesmo que dixo que solo iba a fazer las cuntrataçones de porsores "estritamente necessárias", que nien l cuntribuinte pertués podie antender ua cousa çfrente?
Ye que a mi "cheira-me" que l "cuntribuinte" pertués tamien ten algua deficuldade an antender este semideiro de denheiro an studos i an pareceres. You al menos cunfesso que tengo i tamien sou "cuntribuinte". Pouco, mas tamien sou, ora essa.

Buono, talbeç amostrando quien fai ls tales studos se çcubríssen cousas angraçadas i yá todos ampeçássemos a antender melhor porquei ye perciso ua porrada tan grande deilhes.
You nun ye por nada, mas na parte que me duole, i cun cuontas assi por alto, 16 melhones de contos - i uas forfalhas - a pagar doze meses por anho, zero mata zero i bai un, daba para cuntratar más uns 1300 porsores. I inda sobrában uas forfalhas.

Dezi-le agora que you solo me queixo ampurrado por "antresses corporatibos" que you nun me arrelio. Para bos ser franco, l que me arrelia más nesta matrángola toda ye que apuis l "respunsable" amostra-se al mundo cumo se fusse giente séria i quier que un se finte que anda cheno de buonas antençones. Ora, carai, que baia a fazer caçoada de quien le fizo las oureilhas...

21/10/12

Ditas-me poesie




Nun beio ua sunrisa abierta       
quando de mi t'achegas
nin l sonido de sonora risada
...beio ua sunrisa tan sutible
que berbulha an mi
cumo golos de xampanhe
spumante de casta dourada

Beio ne l berde de l tou mirar
finas centeilhas de sol
i, ne l azul de la mie boubice
solo me calécen a mi
Se nun me ditasses poesie
se nun t'arramasses assi
cumo ye que you screbirie?

                                                Maria Teresa Almeida

Salimiento de ARS VIVENDI, ARS MORIENDI, de Fracisco Niebro



30 de OUTUBRE, 18,30 horas, Lhibrarie FERIN (LIsboua, Rue Nuobo de l Almada, eilhi al Xiado)

Salimiento de ARS VIVENDI, ARS MORIENDI (poesie) 

Cula perséncia de FRACISCO NIEBRO (outor), ANTÓNIO CANGUEIRO i ROGÉRIO RODRIGUES (tradutores) i ANTÓNIO BAPTISTA LOPES (Eiditor)

Haberá recitaçon de poemas an mirandés i an pertués, Acéitan-se anscriçones de pessonas que quérgan ir a dezir algun poema de l lhibro, seia an pertués seia an mirandés //








19/10/12

Inda nun ye l fin nien l ampeço de l mundo...




Manuel António Pina (1943 - 2012)


Torno debagar al tou 
sunriso cumo quien torna a casa. Fago de cunta que
nun ye nada cumigo. Çtraído ando
l camino cunhecido de la soudade,
pequeinhas cousas me prénden,
ua tarde nun café, un lhibro. Debagar
te amo i a las bezes dalgeiro,
miu amor, i a las bezes fago cousas que nun debo,
torno debagar a tue casa,
compro un lhibro, entro ne l
amor cumo an casa.

in "Ainda não é o Fim nem o Princípio do Mundo. Calma é Apenas um Pouco Tarde"



18/10/12

"ARS VIVENDI ARS MORIENDI"





Este ye l títalo de l readadeiro lhibro de poemas de Fracisco Niebro, eiditado pula Âncora Editora. Sendo screbido an mirandés, ten traduçon de Antonio Cangueiro i de Rogério Rodrigues. L lhibro será apersentado ...an Lisbou l die 30 de outubre, an sítio que eiqui se dezirá.

Hoije Amadeu Ferreira bai star na TVI24 cun Vitor Bandarra a falar de l lhibro al lhargo de 30 minutos. Será a las 16,30 la grabaçon, mas nien sei se ye an direto. Apuis se ponerá eiqui l bídeo.








.

17/10/12

Don JOSÉ POLICARPO, l romano



Durante trés seclos, ls crestianos fúrun perseguidos i mal tratados se nó até acachapados.
Anque desso, bendo que nun cunseguien bencer-los, Roma, ajuntou-se-les.
 L'amperador Custantino cumbertiu-se.
 L’eigreija católica apostólica desse tiempo, passou tamien a tener la zeignaçon de Romana, la sue mensaige fraterna i d'eigualdade antre ls homes, fui baralhada i puosta al serbício de ls poderosos até ls nuossos dies.
 Inda assi, siempre houbo giente de l’eigreija, fiel als ansinamientos i al eisemplo de l Mestre. Muitos, pagórun caro por essa nobre postura. L'alta hierarquia, siempre fui un trabon al porgresso de l'houmanidade.
 Ende stá l mais alto repersentante an Pertual, l cardeal patriarca de Lisboua, apelando a la resignaçon popular delantre este “ assalto a mão armada” de l fisco, que, quaije todos ls eiquenomistas cunsídran que par'alhá de poner la bida de ls pertueses nun anfierno, afundará l paíç.

Francisco Ramalho


D. JOSÉ POLICARPO, O ROMANO
Durante 3 séculos, os cristãos foram perseguidos e massacrados. Apesar disso, vendo que não conseguia vencê-los, Roma, juntou-se-lhes. O imperador Constantino converteu-se. A então Igreja Católica Apostólica, passou também a ter a designação de Romana, a sua mensagem fraterna e de igualdade entre os homens, foi deturpada e posta ao serviço dos poderosos até hoje. No entanto, sempre houve gente da Igreja, fiel aos ensinamentos e ao exemplo do Mestre. Muitos, pagaram caro por essa nobre atitude. A alta hierarquia, sempre foi um travão ao progresso da humanidade. Aí está a sua mais alta instância em Portugal, o cardeal patriarca de Lisboa, apelando à resignação popular perante este “ assalto à mão armada” do fisco, que, quase unanimemente, os economistas consideram que além de tornar a vida dos portugueses num inferno, afundará o país.
Francisco Ramalho
Corroios,17 de Outubro de 2012


16/10/12

SE GOYA HOIJE FUSSE BIBO NUM LE FALTARIE QUE PINTAR!!!






CARTA ALS MIUS FILHOS SUBRE LS FUZILAMIENTOS DE GOYA

Nun sei, mius filhos, que mundo será l buosso.
Ye possible, todo ye possible, que el seia
aquel que you quiero para bós. Un simples
mundo,
adonde todo tenga solo la deficuldade que ben
de nada haber que nun seia simples i natural.
Un mundo an que todo seia premitido,
cunsante l buosso gusto, la buossa gana, l
buosso prazer,
l buosso respeito puls outros, l respeito de ls
outros por bós.
I ye possible que nun seia esto, nin seia
sequiera esto
l que bos antresse para bibir. Todo ye possible,
inda quando lhúitemos, cumo debemos lhuitar,
por aqueilho que mos pareça la lhibardade i la
justícia,
ó mais que qualquiera deilhas ua fiel
antrega a la honra de star bibo.
Un die sabereis que mais que la houmanidade
nun ten cuonta l númaro de ls que pensórun assi,
amórun l sou bezino ne l que el tenie de
solo sou,
de stranho, de lhibre, de defrente,
i fúrun sacraficados, torturados, molidos de
porrada,
i antregues heipocritamente a la justícia de l rei,
para que ls matasse “cum grande piadade i sin
arramar sangre.”
Por séren fiéles a un dius, a un pensamiento,
a ua pátria, ua sprança, ó tan solamente
a la fame eirrespundible que le robie las
antranhas,
fúrun stripados, çfolhados, queimados, gazeados,
i ls sous cuorpos amuntonados tan
anonimamente quanto habien bibido,
ó las sues cinzas spalhadas para que deilhas nun
quedasse lhembráncia.

Uas bezes, por séren dua raça, outras
por séren dua classe, pagórun todos
ls erros que nun habien feito ó nun
tenien cuncéncia
de haber feito. Mas tamien acunteciu
i acuntece que nun fúrun muortos.

Houbo siempre anfenitas maneiras de
quedar po riba,
matando amerosamente, delicadamente,
por mui stranhos caminos cumo se diç que son
stranhos ls de Dius.
Estes fuzilamientos, este heiroísmo, este hourror,
fui ua cousa, antre miles, passada an Spanha
hai mais dun seclo i que por biolenta i
anjusta
oufendiu l coraçon dun pintor chamado Goya,
que tenie un coraçon mi grande, cheno de
rábia
i d’amor. Mas esto nada ye, mius filhos.
Solo un causo, un causo cúrtio,
nesta corriente de que sodes ua argolha
(ó nun sereis)
de fierro i de sudor i sangre i algue semiente
a camino de l mundo que bos sonho.
Acraditai que nanhun mundo, que nada nin
naide
bal más que ua bida ó l’alegrie de tené-la.

Ye esto l que mais amporta – essa alegrie.
Acraditai que la denidade an que han-de falar-
bos tanto
nun ye senó essa alegrie que ben
de un star bibo i sabendo que nanhue beç
alguien stá menos bibo ó suofre ó se muorre
para que un solo de bós rejista un cachico mais
a la muorte que ye de todos i benirá.
Que todo esto sabereis serenamente,
sin culpas a naide, sin terror, sin ambicion,
i subretodo sin zassossego ó andefréncia,
cun to la fuorça l aspero. Tanto sangre,
tanto delor, tanta agonia, un die
- mesmo que l fastiu dun mundo feliç bos
persiga -
nun han-de ser ambalde. Cunfesso que
muita beç, pensando ne l hourror de tantos
seclos
d’oupression i maldade, dubido por un cachico
i un zgusto m’afoga ancunselable.
Seran ó nó ambalde? Mas, mesmo que nun l
séian,
quien rucecita esses milhones, quien debuolbe
nun solo la bida, mas todo l que le fui roubado?

Nanhun Juízo Final, mius filhos, le puode dar
aquel cachico que nun bibírun, aqueilha cousa
que nun çfruitórun, aquel géstio
d’amor, que fazerien “manhana”.
I, por esso, l mesmo mundo que críemos
debemos tené-lo cun cuidado, cumo cousa
que nun ye solo nuossa, que mos ye antregue
pa la guardarmos cun respeito
an lhembáncia de l sangre que mos cuorre nas
benas,
de la nuossa chicha que fui outra, de l amor que
outros nun amórun porque se l roubórun.

Jorge de Sena
Traduçon de Fracisco Niebro

publicada an http://lhengua.blogspot.com/ l die 29 de agosto de 2008.




15/10/12

Cruzes de l Praino

 
Esta ye la Cruç de la Formiga, eilhi arriba de Quinta de Cordeiro. Desta, muitas outras se puoden çcubrir an todo l Praino, cuntando zde la Raia a las Arribas de Ruolos. Los nomes inda hai que los amanhar melhor porque dalguas fúrun "batizadas" a búltio.
 
 
 
 La direçon que EIQUI QUEDA ye l sítio adonde todas eilhas (las que até agora fúrun retratadas) stan splanchadas an sou sítio.
 
L trabalho, ou melhor dito, l gusto de las retratar i mirar cuntou cula colaboraçon de Óscar Torrão de Cicuiro i de Amadeu Ferreira. Sien eilhes esta jornada nun serie possible.



Nun hai redadeira




Quando alguien muito querido i stimado mos deixa, ye cundiçon mi natural, cada un de nós mos agarrar a todo un rosairo de lhembráncias para atamar la delor i sufrimiento que mos quier atafanhar.


Somos a la cundiçon houmana seres que an cumpanhie custruimos l mundo d’afetos que mos arrodeia, recebemos carinos, tantos que l mais de las bezes nun somos capazes de pagar.

Porque ls que queremos muito i amamos mos deixa i se scapa, la berdade ye, que sien mos dar cuonta, até s’achega muito mais, se ende staba culas sues falas, saludos, cunseilhos, oulhares i beisicos, apuis queda muito mais an todo aqueilho que mos arrodeia i mos acumpanha. Naide se bai para siempre, quando amamos i queremos bien, a naide i naide ten dreito a la redadeira hora, essa hora nun eisiste andrento de ls coraçones buonos.

 Quien ten un coraçon grande para toda la sue família, parientes, bezinos, amigos nunca se bai, nunca ten la redadeira hora de çpedida, cuntina an casa, nas fiestas d’anibersairo, ne l natal, na quaresma, ne ls serones, nas purmaberas i beranos, ne l puial, a la soalheira, nas caminadas, biaiges an to ls sítios, acolhendo ne l sou cuolho i regaço ls ninos i las ninas to l mundo.

Nun eisiste la redadeira hora, bien alrobés, até peçque s’achega mais, até peçque marca l tiempo d’afirmaçon, agarra-mos acurtiando la jornada i puxa-mos a la rezon de l’eisisténcia houmano, anlhaça, i cumo chúbia an tiempo seco bai-mos antrando de mansico un aconchego puro i verdadeiro.

Podemos bibir momientos an que ls saluços, las falas s’antrasguen nas gorjas, nun seia-mos capazes de cuntener las lhágrimas, mas la calor de ls abraços ye mais fuorte para todos ls que quédan, quaije siempre ls oulhares antrúbian, l siléncio ye grande, essa falta de palabras bal i rebela quanto era grande la pessona que se bai.

Nun hai, nien nunca haberá la redadeira hora para un filho, ua filha, para ua mai, para un pai, para un abó, para ua abó, para un nieto, para ua nieta, esses ban-se antrando para cun nós cuntinar a fazer la caminhada de la bida.



14/10/12

L Suonho Malo


Deixai-me cuontar-bos l suonho malo que tube ua nuite destas. You staba an la rue, cun miles de pessonas, nua manifestaçon cuontra la política de l gobierno. Staba-me a queixar de l menistro de las Finanças, quando to la giente parou. Al redor de mi, todos stában calhados i ambergonhados. Delantre de mi, solo bi las cuostas dun home que ousaba ua xambra azul (hai muita giente a dezir que sonhamos a negro i branco, mas you sonho na mesma an quelores).

L home bolbiu-se debagar: yera l menistro de las Finanças. Ls uolhos parecien cachos de bidro, la cara nun tenie spresson, el miraba-me sien mexer ls uolhos. Al redor de mi, to la giente habie zaparecido. Corri l mais que pude i antrei nun prédio cun muita scaleira. Corri tanto pulas scaleiras arriba, que se nun fura un suonho, haberie perdido mais de dieç quilos.

Quando cheguei a la punta de riba, ancuntrei solo ua parede branca. Nun habie por adonde scapar nin adonde me scunder. L menistro staba a chegar, debagaroso mas seguro, cun ua faca de aço na mano dreita. Podie haber sido peor - el podie haber çcursado.

You sei que esto bos bai a parecer un deus ex machina, mas la berdade ye que çpertei nesse mesmo sfergante. La manhana inda yera ua criança, la casa staba calhada. Mirei l çpertador: yéran quaije horas de me lhebantar. Lhiguei l rádio para oubir un cachico de música, mas an beç desso, oubi las amboras – fui ende que antendi que cuntino a ser perseguido pul Menistro de las Finanças.

(cuonta publicada an la Fuolha Mirandesa)

12/10/12


Smagalhados ?

Ne ls diálogos que tube culas pessonas culas quales me ancontrei nestes radadeiros dies, ne l que bi pulas rues de Lisboua, nas oupeniones que scuitei, pareciu-me qu'ua grande cantidade de pessonas camina para ua situaçon dramática, algures antre la pobreza ambergonhada i l'andigéncia, nua lhuita diária pula capacidade de subrebibéncia.

Ye cada beç maior l númaro de pessonas i famílias andebidadas i de zampregados que peden ajuda  (a la salida de l metro, a la puorta de las eigreijas, a anstituiçones de solidariadade, a las “Armãzinhas de ls Pobres”,…)  que se senten smagalhados puls brutales oumientos d'ampuostos, pul peso de las medidas d'austeridade, a que se juntan las pesadas cargas de l zamprego, de la doléncia, de la solidon, de la rejeiçon,…

Percisamos de fuorças, de muitas forças para anfrentar i superar las batailhas de l'austeridade, para ajudar a alebiar tantos smagalhados pula carga fiscal i pulas pesadas medidas d'austeridade, i percisamos de muitos boluntairos qu'ajuden a amerosar las pesadas i smagadoras cargas.

An to la stória de l'houmanidade siempre houbo pessonas que nun fúrun capazes de passar andiferentes delantre de a delor alheia. Talbeç la maior chaga de ls nuossos tiempos seia l'andiferença delantre de ls que sofren, la falta de quien derrame, subre ls smagalhados pula crise, uas semientes de sperança.

Para nun passarmos andiferentes a estes smagalhados, parece-me amportante nun quedarmos calhados, nun tenermos miedo de çcutirmos, de criticarmos, de mos manifestarmos i de lhuitarmos para ampurrarmos  quien mos goberna la lhançar al pobo essas semientes de sperança.

 

Leonardo Antão

 

10/10/12

L miu cumpadre Zé



  L´outro die ancuntrei l miu cumpadre, i se nun fusse cumo quin diç de la familia, nin le falaba, tal era l´ar triste que tenie.


Cheguei-me l pie del i preguntei-le:

   - L que se passa cumpadre, stais malo?

   - Bo!... Stou malo i bem malo, i cuntinou. Stou malo mas nun ye de l que bós stais a pensar.

You fiquei calhado a spera que dezisse mais, mas nó, quedou-se calhado. Anton you bultei a la cumbersa.

   - Mas anton de que bos queixais.

   - Á cumpadre stou ambergonhado.

   - Ambergonhado?

   - Si, respundiu el. Fui assaltado i rouboram-me todo.

   - Anton cumo fui isso?

   - Eran bários lheboram-me todo, i l último lhebou-me la roupa i deixoram-me znudo.

Quando deixei l miu cumpadre dezie you para mi, ambergonhado, el debie star era andignado.



Valter Deusdado

09/10/12

Choradeira de bózios zassofridos




Arrima-se-te tou siléncio ne l rugido de l zassossego. Carpideira, choradeira de bózios zassofridos. Angrideira, lúria, retorcida nas buoltas de nun delores. Nun hai ne l mundo eigual sofrer! Que malo fizo you a dius para me castigar deste modo? Haaaaaaaaaaaaaaaaaiiiiiiiiiii_____nun tenho you cuuuuulpa de assi sofrer! Hai, hai, haiiiiiiiiiiiii jasus nuosso senhor!!!!! Bózios carpideiros, lhágrimas carcodilicas. Eisito sola ne l mundo!!!! Mas inda hai quien me queeeeira, quejisse you!!!. Risada: hahahahahaha, cunte-me, cunte-me you desso nada sei!!!. Assi ye que se fala! Inda sodes ua rapaza nuoba, inda hai quien bos queira. Hai, hai, haiiiiiiiiiii....... Filmes de outros filmes. Daprendeste. Para ti, la melhor defensa nun ye ataque mas salir i deixar que ls bózioshais se çfrangálhen ne ls retombos de peinhas sbarrenadas i l assossego arribe. La mie cabeça yá nun dá para nada. You sei alhá se tomo ó no ls cumpremidos. You nada sei. Sou you bien mais nuobo i tengo que tomar todos ls dies trés,  por esso ua rapaza nuoba assi. Recaralho....you ye que sei l que se passa cun mie cabeça. Bah tome alhá l cumpremido que atama la delor i apuis de drumir yá todo passa. Nun tomo, nun tomo....nun tomo. Santa pacéncia! Buolta i mais buolta. Nun bou tomar dous. Ten que ser, haber se atama la delor de cabeça i se drume. Manhana yá todo stá bien. Buolbes zanubiada. La cousa yá atamada i mais sossego. Tou zassossego assossega. Ide, ide alhá a la buossa bida, you acá m'amanho.
L tiempo mos ansina que naide se demuda apuis de muita andadura: «burro bielho nun toma andadura!»  mas «ye de nino que  se torce l pipino». «Nien tanto al mar, nien tanto a tierra». Muito se puode daprender por toda la nuossa bida. Solo hai nuosso querer!

03/10/12

Sposiçon - "LS MIELGOS"




De Lisboua a Bergáncia son nuobe horas de çtáncia, diç la cantiga i ye bien berdade. Mas l que son nuobe horas quando l die ten binte i quatro i un més, de trinta dies, 720 horas? Todo ye relatibo! Mas solo digo que gustei d'ir a Bergáncia. Quando se faç algo por gusto nun hai horas que mos atamánquen ó anrezínen ls dies, mais mos dá gana de tornar i tornar... Yá se puode ber que me gustou d'ir a Bergáncia.

Bergáncia ye ua cidade pequeinha acumparada cun Lisboua  i nistante se acha l que se percura. Deixa-se l carro eilhi arrimado a la Sé. Un die inda tenerei que alhá antrar, mas será pa la próssima. Neste die, sábado, 29 de Setembre, Bergáncia tenie algo de mui antressante para bejitar i l tiempo, que lo dá dius de grácia, staba-se a scapar. L cumbite dezie, ende pulas 15 h. Yá passaba i a mi nun me gusta de chegar atrasado seia al que fur. Muito menos para ber la sposiçon de Manuol Bandarra (augarielhas), Juan Bandarra (música) i Fracisco Niebro (testos), assi dezie l cumbite.
"Ls Mielgos". Ls testos yá los coincie, l mais de las músicas yá las habie oubido, las augarielhas yá las habie bisto, mas todo na anternete. Mirá-las assi arrimado, sentir l cheiro de las quelores, spirolhar bien achegadico, ponendo-me mais de acerca ó mais loinje i sorber toda la calor que l pintor puso an cada traço, an cada pinzelada, an cada mirar de rostros que se mos antránhan i mos sácan l nuosso sentir... gusta-me la pintura de Manuol. Ls rostros nun son solo rostros, son rostros de mirares que fálan cun quien los mira i fui nessa cumbersa de mirares que me eimocionórun las augarielhas de Manuol Bandarra.

Todo ye armonie!

Ende bai ua amostra de l que se puode ber. Mas se bejitardes http://lsmielgos.blogspot.pt/ tamien las músicas se puoden scuitar.

"Serena spera

uolhos colgados de preguntas i de azul
son inda argolha
adonde arde ua serena spera"

 




"patrielhas...ou l tiempo a fazer renda

patrielhas puls tuoros,
renda feita d'aire i tiempo:
monte an abandono"

 



Diç l Prejidente de la Cámara de Bergáncia,  Ang. António Jorge Nunes:

"...O município de Bragança acolhe este projeto no Centro Municipal Adriano Moreira, dando visibilidade a um trabalho de mérito, fá-lo com entusiasmo e carinho,....sabendo que estes nossos concidadãos que nas artes projetam uma parte das suas vidas, procuram também por esta via difundir valores positivos que ajudam a fazer melhor a comunidade."

Bien haia a quien faç i mos proporciona cousas que mos acunchégan l'alma i serénan l coraçon. Quien quejir bejitar la sposiçon ye solo bejitar Bergáncia.